Η πολιτική αντιπαράθεση Μητσοτάκη – Παπανδρέου σφράγισε εν πολλοίς τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα από την περίοδο αποστασίας το 1965 που εκδηλώθηκε και μετά, μέχρι την κορύφωσή της, με τη δημιουργία της συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας – Ενωμένης Αριστεράς (Φλωράκης – Κύρκος) και την παραπομπή Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο. Καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης, η οποία μάλιστα μετεδίδετο –για ευνόητους λόγους –απευθείας από την τηλεόραση, ο Α.Π. κινήθηκε θεσμικά στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις του με τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη, ενδιαφερόταν μόνο για τα εθνικά θέματα και την οικονομική πορεία της χώρας. Ουδέποτε έθιξε το θέμα της παραπομπής του. Ηταν διακριτικός και οι θέσεις του είναι καταγραμμένες στα πρακτικά και στις συναντήσεις αρχηγών υπό τον Πρόεδρο Δημοκρατίας, που έλαβαν χώρα την ίδια εκείνη περίοδο και που είχαν ως θέμα είτε το Σκοπιανό είτε τη διανομή αδειών τηλεοπτικών καναλιών.

Το μόνο που μπορώ να πω σήμερα, μετά την αποδημία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, είναι ότι από τη μεριά του Ανδρέα Παπανδρέου δεν υπήρξε κανένα προσωπικό μίσος απέναντι στον αντίπαλο του, ούτε αντεκδίκηση πέρασε ποτέ από το μυαλό του.

Είναι γνωστόν ότι ο Α.Π., ως πολιτικό ον που ήταν, εκινείτο πάντα και μόνο πολιτικά κι ο Μητσοτάκης για διάφορους, κατανοητούς σε όλους, λόγους προσφερόταν στην πολιτική τακτική του Α.Π. για κατάλληλος πολιτικός αντίπαλος. Μετά την αθώωση του Α.Π. από το Ειδικό Δικαστήριο και την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση το 1993, οι φωνές και οι πιέσεις αντεκδίκησης στο πρόσωπο του Κ.Μ., όχι μόνο από στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά κι από απογοητευμένους φίλους του Κ.Μ., ήταν πολλές. Ο Α.Π. απαντούσε σε όλους με τον ίδιο τρόπο: «Δεν θα εξακολουθήσουμε τις μεθοδεύσεις που καταγγείλαμε, η Ιστορία θα μας κρίνει. Καθήκον μας είναι να ασχοληθούμε με τα σοβαρά προβλήματα της χώρας κι αυτά είναι η αντιμετώπιση της κρίσης της δραχμής, η αντιμετώπιση του ζητήματος των Σκοπίων και η γρήγορη δρομολόγηση της χώρας για την ένταξη της στην ΟΝΕ και στο ευρώ».

Για τις πολιτικές που ακολούθησε ο Κ.Μ. ως πρωθυπουργός δεν είναι δυνατόν να μιλήσει κανείς σήμερα, όπως και για την όλη πορεία του. Η παρουσία του όμως στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας για εβδομήντα περίπου έτη δείχνει την αντοχή και την ατσάλινη θέλησή του. Θα μείνει ως ένας χαλκέντερος πολιτικός που πέρασε μέσα από τα δίκρανα των γεγονότων για να επιλεγεί τελικά αρχηγός της ΝΔ ως ο μόνος που μπορούσε να αντιμετωπίσει με κάθε μέσο τον αιώνιο αντίπαλο του.

Η Ιστορία είναι αυτή που σε μακρύ χρόνο κρίνει όλα κι όλους.

Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός

Τελευταία Νέα