Εάν ο χθεσινός στόχος είχε πολιτικά χαρακτηριστικά, είναι προφανές ότι αυτά αναδείχθηκαν στην εποχή του Μνημονίου. Η πολιτική πορεία του Λουκά Παπαδήμου, ωστόσο, ξεκίνησε πολύ πριν γίνει ευρέως γνωστός. Ηταν το 1993, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου επανήλθε θριαμβευτικά στην κυβέρνηση και ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Γεννηματάς ανέλαβε τη μεγάλη στροφή στην οικονομική πολιτική της χώρας. Ο Γεννηματάς γνωρίζει τον Παπαδήμο, στέλεχος τότε της Τραπέζης της Ελλάδος ήδη από το 1990, και γοητεύεται από τον τρόπο σκέψης του. Σταδιακά, μεταξύ τους αναπτύσσουν στενές σχέσεις και η ματιά του Παπαδήμου διακρίνεται ακόμα και στο οικονομικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ της εποχής –αν και οι απόψεις του δεν υιοθετήθηκαν. Η φιλοσοφία του τραπεζίτη με ρίζες στη Φωκίδα, άλλωστε, ταίριαζε περισσότερο με αυτήν του επόμενου πρωθυπουργού, του Κώστα Σημίτη. Παρότι οι δύο άντρες γνωρίζονταν από τη δεκαετία του ’80, η ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Σημίτη τους φέρνει πιο κοντά. Η σχέση τους χτίστηκε πάνω στον σχεδιασμό της ένταξης της χώρας στην ευρωζώνη και η συνεργασία τους ήταν καθοριστική για το τελικό αποτέλεσμα. Ο Παπαδήμος πίστευε ακράδαντα πως το ευρώ θα αποτελούσε την ασφαλιστική δικλίδα για τις επόμενες γενιές και θα εξασφάλιζε την ευρωπαϊκή συνέχεια της χώρας. Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς του 2002, όταν ο τότε πρωθυπουργός τράβηξε το πρώτο χαρτονόμισμα του ενιαίου νομίσματος από το ΑΤΜ, ο Παπαδήμος βρισκόταν στο πλάι του –ήταν μια βραδιά επιτυχίας και για τους δύο.
ΜΙΑ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ. Γεννημένος το 1947 στην Αθήνα, ο Παπαδήμος τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών κι έφυγε στην Αμερική, όπου σπούδασε φυσική στο MIT. Η πορεία των σπουδών του, ωστόσο, τον οδήγησε τελικά στα οικονομικά. Το 1985, έπειτα από μια επιτυχημένη θητεία στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Βοστώνης, ο Παπαδήμος επιστρέφει στην Ελλάδα για να εργαστεί στην Τράπεζα της Ελλάδος. Ανέρχεται γρήγορα στην ιεραρχία και το 1994 αναλαμβάνει διοικητής μέχρι την αποχώρησή του το 2002. Τον ίδιο χρόνο γίνεται αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θέση που κρατά μέχρι το 2010.
Το όνομά του συνδέθηκε με δύο από τις πιο σημαντικές στιγμές της Μεταπολίτευσης: την είσοδο της χώρας στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση και την κυβέρνηση εθνικής ενότητας που ανέλαβε να διοικήσει τη χώρα μετά το φιάσκο της προαναγγελίας δημοψηφίσματος από τον Γιώργο Παπανδρέου, το 2011.
Από το τιμόνι της Τραπέζης της Ελλάδος ο Παπαδήμος είχε από νωρίς προβλέψει και τη «φούσκα» του Χρηματιστηρίου και είχε μάλιστα ενημερώσει γραπτώς για τις εκτιμήσεις του. Λίγα χρόνια αργότερα, από τη θέση του αντιπροέδρου της ΕΚΤ, έκανε καίριες παρεμβάσεις για το ελληνικό ζήτημα, οι οποίες οδήγησαν τη Φρανκφούρτη στην απόφαση να δεχτεί τα ελληνικά ομόλογα, δίνοντας οξυγόνο στις ελληνικές τράπεζες.
ΣΤΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΑ. Τον Νοέμβριο του 2011 ο Παπαδήμος είχε πια επιλέξει να μείνει εκτός πολιτικού και τραπεζικού γίγνεσθαι και βρισκόταν στις ΗΠΑ για διαλέξεις στο Χάρβαρντ. Εκεί ενημερώθηκε για πρώτη φορά ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν αποφασίσει να στηρίξουν μια μεταβατική κυβέρνηση «ειδικού σκοπού και περιορισμένου χρόνου» και πως το όνομά του συζητιόταν για την πρωθυπουργία. Το ενδεχόμενο να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας κυκλοφόρησε πολύ γρήγορα χωρίς πάντα να βρίσκει θετικούς αποδέκτες. Επειτα από πολύωρες διαβουλεύσεις, ο Παπαδήμος ανακοινώνεται επίσημα ως Πρωθυπουργός στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε να συμμετάσχει στο σχήμα, θεωρώντας τη νέα κυβέρνηση προϊόν «κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος». Ο Παπαδήμος κράτησε τα ηνία της χώρας για περίπου έξι μήνες, αρνούμενος την πρωθυπουργική του αποζημίωση και συνδέοντας το όνομά του με το κούρεμα των ομολόγων (PSI). Παρέδωσε τη διακυβέρνηση στον υπηρεσιακό πρωθυπουργό Παναγιώτη Πικραμμένο μετά τις εκλογές τις 7ης Μαΐου το 2012, και έκτοτε σπάνια παρεμβαίνει στα δημόσια πράγματα, κρατώντας τον ρόλο του παρατηρητή. Το 2017 τον βρήκε πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών.
