Αναζήτηση
Πρώτα τα ευχάριστα. Ο,τι κι αν λέει η κυβέρνηση και όσοι (ακόμη) την πιστεύουν, υπάρχει μια χαρά συμφωνία μεταξύ Σόιμπλε και ΔΝΤ. Την ξεφούρνισαν αργά τη Δευτέρα –παρόλο που υποψιάζομαι ότι είχε κλείσει νωρίτερα…
Το σημειώνω επειδή άκουσα ότι κάποιοι ανησυχούν μήπως δεν υπάρχει κι ότι αυτό είναι το πρόβλημα.
Ακολουθούν τα δυσάρεστα. Η συμφωνία έγινε στην πλάτη μας.
Το ΔΝΤ δεν θα βάλει λεφτά και δεν θα πάρει χρέος. Και στα λεφτά και στο χρέος χαμένη είναι η Ελλάδα. Δυσάρεστο αλλά αναμενόμενο.
Μετά τα σίγουρα. Η ίδια συμφωνία θα επανέλθει στο τραπέζι στις 15 Ιουνίου –αν εν τω μεταξύ δεν γίνει χειρότερη.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι δανειστές έστειλαν στην επόμενη συνεδρίαση όλο το πακέτο (αξιολόγηση, δόση, χρέος κ.λπ.). Τότε και με τα 7,3 δισ. που πρέπει να πληρωθούν τον Ιούλιο, η δαμόκλειος σπάθη τής χρεοκοπίας θα κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας.
Με αυτά και με τα άλλα, δηλαδή, καταλήξαμε πάλι στο γνωστό σκηνικό της πρέσας. Αλλά το «δις εξαμαρτείν…» ούτε ο Βαρουφάκης δεν θα το τολμούσε.
Πρόβλεψη; Η κυβέρνηση θα τα δεχτεί όλα και θα πει κι ένα τραγούδι –ενδεχομένως θα την αφήσουν να διαλέξει το τραγούδι!
Και φυσικά την πάτησε. Ξέρετε γιατί; Επειδή δεν προσπάθησε σεμνά και μεθοδικά από την αρχή να κλείσει μια αξιοπρεπή συμφωνία.
Προσπάθησε απεγνωσμένα να κατασκευάσει μια πολιτική επιτυχία. Χειροκροτήματα, πανηγύρια, γραβάτες κι εμβατήρια.
Αλλά αυτή την εποχή ο κατάλογος των προσφορών δεν περιλαμβάνει «πολιτική επιτυχία». Η περίοδος εορτών και δώρων παρήλθε, έφτασαν εκλογές και οι άλλοι δεν πρόκειται να αφήσουν τον Τσίπρα να κάνει φιγούρα εις βάρος τους.
Τόσο απλά.
Για όσους δεν κατάλαβαν τη συνέχεια, να την πω κι αυτή: χάθηκε ήδη το α’ εξάμηνο του 2017, η κουβέντα για το χρέος παραπέμπεται ουσιαστικά για μετά τις γερμανικές εκλογές (όπως λέγαμε από την αρχή) και το καλό σενάριο κάηκε.
Η πιθανότητα να ολοκληρωθεί επιτυχώς το πρόγραμμα σε δώδεκα μήνες είναι περίπου ίση με τις πιθανότητες του Πανελευσινιακού (που λέει κι ο Πρωθυπουργός…) να πάρει του χρόνου το Τσάμπιονς Λιγκ.
Το ευχάριστο είναι ότι η κυβέρνηση μάλλον κατάλαβε τι συνέβη και γι’ αυτό κρέμασε μούτρα.
Το δυσάρεστο είναι ότι για όλα φταίει μόνο ο εαυτός της. Ούτε οι έξω ούτε οι μέσα.
Η επιμονή να γαντζωθεί στην εξουσία την κατέστησε ευάλωτη στις διαπραγματεύσεις. Και η αδυναμία της στις διαπραγματεύσεις αποδυνάμωσε την παραμονή της στην εξουσία.
Δυστυχώς αυτά τα λάθη πληρώνονται.
