Η ελληνική κυβέρνηση έχει πολλά τρωτά. Και αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα σε διάφορους τομείς, κάτι απολύτως φυσιολογικό αφού είναι η πρώτη φορά που βρέθηκε η Αριστερά στην εξουσία. Εχει την τύχη όμως να έχει αποφασιστικά στελέχη. Εναν αριστερό αναπληρωτή υπουργό Υγείας, που κόλλησε στον τοίχο «τους γκεσταμπίτες (sic), τους μενουμευρώπηδες και τους βαστασοϊμπλέδες». Εναν αριστερό υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής, που έχασε την υπομονή του με τις τηλεοπτικές άδειες και απαιτεί διαγωνισμό εδώ και τώρα. Και πάνω απ’ όλα, και όλους, έναν αριστερό κυβερνητικό εκπρόσωπο, που ξεκαθαρίζει πάντα με σαφήνεια όλες τις παρεξηγήσεις.
Αυτή τη φορά, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος λυπήθηκε τους εκπροσώπους του σάπιου ancien régime, όπως ο Σημίτης και ο Στουρνάρας, και είπε να κατακεραυνώσει τους άλλους μεγάλους ενόχους για τη σημερινή κατάσταση, τους δημοσιογράφους. Από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Σκάι είπε πως θέλει να είναι ειλικρινής: σχεδόν τίποτα από όσα είχε αναφέρει ο ανταποκριτής του καναλιού για το τελευταίο Eurogroup δεν ήταν ακριβές. Η αλήθεια, η μία και απόλυτη αλήθεια, ή έστω η «εναλλακτική αλήθεια» που λέει κι ο Τραμπ, ήταν μόνο αυτή που θα παρουσίαζε εκείνος.
Ενοχλήθηκαν οι δανειστές με τη δήλωση του Πρωθυπουργού ότι δεν θα εφαρμοστούν τα μέτρα, αν και ψηφίστηκαν, σε περίπτωση που δεν λάβει μέρος το ΔΝΤ στο πρόγραμμα; Μα τι λέτε! Τουναντίον, βρήκαν πολύ λογική αυτή τη στάση, η Λαγκάρντ μάλιστα χαρακτήρισε απολύτως εύλογο το αίτημα της Ελλάδας. Γι’ αυτό και ο Τζανακόπουλος το επανέλαβε. Το αίτημα.
Η ελληνική διαπραγματευτική γραμμή απέτυχε, δεδομένου ότι δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει κάποια δέσμευση για το χρέος; Οχι βέβαια! Αυτά τα λένε μόνο τα ελληνικά ΜΜΕ και η αντιπολίτευση. Ο παγκόσμιος Τύπος, αντίθετα, υποστηρίζει το ηθικό και νομικό δικαίωμα της Ελλάδας να ζητά μια λύση. Ο ανταποκριτής των «ΝΕΩΝ» γράφει ότι η κυβέρνηση αυτοπαγιδεύτηκε και ότι το ντιλ που θα της προταθεί στο επόμενο Eurogroup δεν θα απέχει πολύ από αυτό που απέρριψε, αλλά προφανώς και αυτός ανακρίβειες μεταδίδει.
Το κλείσιμο της αξιολόγησης καθυστερεί επικίνδυνα, με αποτέλεσμα να προκαλείται μεγάλη ζημιά στην ελληνική οικονομία; Σε καμιά περίπτωση! Ετσι κάνει διαπραγματεύσεις η υπερήφανη Αριστερά. Μπορεί να μην υπήρξε λύση στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου, όπως ο ίδιος είχε προβλέψει. Μπορεί να μην είχε αποτέλεσμα ούτε το Eurogroup της 22ης Μαΐου, όπως βεβαίωνε σε όλους τους τόνους η κυβέρνηση. Και λοιπόν; Υπάρχει πάντα η 15η Ιουνίου. ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ, όπως λέει κι ο Πολάκης, «όση καθυστέρηση κι αν μας παίξει ο αρχηγός σας»…
Μα αν αυτοί είναι οι όροι του παιχνιδιού, αν δηλαδή η κυβέρνηση είναι με τους καλούς και οι μενουμευρώπηδες κάνουν καθυστέρηση για να νικήσουν οι κακοί, πώς είναι δυνατόν ο Νίκος Παππάς να ζητά σε χθεσινή του συνέντευξη εθνική συνεννόηση για το χρέος; Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος καλείται με τη γνωστή του ειλικρίνεια να μας διαφωτίσει.