Από ψηλά έμοιαζε σαν ολόφωτο χωριό, ντυμένο στα καλά του, με μια καινούργια «πλατεία» στο κέντρο του, έτοιμο να ξεναγήσει τους καλεσμένους στα 58 περίπτερά του (των γκαλερί που συμμετέχουν από Ελλάδα και εξωτερικό), στις 12 εμπλουτισμένες ενότητές του (που αναπτύσσονται γύρω τους), στο νέο του πρόσωπο τέλος πάντων: «ακόμα μια φορά η Art-Athina γυρίζει σελίδα, βάζοντας καινούργιες βάσεις για τα επόμενα χρόνια, ανανεώνεται και εξελίσσεται σε πρόσωπα, δομή και περιεχόμενο, φιλοδοξώντας να αποτελέσει και πάλι μια τομή στις διοργανώσεις» έλεγε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου στο γήπεδο του Τάε Κβον Ντο η πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αιθουσών Τέχνης Γιάννα Γραμματοπούλου, επιβεβαιώνοντας τη φιλοδοξία της αθηναϊκής φουάρ να ανανεώσει τη φυσιογνωμία και το περιεχόμενό της.
Πώς θα το πετύχει; Με καινούργια πρόσωπα καταρχήν: η νέα καλλιτεχνική διευθύντρια της Art-Athina Σταματία Δημητρακοπούλου μιλούσε μεταξύ άλλων για προκλήσεις που προσφέρουν δυνατότητες για εξέλιξη και για ανοίγματα· η καλλιτεχνική σύμβουλος Ξένια Καλπακτσόγλου υπογράμμιζε ως ειδοποιό διαφορά αυτής της χρονιάς το γεγονός ότι «οι γκαλερί τροφοδοτούν και συνδιαμορφώνουν τις παράλληλες δράσεις».
Ας δούμε λοιπόν μερικές. Η καινούργια ενότητα «Highlight» συστήνει 13 γκαλερί του εξωτερικού με έδρα κυρίως το Λος Αντζελες. Εκείνη με τίτλο «Feature», επιμελημένη από την Αλγερινή Μίριαμ μπεν Σαλάχ, παρουσιάζει το πρότζεκτ «Alternatives» που επικεντρώνεται στην «αγχώδη διαταραχή της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας». Η έμφαση στο βίντεο δίνεται μέσα από ένα «δωμάτιο ξενοδοχείου», όπου ο ρώσος Αλεξάντερ Μπουρένκοφ συγκεντρώνει έργα 32 καλλιτεχνών με θέμα την «ψηφιακή παλίρροια» ή τη «χαμένη σωματικότητα», ενώ στις περφόρμανς περιλαμβάνεται μια της Κατερίνας Ζαχαροπούλου, όπου οι θεατές αντιστοιχούν ερωτήσεις σε καταγεγραμμένες απαντήσεις ανθρώπων της τέχνης. Το κομμάτι του ντιζάιν στηρίζεται με την παρουσία πρωτοποριακών δημιουργιών, όπως τα έπιπλα της συλλογής του Δάκη Ιωάννου από την έκδοση «1968» του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ.
Η ενότητα «Tribute» αποτίνει φόρο τιμής στον Γιάννη Κουνέλλη και τον Δημήτρη Μυταρά. Στις συζητήσεις θα αναλυθεί το «μέλλον των ανεξάρτητων πολιτιστικών πρωτοβουλιών», ενώ στην ενότητα «Survey» η επιμελήτρια Γαλήνη Νόττι ψηλαφίζει το παρελθόν και τον χαρακτήρα της Art-Athina μέσα από αρχειακό υλικό ή παλιότερα έργα της, όπως ο περίφημος «Εθνικός Υμνος» της Εύας Στεφανή.
Η φιλοδοξία για αλλαγή αποτυπώνεται και στην παραγωγή, τη νέα ταυτότητα ή τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό της Art-Athina, που ανέλαβαν η εταιρεία Be Best, το G Design Studio και το γραφείο Stage Design Office αντίστοιχα. Εκφράζεται επίσης και με την ανακοίνωση θέσπισης βραβείου για νέους καλλιτέχνες, σε συνεργασία με το Μουσείο Κοπελούζου. Γίνεται όμως αντιληπτή και με μια περιπλάνηση στα περίπτερα των χώρων τέχνης: λίγα μέτρα μακρύτερα από έναν πλουμιστό, χαρούμενο Βούδα του Νικηφόρου Μιχαλαριά, μπορούσες να δεις την ποπ και γεωμετρική αισθητική της Ολγας Μηλιαρέση-Φωκά. Εκτός από μια σύνθεση με ραμμένες μεταξύ τους παλιές φωτογραφίες της Σιλβίνα Ντερ Μεγκερντιτσιάν, υπήρχε και ένα μπαστούνι με προσαρμοσμένες ρόδες μοτοσικλέτας του Πυθαγόρα Χατζηανδρέου. Ενας καρδινάλιος με μύτη σαν του Πινόκιο διά χειρός Γιώργου Κυπρή δεν είχε μεγάλη απόσταση από τα εκτυφλωτικά και στιβαρά σκέιτμπορντ του Στάθη Αλεξόπουλου.

«Σαν πρώτη ιδέα, τα έργα που παρουσιάζονται στα περίπτερα είναι ίσως λίγο πιο τολμηρά φέτος» έλεγε η Λεώνη Γαβρία από την Blender Gallery. Η Νάντια Γεραζούνη από την Breeder πίστευε ότι η φετινή Art-Athina «φαίνεται πιο φρέσκια», κάτι που σε συνδυασμό με την παρουσία της documenta1 4 και την ενδεχόμενη αλληλοτροφοδότηση του κοινού των δύο εκθέσεων ίσως συμβάλει «στο να γίνει η Αθήνα ένας μόνιμος art προορισμός». Οι ξένοι γκαλερίστες ήταν αισιόδοξοι με τον δικό τους τρόπο: η Πάουλι Οκι από την Ochi Projects, μια γκαλερί ηλικίας 2 ετών που ειδικεύεται στη σύγχρονη εικαστική σκηνή της Καλιφόρνιας, δεν ήξερε μεν τι ακριβώς να περιμένει ως προς την επισκεψιμότητα, πίστευε όμως ότι «είναι ωραίο να παρουσιάζεις ανερχόμενους δημιουργούς σε εντελώς διαφορετικό περιβάλλον». Και η Κάρλι Πάκερ από τον Club Pro, έναν χώρο τέχνης από το Λος Αντζελες που άνοιξε τις πόρτες του ένα χρόνο πριν, ενώ δεν μπορούσε να πει με σιγουριά αν η οικονομική κρίση θα επηρέαζε τις πωλήσεις της, είχε κι αλλού στραμμένο το ενδιαφέρον της: «Μας ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που θα συναντήσουμε, οι καλλιτέχνες που θα γνωρίσουμε ή που θα προβάλουμε» έλεγε. «Είναι και αυτά τα οφέλη από την παρουσία μας εδώ».

Τελευταία Νέα