Η επίθεση στον Λουκά Παπαδημο δεν είναι ένα συμβάν που πέρασε και πάει. Δείχνει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα σήμερα και δημιουργεί φόβους για χειρότερα.

Η κρίση δεν μας έκανε σοφότερους όπως ανέμεναν κάποιοι. Το αντίθετο, έβγαλε στην επιφάνεια τον κακό εαυτό μας και μια κοινωνία με πρωτόγονα αντανακλαστικά βαρβαρότητας και μίσους εναντίον του άλλου.

Καίγονται τρόλεϊ, πυρπολούνται γραφεία, ενοχοποιούνται άνθρωποι, ζούμε νύχτες Εξαρχείων!

Οι πολιτικοί δεν πάνε πίσω, παρελαύνουν από τα κανάλια αλλά και στη Βουλή προσφέροντας, πλην επαινετών εξαιρέσεων, έναν απαράδεκτο λόγο. Χρησιμοποιούν φρασεολογία μίσους με χοντροειδείς αντεγκλήσεις και χυδαίους χαρακτηρισμούς κατά των αντιπάλων. Υβρεις που μαρτυρούν επίπεδο πεζοδρομίου και φανατισμό.

Πού είναι ο ψύχραιμος και σοβαρός διάλογος που χρειάζονται ο τόπος και η δημοκρατία; Πού είναι η σύμπνοια και οι συνεργασίες σε περίοδο γενικευμένης κρίσης; Λες και ζηλεύουν τη συμπεριφορά της Χρυσής Αυγής (!), την οποία κατά τα αλλα καταγγέλλουν. Με όλα αυτά δεν προμηνύεται τίποτα καλό.

Εχουμε και την αξιολόγηση, το χρέος και τα μέτρα που μας κατατρέχουν. Η κυβέρνηση φαίνεται να έχει χάσει (ή δεν είχε ποτέ;) την αίσθηση του χρόνου και του μέτρου.

Για μια ακόμα φορά φτάνουμε στο μη περαιτέρω (15 Ιουνίου) και κανείς δεν είναι σίγουρος τι θα γίνει. Είναι δεδομένο ότι το ζήτημα θα κλείσει εκεί; Τι έχουν συμφωνήσει ΔΝΤ – Γερμανία; Μήπως το μέγιστο θέμα που τους απασχολεί είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στο ελληνικό πολιτικό σύστημα που βολοδέρνει χωρίς εθνική στρατηγική, χωρίς στόχους;

Πάντως η πολιτική των εκβιασμών εκατέρωθεν καταλήγει πάντα εις βάρος του ασθενέστερου.

Ο κ. Τσίπρας απεγνωσμένα έχει ανάγκη από μια έστω ψευτοεπιτυχία, που του αρνούνται λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης. Με επιφυλακτικότητα αντιμετωπίζουν και την αξιωματική αντιπολίτευση κι όλο το πολιτικό σύστημα.

Οκτώ χρόνια τώρα αποδεικνύεται περιτράνως ότι έχουμε πολιτικούς ικανούς μόνο στα εύκολα. Στη διαχείριση της κρίσης απέτυχαν ολοι. Οι Πορτογάλοι και οι Κύπριοι, πιο πραγματιστές, με συνεργασίες βρήκαν τον δρόμο της εξόδου από το Μνημόνιο. Εμείς, πέρα βρέχει!

Κι όμως, μόνο από εμάς θα έρθει η λύση!

Κάθε φορά μπαίνει μια ημερομηνία ορόσημο. Διαφημίζεται θορυβωδώς για να αντικατασταθεί αμέσως μετά με μια άλλη! Ακόμα και το 2018, που λήγει το Μνημόνιο, όλοι ξέρουν από τώρα ότι έχει εξασφαλιστεί η συνέχειά του! «Φοβούνται» οι δανειστές ότι μόνοι μας θα τα κάνουμε μπάχαλο!

Είναι η μόνη αξιολόγηση που κάνουν αβίαστα (κι ανομολόγητα) όλοι. Αξιολόγηση των αναξιόλογων!

Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός

Τελευταία Νέα