Μοιάζουν άσχετα μεταξύ τους, αλλά βαλμένα κοντά κοντά, το ένα δίπλα στο άλλο, σκιαγραφούν τη σκοτεινή και επικίνδυνη πλευρά της εποχής μας. Συγχρόνως επιβεβαιώνουν την ανοχή, αν όχι την επιβράβευση από ορισμένους, μιας σειράς συμπεριφορών που εκπλήσσουν για το κατάντημα της κοινωνίας μας. Αναφέρομαι στις αντιδράσεις που σημειώθηκαν αναφορικά με το τρομοκρατικό χτύπημα κατά του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου και για τον πρόσφατο θάνατο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Πρώτο και χειρότερο το μήνυμα του αντιπεριφερειάρχη Γιώργου Καραμέρου, ο οποίος έγραψε στο twitter ότι «ο μέγας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατόρθωσε στον θάνατό του να τον υμνούν περισσότερο η διαπλοκή και τα χαμαιτυπεία». Τι να πει κανείς και πώς θα σχολιάσει τον τρόπο, το ύφος και φυσικά το περιεχόμενο αυτού του κειμένου, που γράφτηκε λίγες ώρες μετά τον θάνατο του έλληνα πολιτικού; Αποτελεί βασική αρχή ήθους ο σεβασμός στον νεκρό. Ψιλά γράμματα, θα μου πείτε…
Δεύτερο, μια και είχε προηγηθεί χρονικά, η γνωστή ανάρτηση στο facebook του Γιώργου Φιλιππάκη (ειδικού γραμματέα της ΕΣΗΕΑ;;;) ότι «δεν θα με ενοχλούσε αν έσκαγε και μία ακόμα βόμβα στα πόδια του Στουρνάρα», βρίσκοντας υποστηρικτή στο πρόσωπο του αναπληρωτή υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη. Τα γραφόμενα του Φιλιππάκη αποτέλεσαν συνέχεια μιας αντίστοιχης ανάρτησης από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Εγώ δεν θα βγω να “καταδικάσω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται”. Δεν θα το κάνω αυτό σήμερα» είπε η πρώην πρόεδρος της Βουλής.
Δεν είναι ούτε ο Καραμέρος ούτε ο Φιλιππάκης και οι άλλοι το θέμα. Δεν είναι κάποια μεμονωμένα άτομα. Είναι το πρόσωπο αυτής της Αριστεράς, που δεν έχει ήθος, αρχές και αξιοπρέπεια. Είναι μια χυδαία εκδοχή μικρών ανθρώπων που έχουν μετατρέψει τα κόμπλεξ τους σε ιδεολογία, μακριά από κάθε έννοια σεβασμού. Γιατί αν δεν σέβεσαι τον τραυματισμένο, πολλώ δε μάλλον αν δεν σέβεσαι τον νεκρό, μικρή σχέση έχεις με το ανθρώπινο είδος.