ΕΝAΣ ΘΑΝΑΤΟΣ. Το περιμένεις, το ξέρεις ότι θα ‘ρθει, όσους «μυστήριους τρόπους κι αν έχει ο Κύριός μας», όσο κι αν κάποιος έχει προσφέρει ή χρωστάει περισσότερο ή λιγότερο από άλλους, από το μοιραίο δεν γλιτώνει κανείς ποτέ. Αδιάφορο: το πλήγμα, όταν φεύγει ένας δικός σου άνθρωπος, είναι συντριπτικό. Ακόμη κι αν είναι 99 ετών. Ισως ακόμη περισσότερο αν είναι 99 ετών.
ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ. Ο καθένας πενθεί με τον τρόπο του. Αλλος με ένα ποίημα, άλλος με ένα τραγούδι, άλλος με μια σκηνή σ’ ένα πλοίο που σκίζει τη θάλασσα. Η φωτογραφία του Κυριάκου με τον πατέρα του κι ένα λιτό «σε ευχαριστώ για όλα» είναι συγκινητική γιατί είναι ανθρώπινη. Και είναι πολύτιμη γιατί είναι αισιόδοξη. Ενα γέλιο θα τους θάψει.
ΜΙΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ένας άνθρωπος με πάθη, κάτι που συχνά δεν είναι καλό σε έναν πολιτικό. Με εμμονές, όπως έδειχνε η τρικυμιώδης σχέση του με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Με έναν κυνισμό που τον οδηγούσε να υιοθετεί χωρίς δεύτερη σκέψη τη διχοτόμηση της Κύπρου ή τη διάλυση της Βοσνίας γιατί θεωρούσε ότι μακροπρόθεσμα αυτές οι λύσεις θα έκαναν καλό. Αλλά και με ένα ανοιχτό μυαλό. Μια καθαρή ματιά. Μια αγάπη για την Ευρώπη. Και μια πίστη στην ανάγκη μεταρρυθμίσεων. Σημάδεψε τον εικοστό αιώνα. Κι άφησε τον πολιτικό πήχη ψηλά.
ΕΝΑ ΧΡΕΟΣ. Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας γνωρίζει ότι κουβαλάει ένα βαρύ επίθετο. Για πολλούς, ίσως τους περισσότερους, ταυτίζεται με την Αποστασία και το βρώμικο ’89. Για άλλους, με μια προσπάθεια να αποτραπούν ο διχασμός και η χρεοκοπία. Οι δυναστείες, σε κάθε περίπτωση, είναι κάτι που προκαλεί καχυποψία, ακόμη κι οι ξένοι είδαν αρχικά με καλό μάτι τον Τσίπρα επειδή δεν ανήκε σε μια μεγάλη οικογένεια. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διεκδικεί έτσι την πρωθυπουργία με πολλά ντεζαβαντάζ. Είναι υπερήφανος για τον πατέρα του. Αλλά και καταδικασμένος να τον ξεπεράσει.
ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ. Ο επίτιμος δεν ήταν άνθρωπος που αγαπούσε την αυτοκριτική. Ετσι συμβαίνει με τους περισσότερους μεγάλους ηγέτες, βλέπουν τον κόσμο κάπως από ψηλά και θεωρούν ότι αυτά που κάνουν είναι σωστά, δεδομένων πάντα των συνθηκών και των περιστάσεων. Θεωρούν την αυτοκριτική μειονέκτημα, ενώ είναι πλούτος. Σπουδαίο μυστικό, λίγοι το ξέρουν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να είναι ανάμεσά τους. Αλλά οφείλει και να το αποδείξει.
ΕΝΑ ΔΙΔΑΓΜΑ. Ο λαός αυτός έχει πολλά προτερήματα. Αλλά είναι και σκληρός. Εχει επιλεκτική μνήμη. Συγχωρεί εύκολα τα δικά του σφάλματα, αλλά είναι πολύ αυστηρός με τα σφάλματα των άλλων. Είναι αχάριστος. Ευκολόπιστος. Διολισθαίνει εύκολα στην υπερβολή. Και δεν διαβάζει, προτιμά τα έτοιμα. Κατά βάθος όμως θέλει να του λένε την αλήθεια, κι ας αντιδρά. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν χάιδευε αφτιά. Είναι ίσως το μεγαλύτερο δίδαγμά του για τον αυριανό πρωθυπουργό.
