Αλίμονο σ’ εκείνον που κανένας δεν αγαπάει, αλλά να φοβάσαι εκείνον που τον αγαπάνε όλοι. Δεν ξέρω πόσοι από τους προπονητές που εργάστηκαν στη Ρόμα τις 25 σεζόν που αγωνιζόταν εκεί ο Τότι γνώριζαν την εβραϊκή παροιμία. Ξέρω όμως πως όλοι φοβήθηκαν τον Καπιτάνο όταν αντιλήφθηκαν την αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό του.
Η μακρά πορεία του Τότι στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της Ρόμα δεν στηρίχθηκε αποκλειστικά στο αδιαμφισβήτητο ταλέντο του.
Εκτός από ντρίμπλες και θεαματικά γκολ, ο ξανθομάλλης Ρωμαίος ήξερε να ποδηγετεί την κοινή γνώμη. Είχε φροντίσει με την ίδια μαεστρία που έκανε τακουνάκια να διαδίδει ακόμα και στις σκόρπιες πέτρες της Αψίδας του Μεγάλου Κωνσταντίνου πως η σύνδεσή του με τη Ρώμη πηγαίνει πίσω επτά γενιές.
Υποσχόταν αιώνια πίστη στην ομάδα. Συμμετείχε σε εκδηλώσεις για την ενίσχυση των αδυνάτων ως Πρεσβευτής Καλής Θέλησης της UNICEF.
Γνώριζε τα μυστικά του σόουμαν και τη δύναμη που μπορεί να κρύβει ο πανηγυρισμός ενός γκολ με μια σέλφι με τους οπαδούς.
Κι όταν ήρθε η στιγμή της σύγκρουσης με τους προπονητές που έβλεπαν έναν συνταξιούχο με κοντά παντελονάκια να προσπαθεί να μεταμορφωθεί σε ποδοσφαιριστή, οι αλυσίδες που τον κρατούσαν δεμένο με τη Ρόμα και τους οπαδούς της αποδείχτηκαν ισχυρότερες από οποιαδήποτε προσπάθεια αποπομπής του. Κι έτσι κατάφερε να φτάσει αισίως στο κατώφλι των 41 χρόνων του πριν πει το μεγάλο αντίο.
Τελευταία Νέα