Πόσο κρατάει ένας τίτλος; Πόσον καιρό θα μπαίνει στο μικροσκόπιο ένας πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών; Πόσον καιρό θα παρακολουθούμε από κοντά τον Μπαράκ και τη Μισέλ; Υπάρχει όριο δημοσιότητας;
Σε κάθε τους κίνηση, σε κάθε τους αντίδραση, σε κάθε τους βόλτα ή ταξίδι, κάποιος είναι εκεί να τους φωτογραφίσει, να τους μιλήσει, να τους ζητήσει μια φωτογραφία, να τους κρίνει. Πού πήγαν διακοπές, πόσο κοστίζουν, γιατί επιλέγουν ακριβούς προορισμούς, γιατί διαμένουν σε ξενοδοχεία χιλιάδων δολαρίων…
Μια φορά πρόεδρος, για πάντα πρόεδρος; Μια φορά δημόσιο πρόσωπο, μέσα από ένα αξίωμα που έχει συγκεκριμένη χρονική διάρκεια, μεταφράζεται σε εσαεί δημοσιότητα; Σίγουρα η περίπτωση Ομπάμα έχει ξεχωριστά χαρακτηριστικά και ως έναν βαθμό αυτά τα χαρακτηριστικά «πληρώνει» το πρώην προεδρικό ζεύγος. Αγαπητοί και επικοινωνιακοί και οι δύο, «έπαιξαν» σωστά το παιχνίδι με τον κόσμο και τα μίντια κατά τη διάρκεια της οκταετούς θητείας του προέδρου. Τώρα θέλουν κι εκείνοι να ζήσουν με τον τρόπο τους.
Στην Ιταλία, και συγκεκριμένα στην Τοσκάνη όπου βρέθηκαν για διακοπές, η Μισέλ κατακρίθηκε γιατί «σνόμπαρε» τον κόσμο και δεν τον χαιρέτησε. Μπορεί να έγινε κι έτσι. Μπορεί κι όχι. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι δεν της επιτρέπεται να συμπεριφερθεί όπως όλοι εμείς. Μα είναι σαν κι εμάς; Κι ας είχε εξομολογηθεί, φεύγοντας από τον Λευκό Οίκο ότι «από αύριο θα μπορώ να ανοίγω τα παράθυρα».
Οι Ομπάμα, όπως και πολλοί άλλοι πριν από αυτούς, επέλεξαν «πρώτο τραπέζι πίστα» στη ζωή, και για όσο καιρό είχαν τα αξιώματα τα τίμησαν και με το παραπάνω. Η έννοια της ιδιώτευσης δεν είναι απλή υπόθεση. Ετσι κι αλλιώς, η ζωή τους επί μακρόν θα συζητιέται. Κι αυτό είναι και θέμα ιδιοσυγκρασίας και θέμα προσωπικότητας και θέμα χαρακτήρα. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να μπει και ένα χρονικό όριο στην αυστηρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται. Γιατί πρόεδρος σήμερα είναι ο Τραμπ.
