Η συμφωνία είναι άλλο ένα άλμα στην εξαθλίωση

Στο στρατηγείο της Λαϊκής Ενότητας, ο επικεφαλής της Παναγιώτης Λαφαζάνης μάς υποδέχεται μπροστά σε στοίβες χαρτιών. Παρακολουθεί την επικαιρότητα και οργανώνει τις παρεμβάσεις του, μαζί με τους συντρόφους του, όπως το καθιερωμένο κίνημα κατά των πλειστηριασμών κάθε Τετάρτη. Εξακολουθεί να μη μασάει τα λόγια του για το ευρώ, τους πρώην συντρόφους του στον ΣΥΡΙΖΑ, το Μνημόνιο. Από την ωμή γλώσσα δεν ξεφεύγουν ούτε οι 53+. «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον τόση σχέση με την Αριστερά όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο» μας λέει στο τέλος της συζήτησής μας. Μια φράση που όση σκωπτικότητα κι αν έχει, συνοψίζει τον τρόπο που η ΛΑΕ βλέπει το κυβερνών κόμμα.

Από τότε που ο Τσίπρας εξευτέλισε τις δεσμεύσεις του και προέβη στη μεγάλη προδοσία της χώρας και του λαού με το τρίτο Μνημόνιο, οι μόνες ρήξεις που κάνει είναι αυτές που δολοφονούν όλο και περισσότερο ένα έθνος και έναν λαό.

Η Ελλάδα εδώ και χρόνια δεν διαθέτει κυβερνήσεις αλλά πολιτικούς υπαλλήλους και μαριονέτες. Αυτό που εσείς ονομάζετε παρελκυστική τακτική Τσίπρα δεν είναι τίποτε άλλο παρά το πολιτικό μασάζ για να μπορέσει να περάσει στην αποικία με τις λιγότερο δυνατές αντιδράσεις η βούληση τουΣόιμπλενα παραπεμφθεί το ζήτημα του χρέους στις ελληνικές καλένδες.

Η πρόσφατη συμφωνία μέτρων είναι ένα καραμπινάτο Μνημόνιο. Αποτελεί άλλο ένα άλμα στο χάος και στην εξαθλίωση. Στην Ελλάδα κλείνουμε μια νέα επταετία, με τη δημοκρατία να υπάρχει στους τύπους, ενώ στην πραγματικότητα βρίσκεται στην κατάψυξη, και τη χώρα να βιώνει ένα οιονεί πραξικόπημα. Και στην παλιά επταετία, μας έλεγαν, δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Να, όμως, που το καθεστώς τότε ανατράπηκε από τη νεολαία και τον λαό. Σήμερα μια δημοκρατική ανατροπή είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Κάθε χώρα μάλλον έχει ένα πολύ βαθύ και ληστρικό κατεστημένο. Σχεδόν μόνο στην Ελλάδα αυτό το κατεστημένο βρήκε τη χώρα του. Χρειαζόμαστε μια γνήσια επανάσταση για μια νέα αρχή.

Το χρέος αποτελεί θηλιά στον λαιμό της χώρας που δεν της επιτρέπει να ανασάνει. Το χρέος αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό παράνομο. Το κυριότερο, το χρέος αυτό είναι μη βιώσιμο. Δείτε τα σενάρια που εμφάνισε οESMστοEurogroupγια το ελληνικό χρέος. Τα καλύτερα προβλέπουν στραγγαλιστική λιτότητα για δεκαετίες και σχεδόν οικονομική στασιμότητα έως το 2060. Η Ελλάδα είναι καταδικασμένη. Μόνη λύση για να κάνουμε μια νέα αρχή είναι η διαγραφή του χρέους ή τουλάχιστον του πολύ μεγαλύτερου μέρους του. Διαγραφή χρέους έχει γίνει αναρίθμητες φορές στο παρελθόν και πρόσφατα. Είναι η πιο ρεαλιστική θέση. Διαγραφή έκανε στο παρελθόν και η Ελλάδα. Διαγραφή χρέους επιχειρεί τώρα επιτυχώς το Πουέρτο Ρίκο. Και όμως η κυβέρνηση δεν έχει καμία θέση ούτε διεκδικεί τίποτα για το χρέος, όπως και καμιά μνημονιακή δύναμη. Περιμένει πού θα καταλήξουν, αν καταλήξουν, Γερμανία και ΔΝΤ για να προσυπογράψει, όσο ευτελές και αν είναι, το αποτέλεσμα. Πρόσφατα ο Σταύρος Θεοδωράκης είπε εξοργιστικά ότι το χρέος δεν είναι μείζον πρόβλημα για την Ελλάδα. Νομίζω ότι σε αυτήν τη θέση έχει καταφύγει ως άλλοθι όλη η μνημονιακή πολιτική αγυρτεία.

Αυτό που λέτε είναι πολύ σωστό. Οι λαϊκές αντιδράσεις απέναντι στη φρικτή κατάσταση που βιώνουν η χώρα και ο λαός μας είναι πολύ πίσω από τις απαιτήσεις. Προβληματιζόμαστε έντονα και αναζητούμε με αγωνία το γιατί. Θα πρέπει να πούμε, όμως, ότι στην πρόσφατη πανεργατική απεργία η συμμετοχή ήταν αξιοσημείωτη. Ιδιαίτερα η λαϊκή ανταπόκριση την Πέμπτη στο Σύνταγμα στο κάλεσμα του Μίκη Θεοδωράκη και ανθρώπων των γραμμάτων ήταν αρκετά μεγάλη. Για πρώτη φορά επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεκάδες χιλιάδες πλημμύρισαν τον χώρο μπροστά στη Βουλή. Γι’ αυτό η κυβέρνηση έσπευσε να εξαπολύσει πόλεμο δακρυγόνων που ρίχτηκαν στο ψαχνό στο πλήθος για να το διαλύσουν.

Ναι, η διέξοδος για την Ελλάδα είναι μία και μόνη: εθνικό νόμισμα, ρήξη με τον νεοφιλελευθερισμό και τον ολοκληρωτισμό της ΕΕ, ακύρωση των Μνημονίων, τερματισμός της λιτότητας και εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος ανασυγκρότησης της χώρας, ειδικά στον παραγωγικό τομέα.

Φυσικά το εθνικό νόμισμα δεν είναι πανάκεια. Αποτελεί όμως προϋπόθεση για ένα νέο ξεκίνημα ελευθερίας, δημοκρατίας, εθνικής κυριαρχίας, ανάπτυξης και δικαιοσύνης στην Ελλάδα. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν μπορεί να υπάρξει μέσα στο ευρώ, παρά μόνο η γερμανική μπότα. Η τρομοκρατία και η δικτατορία που σκεπάζουν τη χώρα μας στο όνομα του ευρώ είναι άνευ προηγουμένου. Η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα δεν είναι μόνο εφικτή αλλά και απόλυτα βιώσιμη επιλογή για να γίνει η Ελλάδα κανονική χώρα. Εθνικό νόμισμα σημαίνει στην πορεία εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας με το επενδυτικό σοκ που μπορεί να προκαλέσει ένα μεγάλο κύμα ευνοϊκής παραγωγικής χρηματοδότησης της οικονομίας.

Το να μιλάνε οι 53+ για Αριστερά και για αντιπολίτευση στον Τσίπρα, όταν έχουν ψηφίσει δύο καταστροφικά Μνημόνια, το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι συνιστά μεγάλη «ξεφτίλα».

Βεβαίως και θα μπορούσε, και θα έπρεπε να συγκροτηθεί μέτωπο με δυνάμεις σαν αυτές που αναφέρετε, αλλά και άλλες, αν και θα χρειαζόταν μια ειδικότερη τοποθέτηση για την περίπτωση του Γιάνη Βαρουφάκη. Θα το πω με τη μεγαλύτερη δυνατή έμφαση και κατηγορηματικότατα: αυτήν την ώρα αποτελεί κατεπείγουσα ανάγκη για τη χώρα η συγκρότηση του ευρύτερου δυνατού πολιτικού, κινηματικού και εκλογικού μετώπου όλων, χωρίς εξαίρεση, των αριστερών, προοδευτικών, πατριωτικών δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων.