Αναζήτηση
Οχι. Χιούμορ κάνω. Μαύρο βέβαια και λίγο σοβάζ, για να πάει ασορτί με το ύφος και το ήθος του αναπληρωτή υπουργού Υγείας κύριο κυρίου Παύλου Πολάκη με τ’ όνομα.
Ονομαστική «ο Σοϊμπλές», γενική του «Σοϊμπλέ», όπως «ο Σκερβελές» δεν κάνει «του Σκερβελέδος» κάνει απλώς «του Σκερβελέ». Και μην το παίρνετε αψήφιστα, η λέξη έχει γαλλική καταγωγή εκ του écervelé εξού και το ελληνικότατο «Βρε τους εσκερβελέδες!;» εδώ είναι η μόνη φορά που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και θαυμαστικό και ερωτηματικό μαζί, γιατί η φράση εμπεριέχει εκτός του θαυμασμού και μια απορία, του στυλ «πώς τα κάνανε έτσι οι άνθρωποι;» ή ακόμα καλύτερα «Πού τους βρήκαμε ρε;».
Κομπρενεβού; κομπρενεβού.
Βέβαια ο αναπληρωτής υπουργός, χειρουργός το επάγγελμα, είναι γνωστός για τη δεινή γλωσσοπλαστική του ικανότητα. Θυμάμαι εκείνο το αλήσμου μνήμης «κόπι-πάστε» που εκστόμισε με τη σιγουριά του Λεβεντοεπιστήμονα της Κρήτης. Την οποία Κρήτη ειρήσθω εν παρόδω έχει στον λογαριασμό του φάτσα κάρτα, μόνο που της έχει κοτσάρει επάνω, ένα τρισμέγιστο ΟΧΙ. Οχιά.
Οχιά διμούτσουνη απεδείχθη εκείνο το ΟΧΙ, διότι στην ουρά του ο όφις είχε ένα εξίσου δηλητηριώδες και θανατηφόρο ΝΑΙ.
Σε εκείνη τη λέξη όμως που θα ήθελα να σταθώ, και να με συγχωρείτε κιόλας, είναι αυτό το «ΓκεσταΜπίτες». Τι εννοεί το ποιητή; ρώτησα, γκουγκλάρισα, τίποτα.
Ισως, προέρχεται από το όνομα μιας Βαλκυρίας, της γνωστής ξανθιάς Γκεστάμπω, με τα πλούσια στήθη και τα τουρλωτά μέχρι καχυποψίας οπίσθια που έζησε στους Μέλανες Δρυμούς και κυκλοφορούσε ελεύθερη με το κράνος το δικέρατο και τις κοτσίδες να σέρνονται στα βρύα.
Αυτή η Γκεστάμπω, ήταν μη δει Ελληνα. Είδε Ελληνα; τελείωσε, του ρούφαγε το αίμα. Οχι ότι είχε τίποτα προηγούμενο μαζί του, όχι. Ετσι ήταν η φύση της. Ελληνοφόνισσα.
Αυτή λοιπόν η ορθοκαπολιάρα αφού συνεβρέθη με διάφορους πλάνητες των βουνών και των λόγων της Βάδης – Βυρτεμβέργης (ανάμεσα Ρήνο και πηγές του Δουνάβεως συγκεκριμένα), γέννησε και αμόλησε τα μπάσταρδα στα πέρατα του κόσμου. Μερικοί εξ αυτών μετοίκησαν και στα ελληνικά εδάφη με τα γνωστά αποτελέσματα, όπως την ελεύση του Μνημονίου του Πρώτου, την υπογραφή του Δεύτερου και την έλευση του Σύριζα, που αφού έσφαξε με τα ίδια του τα χέρια το Μνημόνιο το Τρίτο το υπέγραψε κατόπιν καταλλήλως. Πολλοί υσχυρίζονται ότι η θρυλική Γκεστάμπω ήταν και προμάμμη του Σόιμπλε, όλα αυτά όμως θα πρέπει να τα δούμε σαν υπερβολές διαφόρων Ανελιτζήδων που φύονται στις παρυφές του Σύριζα.
Αυτά με το γλωσσάρι του αναπληρωτή Υγείας του επονομαζόμενου κατ’ άλλους κ. «Κοπιπαστίδη» κατ’ άλλους δε και «Αιμορροϊδοκόφτη».
Οσον αφορά τον πρωθυπουργό που μας απείλησε να δέσει στο λαιμό γραβάτα, δεν το βλέπω. Δεν πειράζει. Αμα θες ντε και καλά να δέσεις κάτι στο λαιμό υπάρχουν και άλλα πράγματα. Ορεξη και διάθεση για αυτοκριτική να υπάρχει. Ολα τ’ άλλα βρίσκονται.
Το ‘γραψε ο Βαλαβανίδης γύρω στο ’71 αλλά το είχα ξεχάσει. Τώρα που το θυμήθηκα, για να παρηγορηθώ το λέω και το ξαναλέω.
«Κι αν γελάω
είναι για μην κλαίω».
