Το μαγνητόφωνο του Γιάνη Βαρουφάκη ήταν αχρείαστο. Στο Eurogpoup δεν χρειάζονται υποκλοπές, κρατούνται πλήρη πρακτικά. Και η εκτεταμένη διαρροή τους, ως εξαιρετικά σπάνια κίνηση, έχει τη σημασία της. Ακόμη και στο Μέγαρο Μαξίμου αντιλαμβάνονται ότι το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας υπήρχαν δύο φράσεις-κλειδιά που υποδεικνύουν δύο διαφορετικές κατευθύνσεις για την επόμενη ημέρα. Η πρώτη προέρχεται από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: «Καλή τύχη». Θα μπορούσε να σηματοδοτεί μια επιστροφή στο 2010 και τις ευχές του Ολι Ρεν για «καλό κουράγιο». Ή το τέλος ενός κύκλου, στη βάση ενός γερμανικού σχεδιασμού. Εδώ κι αν χρειαστεί τύχη. Η δεύτερη ανήκει στον Ευκλείδη Τσακαλώτο: «Πολιτική κρίση». Στην Αθήνα –εφόσον η λύση για το χρέος κινείται έξω από κάθε σενάριο που προέβλεπε ο κυβερνητικός σχεδιασμός.

Στο μπρίφινγκ της επομένης, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος είχε πλήρη εικόνα για όσα διημείφθησαν στο Eurogroup. Φάνηκε στον τόνο της φωνής του. Στο παρελθόν –δύο χρόνια νωρίτερα –ο λόγος θα ήταν εμπρηστικός και η επαναστατικότητα θα ξεχείλιζε. Η διαβεβαίωση ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από την κυβέρνηση μια λύση για το χρέος που δεν θα είναι καθαρή συνοδεύτηκε και από την αναφορά ότι η πρόταση Σόιμπλε αποτελεί μια «βάση συζήτησης». Ακούστηκε ως ακροβασία που προετοίμαζε για μια βουτιά στο δίχτυ του μεγάλου συμβιβασμού. Στην πραγματικότητα είναι το μόνο δίχτυ προστασίας –για τη χώρα και μια κυβέρνηση που προεξοφλεί ότι έως τις 15 Ιουνίου δεν πρόκειται να μεταβληθεί άρδην το σκηνικό. Μια πολιτική λύση που προσδοκά ο Τσίπρας, ακόμη κι αν εμφανιστεί στο μεσοδιάστημα, δύσκολα θα βγάλει από την ντουλάπα τη γραβάτα.

O Τζανακόπουλος φορά γραβάτα σχεδόν σε κάθε δημόσια εμφάνιση. Το dress code δεν μπορεί να μπει σε ένα ιδεολογικό καλούπι. Δεν πρόκειται, ωστόσο, για μια διαφοροποίηση από το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ –ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν είχε ξεφύγει από τις αυταπάτες που μέχρι πρότινος διακατείχαν συλλογικά την Κουμουνδούρου. Η πολιτική ωριμότητα, έστω κι αν μπερδεύεται με την απογοήτευση, είναι ανεξάρτητη από τις στυλιστικές επιλογές. Ο υπουργός Επικρατείας με τη μονόχρωμη γραβάτα του επιλέχθηκε να συμβολίσει αυτήν ακριβώς την ωριμότητα από την πιο περίοπτη θέση στην κυβερνητική βιτρίνα, αφού αξιολογήθηκε και δοκιμάστηκε ως εξ απορρήτων συνεργάτης και λογογράφος του Αλέξη Τσίπρα. Εως τις 15 Ιουνίου η εικόνα της κυβέρνησης θα περνάει περισσότερο μέσα από αυτόν, παρά από τον Πρωθυπουργό ή τον υπουργό Οικονομικών. Η κινητοποίηση το απόγευμα της επίθεσης στον Λουκά Παπαδήμο και οι δηλώσεις στο προαύλιο του Ευαγγελισμού είναι ενδεικτικές ενός ρόλου με ευρύτερη εμβέλεια.

Οι παρασκηνιακές τριβές στο ευρύτερο επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης ή το επίπεδο των σχέσεων του Τζανακόπουλου με τον Νίκο Παππά είναι παράμετροι που, στην παρούσα φάση, δεν επηρεάζουν τον κυβερνητικό σχεδιασμό. Αυτά έχουν σημασία όταν επικρατούν ήρεμα νερά και οι προσωπικές στρατηγικές βρίσκουν ζωτικό χώρο. Υπό αυτή την έννοια, ο φέρελπις για το συριζαίικο σύστημα εξωκοινοβουλευτικός υπουργός, θα ασχοληθεί με τα δικά του επόμενα βήματα όταν η κυβέρνηση και η Κουμουνδούρου θα γνωρίζουν τη δική τους κατεύθυνση και προοπτική. Οσο η πολιτική σκόνη αιωρείται, τα σχέδια επί χάρτου δεν οδηγούν πουθενά. Η Β’ Αθήνας μπορεί να περιμένει –εκτός κι αν ο Τσίπρας και το κόμμα έχουν άλλες ιδέες για την πύλη εισόδου του Τζανακόπουλου στη Βουλή. Μέχρι τότε, ο γερμανοτραφής εκπρόσωπος θα περιορισθεί στη διαχείριση της «αλήθειας» του μπρίφινγκ και στη σύγκριση με τον απέναντι, Βασίλη Κικίλια, ή με τους πρώην εκπροσώπους. Είναι κι αυτό μια συστημική ενσωμάτωση που ακολουθεί αναπόφευκτα την ανακάλυψη του κυβερνητισμού.

Τελευταία Νέα