Απλά πιάτα με έντονες γεύσεις, πολυδιάστατα πιάτα με φίνες γεύσεις. Ενα μενού στο οποίο το μόνο που με προβληματίζει είναι να αποκρυσταλλώσω τι μου άρεσε περισσότερο και τι θα ήθελα να επιλέξω την επόμενη φορά που θα επισκεφτώ το Artisanal (Ζηρίνη 2, Κηφισιά, τηλ. 6936.144744).
Το γευστικό κρεσέντο ξεκινάει από τις σαλάτες και τα ορεκτικά, συνεχίζει με τα κυρίως πιάτα και κάνει φινάλε με τα εκπληκτικά γλυκά. Ο,τι κι αν δοκίμασα ήταν από πάρα πολύ καλό έως εξαιρετικό. Και οι πελώριες γεύσεις δεν είναι το μόνο θετικό. Στον μαγικό καταπράσινο και πολύχρωμο κήπο του Artisanal, σερβίρεται brunch από τις 11 το πρωί κάθε μέρα με τιμές από 7 έως 9 ευρώ. Δοκίμασα την ομελέτα με ντομάτα, βασιλικό, ρόκα και κατσικίσιο τυρί. Αφράτη και τραγανή σαν ζωντανή, γευστική σε σημείο που ήθελα να γλείψω το πιάτο σε ένα φαγητό που δεν έχει ζουμιά!

Οι συνδυασμοί των υλικών και οι καθαρές και ποιοτικές πρώτες ύλες που συνθέτουν το νέο μενού του σεφ Δηµήτρη Δηµητριάδη είναι κορυφαίοι σε καθένα πιάτο ξεχωριστά και η ευρηματικότητα και οι ισορροπίες που έχει επιτύχει φέρνουν στο τραπέζι τα πιο γευστικά πιάτα ως σύνολο σε ένα μενού από όλα όσα έχω δοκιμάσει τελευταία.

Τα περισσότερα πιάτα από τις σαλάτες και τα ορεκτικά περιλαμβάνουν εξαιρετικά σύνθετα υλικά, κάποια από τα οποία δείχνουν να μη δένουν μεταξύ τους. Γευστικά όμως ο γάμος τους είναι ο γάμος της χρονιάς! Ενα παράδειγμα είναι η πράσινη σαλάτα με συκομαΐδα, κατσικίσιο τυρί, αχλάδι και vinaigrette τσίπουρου. Μπανγκ! Ηταν τόσο καλή που μου προκάλεσε γευστική διαγραφή οποιασδήποτε άλλης πράσινης σαλάτας έχω δοκιμάσει μέχρι σήμερα!
Δοκίμασα τα «θαλασσινά» ντολμαδάκια γιαλαντζί. Τυλιγμένα σε μαρούλι θάλασσας, λεπτά, γεμιστά με γαρίδες, μαύρο ρύζι και περιχυμένα από αβγολέμονο με λεμονόχορτο. Μακράν καλύτερα από την κλασική συνταγή, αλλά και σκάλες ανώτερα από παρόμοιο πιάτο που έχω δοκιμάσει σε εστιατόριο με ένα αστέρι Michelin.

Περνώντας στα κυρίως, ένα από τα πιο εντυπωσιακά – λόγω πολυπλοκότητας – πιάτα είναι το παστίτσιο με φρέσκο κανελόνι, μπολονέζ από χταπόδι, φύκια γουακάμε και κρέμα φάβας Σαντορίνης. Ο σεφ κατέφερε με μεγάλη μαεστρία όχι απλώς να επανεφεύρει ένα κλασικό ελληνικό πιάτο, αλλά να συνδυάσει δύο μαζί. Η συνταγή έχεις τις γεύσεις και τα αρώματα μπαχαρικών από το κλασικό παστίτσιο, ενώ, αντί για κιμά και μπεσαμέλ, έχει χρησιμοποιήσει ένα άλλο κλασικό πιάτο που το έχει αναδομήσει – το χταποδάκι με τη φάβα. Ονειρο! Και πιο ελαφρύ σαν πρόταση από το κλασικό παστίτσιο.

Στο άλλο άκρο, σε απόλυτη έως σεμνή απλότητα, είναι το πιάτο με το ψάρι (μυλοκόπι). Ψημένο τέλεια σε ελαιόλαδο, ζουμερό, με τραγανή πετσούλα, αλμυρό τόσο όσο πρέπει με τα αρώματα του Αμβρακικού να μου πλημμυρίζουν το στόμα. Σερβίρεται με χόρτα φρικασέ και σάλτσα από μύδια με μάραθο. Κορυφαίο σε συνδυασμό, ψησίματα και κλασικές γεύσεις και συνδυασμούς θαλασσινών και γήινων υλικών ήταν το γιουβέτσι θαλασσινών με μάραθο, λεμόνι, άνηθο και πιπεριά Φλωρίνης.

Τα γλυκά του είναι ακόμη ένα μεγάλο κεφάλαιο για το στόμα, με την τεραστίων διαστάσεων τραγανή τάρτα σοκολάτας με 70% τζιαντούγια και σαντιγί λεμόνι να κερδίζει την καρδιά μου!

Τελευταία Νέα