H απόπειρα δολοφονίας ενός πρώην πρωθυπουργού είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε να ξεχαστεί. Η χώρα μας που τόσο δυσφημήθηκε τα χρόνια της οκταετούς και πλέον κρίσης, επανήλθε από χθες στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου ως ένα ακόμη παράδειγμα failed state, αποτυχημένου κράτους που αδυνατεί να προστατεύσει ακόμη και τους ανθρώπους που επέδειξαν πίστη στο πατριωτικό καθήκον αναλαμβάνοντας μια δύσκολη αποστολή υπό δραματικές συνθήκες και κατάφεραν να την ολοκληρώσουν, αντί να προτιμήσουν την ασφάλεια της Εσπερίας.
Ενός ανθρώπου που με σεμνότητα ολοκλήρωσε τη δουλειά που είχε αναλάβει και αποσύρθηκε από τον δημόσιο βίο χωρίς ποτέ να απαντήσει σε τόσες προσβολές και επιθέσεις που δέχθηκε το διάστημα της πρωθυπουργίας του. Ακόμη και κυβερνητικά στελέχη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχαν μιλήσει κάποτε για «χούντα Παπαδήμου», που επάνω στη φρενίτιδα του αντιμνημονιακού αγώνα στοχοποιούσαν αδιακρίτως αυτούς που ευθύνονταν για την κατάντια της χώρας και αυτούς που έσπευσαν να την κρατήσουν επάνω στις ράγες της ευρωπαϊκής διαδρομής.
Ο Λουκάς Παπαδήμος, μπορεί να γλίτωσε από την τρομοκρατική επίθεση εναντίον του, υπήρξε όμως θύμα του κλίματος μίσους που κυριάρχησε για χρόνια στην ελληνική κοινωνία. Ενα κλίμα σωματικής, ψυχολογικής και λεκτικής βίας που ξεχύθηκε στις πλατείες, στις συγκεντρώσεις, στις γειτονιές και βέβαια στο Διαδίκτυο, εκεί όπου ο δηλητηριώδης λόγος διέσυρε, απείλησε, συμψήφισε και γενικώς ισοπέδωσε τον δημόσιο διάλογο στη χώρα.
Ενα κλίμα το οποίο υποτίθεται ότι μετά τη μνημονιακή στροφή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα έπρεπε να είχε καταλαγιάσει, αλλά δυστυχώς συντηρείται από κάποια στελέχη του κυβερνητικού συνασπισμού, που επιδίδονται ακόμη στο σπορ του τουιτερικού και φεϊσμπουκικού κρετινισμού για να κερδίσουν εντυπώσεις με τον διχαστικό λόγο που εκφέρουν.
Ο μακρύς κύκλος της βίας που βιώνει η χώρα από τον Δεκέμβριο του 2008 και μετά δεν πρόκειται να κλείσει αν δεν υπάρξει αποφασιστική προσπάθεια της πολιτείας να την καταπνίξει. Η τρομοκρατία έχει σκοπό να πλήξει τη δημοκρατία και τους θεσμούς της, να εκφοβίσει, να διχάσει και να διαλύσει μια βαθύτατα πληγωμένη κοινωνία που δείχνει ανήμπορη να βρει ένα όραμα, να πιστέψει σε έναν δρόμο ανάκαμψης, αισιοδιοξίας και ανάπτυξης. Καμία δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει ομαλά όταν υπάρχουν άβατα, όταν κάποιοι ανενόχλητοι επιτίθενται κάθε εβδομάδα στα γραφεία ενός κόμματος, όταν οι πολίτες ζουν σε καθεστώς ανασφάλειας και φόβου.
Η ιστορία της εξάρθρωσης της 17Ν και της προηγούμενης γενιάς τρομοκρατών διδάσκει πως όταν υπάρχει πολιτική βούληση και θέληση η πολιτεία καταφέρνει να εξοντώσει την τρομοκρατία. Διαφορετικά, η χώρα θα εξακολουθεί να βολοδέρνει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, το δηλητήριο του μίσους θα μπολιάζει όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής ζωής και η Ελλάδα θα εξακολουθεί να κρεμιέται ως το απόλυτο παράδειγμα του αποτυχημένου κράτους στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου.
