Oμηρος ή απλώς ηθοποιός; Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας βιώνει το απόλυτο αδιέξοδο που όμως δημιούργησε ο ίδιος. Εγκλωβισμένος στις αυταπάτες του κατάφερε το ακατόρθωτο: να παλεύει για την υποτιθέμενη διευθέτηση του χρέους της χώρας και να φτάνει να διακυβεύεται η εκταμίευση της δόσης. Η λογική «το πρωί ζουρνάδες, το βράδυ σιωπητήριο» που ακολουθεί ακόμη και σήμερα είναι επιζήμια όχι μόνο για τον ίδιο αλλά δυστυχώς και για τη χώρα.
Το σπιράλ της τακτικής του το ζήσαμε και την εβδομάδα που μας πέρασε. Το πρωί μαλάκωνε τη γραμμή του για το χρέος, το βράδυ απειλούσε πως δεν θα υλοποιήσει τα μέτρα, άρα και τα αντίμετρα –απάτη που ο ίδιος εξήγγειλε. Ενδιάμεσα συμμαχούσε με τη Μέρκελ αλλά κατακεραύνωνε τον Σόιμπλε. Το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού δεν έχει βέβαια πλάκα. Το ακόμη χειρότερο είναι πως η αντιφατική λογική του διαπερνάει όλο το κυβερνητικό έργο. Μόλις πριν από λίγες μέρες μια ντουζίνα βουλευτές θυμήθηκαν πως διαφωνούν με τροπολογία για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς ακολουθώντας ετεροχρονισμένα την Τασία Χριστοδουλοπούλου που είχε καταψηφίσει το εν λόγω μέτρο.
Ο χρόνος όμως είναι αμείλικτος. Αν ο Αλέξης Τσίπρας νομίζει πως έξω και μέσα δεν έχουν όλοι αντιληφθεί το παιχνίδι του, γελιέται. Η χώρα αναζητά επειγόντως σήμα ανάταξης. Η αγορά δεν αντέχει άλλο τις παλινωδίες. Το πιο σύντομο ανέκδοτο –πως οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διαπραγματεύονται –έχει πάψει από καιρό να προκαλεί γέλιο.
