Αναζήτηση
Το βράδυ της6ης Ιουνίου1933 έγινε απόπειρα δολοφονίας εναντίον του πρώην πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Ελευθερίου Βενιζέλου.
Ο πρωθυπουργόςΠαναγής Τσαλδάρης, ακραίος πολέμιος του Ελ. Βενιζέλου αποδοκίμασε την πράξη και δήλωσε ότι «θα συλληφθούν οι δράστες οπωσδήποτε, διότι οι υπεύθυνοι υπουργοί και αστυνομικοί δεν θα διατηρηθούν εις τας θέσεις τους, εάν δεν εκπληρώσουν μέχρι κεραίας το καθήκον τους».
Ογδόντα τέσσερα χρόνια μετά γίνεται απόπειρα δολοφονίας εναντίον του πρώην πρωθυπουργού, μη πολιτικού, αλλά διεθνούς κύρους επιστήμονα και προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών Λουκά Παπαδήμου.
Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ακραίος πολέμιος του Λ. Παπαδήμου τουιτάρισε:
«Καταδικάζω απερίφραστα την επίθεση ενάντια στον Λουκά Παπαδήμο. Εύχομαι ταχεία ανάρρωση στον ίδιο και τους ανθρώπους που τον συνόδευαν». Δεν έκανε διάγγελμα, δήλωση, δεν διαβεβαίωσε για την τιμωρία των ενόχων.
Μια τραγική μέρα για τα θύματα της επίθεσης, για τη Δημοκρατία, για την εικόνα της χώρας, αντιμετωπίστηκε από την κυβέρνηση περίπου σαν επίθεση σε ένα… ΑTM. Τα κοινά στοιχεία ανάμεσα στις δύο εποχές είναι ο διχασμός και το μίσος που γίνονται όπλο στα χέρια φανατικών ηλιθίων ή πληρωμένων φονιάδων. Είναι η πολιτική τού «θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν» που ανεύθυνοι ηγέτες φυτεύουν στο μυαλό των ανθρώπων ως μόνη λύση στα μεγάλα προβλήματα κάθε εποχής. Η χώρα μας, έπειτα από 7 χρεοκοπίες και 4 εμφυλίους, βιώνει σήμερα και τα αποτελέσματα του διχαστικού σπόρου που πάντα υπήρχε και που άνθισε και κάρπισε με τις πλατείες του 2011.
Το κράτος και οι θεσμοί αδυνατούν να αντιδράσουν στη θυγατέρα του διχασμού, τη Βία,που σαρώνει τα πανεπιστήμια, τους δημόσιους χώρους, τον δημόσιο λόγο.
O όρος αποτυχημένο κράτος χρησιμοποιείται από τους ειδικούς για να χαρακτηρίσει το κράτος που έχει αποτύχει στις βασικές του λειτουργίες.
Δυστυχώς η Ελλάδα τείνει να φτάσει αυτό το όριο. Οχι επειδή χτυπήθηκε ο πρώην πρωθυπουργός ή γιατί το σύστημα ασφαλείας μπάζει, αλλά γιατί για μια ακόμα γενιά φαίνεται ότι το μίσος και ο διχασμός έγιναν η πρώτη ύλη της κοινωνικής μας αντιπαράθεσης. Από την τρομοκρατία του ιδεολογικού μίσους περάσαμε στην τρομοκρατία του διχαστικού μίσους με προσπάθειες αναγέννησης ακραίων τρομοκρατικών ομάδων.
Θεωρίες συνωμοσίας, ισοπέδωση, μιθριδατισμός, ψέμα στο ψέμα.
Η επίθεση μαρτυρά την υποχώρηση βασικών στοιχείων της κοινωνίας μας. Η χώρα εκτροχιάζεται σταδιακά στη σφαίρα του άρρωστου μίσους για τον πολιτικό αντίπαλο, αλλά και τους θεσμούς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Τα τελευταία χρόνια η ρητορική του μίσους κυριάρχησε και ξεπέρασε κάθε όριο. Δεν διεκδικήσαμε ως σύνολο το τέλος των κακώς κειμένων και πρακτικών που μας οδήγησαν ώς εδώ, αλλά υπνωτισμένοι δεχθήκαμε την υπόσχεση εκδίκησης που έδωσαν κάποιοι στο όνομα μιας εναλλακτικής πολιτικής που κατέληξε σε αυταπάτη, η οποία με τη σειρά της δημιούργησε παθητικοποίηση και νέα μορφή μίσους.
Ο διχασμός όμως δεν είναι κάθαρση, είναι ώθηση στα άκρα, ιδίως σε περιόδους ακραίες.
Αυτό που έχει νόημα είναι να μπορέσουμε ως πλειοψηφία, πολίτες και θεσμοί, να πούμε δυνατά «ώς εδώ».
Πρώτα πρέπει να απαντήσουμε στο αν θέλουμε ως πολίτες και ως κάθε είδους ηγεσία, γιατί αν η απάντηση είναι ναι, τότε σίγουρα μπορούμε.
Η Αννα Διαμαντοπούλου είναι πρόεδρος του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, πρώην επίτροπος ΕΕ, πρώην υπουργός και ιδρυτικό μέλος της πολιτικής κίνησης Ωρα Αποφάσεων
