Για την εκδήλωση του φαινομένου συνηγόρησαν πολλά. Αν πίστευα στην αστρολογία, θα έλεγα ότι κάποια συμπαντική συνωμοσία έβαλε το χεράκι της ώστε να απασφαλίσουν οι κατάλληλες συνθήκες την κατάλληλη στιγμή. Η ρητορική του μίσους των Αγανακτισμένων συνέπεσε με την έξαρση των σόσιαλ μίντια και σε αγαστή συνεργασία συνετέλεσαν στη δημιουργία διαδικτυακών προσωπείων που κεφαλαιοποίησαν τη χολή και τις κατάρες. Κι ύστερα ήρθε η διχαστική διακυβέρνηση των συριζανελιτών που επισημοποίησε την απροκάλυπτη κωλοτούμπα, το ανερυθρίαστο ψέμα, την απροσχημάτιστη εξάρτηση από την εξουσία και τα καλούδια της έτσι όπως αποτυπώνεται στην αποδιδόμενη στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Μανιό δήλωση: «…Είχα δάνειο 200.000 ευρώ, τώρα είμαι μια χαρά επιτέλους». Ετσι, από τη γραφικότητα του Λεβέντη που μοίραζε καρκίνους, βρεθήκαμε στην επισημοποίηση του μαχαλόμαγκα με τους λεκτικούς τσαμπουκάδες του Πολάκη και στα ιντερνετικά πανηγύρια για την απόπειρα εις βάρος του Λουκά Παπαδήμου και την απώλεια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Αυτό θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο κακό που υπέστη η χώρα τα τελευταία χρόνια. Ο,τι φαύλο γινόταν εν κρυπτώ, ό,τι κακοήθεια λεγόταν σε στενό κύκλο, τώρα γίνεται και λέγεται στον ήλιο του μεσημεριού και από επίσημα χείλη. Αντί για την κάθαρση επεκράτησε τελικά –τι ειρωνεία! –η κατάργηση των άλλοθι και η ξεδιαντροπιά. Με απλά λόγια, από το κρυφό κακό στο αχαλίνωτο χειρότερο. Το ταμειακό έλλειμμα στα λογιστικά αυτής της χώρας έχει να κάνει με αριθμούς και μπορεί, έστω και το 2040, να ισοσκελιστεί. Το ηθικό έλλειμμα όμως έχει να κάνει με συνειδήσεις και πολύ φοβάμαι ότι η βλάβη είναι ανήκεστος.
Τελευταία Νέα