Ενας καλλιτέχνης δικαιούται να έχει μια χαλαρή σχέση με την πραγματικότητα. Μπορεί να ονειροπολεί, να αναπολεί, να ακροβατεί, να ζει σε δικό του κόσμο, αν αυτό διεγείρει, συντηρεί και κάνει πιο παραγωγική την έμπνευσή του. Γιατί η ουσία τής, όποιας, τέχνης του είναι να μυεί τον αποδέκτη της στον δικό του κόσμο, να τον κάνει συνένοχο στη ματιά του. Κάπως έτσι είναι η Λυδία Κονιόρδου, λένε όσοι τη γνωρίζουν προσωπικά και όπως ψυχανεμιζόμαστε όλοι οι υπόλοιποι που την έχουμε χειροκροτήσει για τις εξαιρετικές ερμηνείες της.
Πριν από επτά μήνες έγινε υπουργός Πολιτισμού. Αλλά μπαίνοντας στο υπουργείο της, ξέχασε να αφήσει απέξω το σακίδιο της ατελείωτης εκδρομής στην πραγματικότητα. Το «χύμα στο κύμα», αν και γραφικό, για έναν καλλιτέχνη μπορεί να είναι χαριτωμένο. Για έναν πολιτικό, όμως, απαράδεκτο και θλιβερό. Υστερα από τα εγκαίνια με λάθος επιγραφές, τις παλινωδίες, τις λάθος εκτιμήσεις, τα «πρώτα υπογράφουμε και μετά μελετάμε αυτά που υπογράψαμε», οι καλλιτεχνικοί συντάκτες έλαβαν προχθές ανακοίνωσή της για τη βράβευση του Γιώργου Λάνθιμου με ανορθογραφία που βγάζει μάτι και λάθος τον τίτλο της ταινίας στην οποία αναφερόταν. Δηλαδή οι συνεργάτες της δεν μπήκαν καν στον κόπο να κάνουν αυτό που πλέον κάνουν οι μαθητές του Δημοτικού. Να γκουγκλάρουν για την ορθογραφία ή τον σωστό τίτλο. Που σημαίνει ότι η κυρία Κονιόρδου όχι μόνο δεν επέλεξε συνεργάτες που θα μπορούσαν να συμμαζέψουν το χύμα της σε συσκευασία υπουργού, αλλά προτίμησε τους συνεκδρομείς της. Δεν ξέρω μήπως στο υπουργείο κάνουν και πικνίκ.
