Ηταν αρχές του 2012, τότε που το πρώτο ελληνικό πρόγραμμα είχε αποτύχει χάρη στις εργώδεις προσπάθειες του Αντώνη Σαμαρά –ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε την ηγεσία του αντιμνημονιακού αγώνα λίγους μήνες αργότερα. Η Ανγκελα Μέρκελ είχε πείσει τον Νικολά Σαρκοζί πως έπρεπε να κουρευτεί το ιδιωτικό κομμμάτι του ελληνικού χρέους για να μην το φορτωθούν όλο οι φορολογούμενοι της Ενωσης, γίνονταν μεγάλες διαπραγματεύσεις μεταξύ ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ, ιδιωτικών τραπεζών. Το ΔΝΤ επέμενε, όπως και τώρα καλή ώρα, πως για να μετάσχει στο πρόγραμμα έπρεπε το ελληνικό χρέος να είναι βιώσιμο και ως δείκτη έθετε το έτος 2020 να είναι στο 120% του ΑΕΠ –αλλά με τις δικές του αναλύσεις προέκυπτε πως θα είναι 122%, άρα: ή μεγαλύτερο κούρεμα ή μεγαλύτερη συμμετοχή των Ευρωπαίων.

Μοντέλα επί μοντέλων, διαπραγματεύσεις επί διαπραγματεύσεων, επιχειρήματα επί επιχειρημάτων –η τότε κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου παρακολουθούσε διακριτικά, διότι βεβαίως την ενδιέφερε να θεωρηθεί το χρέος βιώσιμο, να πάρει τα χρήματα που είχε ανάγκη. Για το 2% διαφορά, που θα προέκυπτε σε 8 χρόνια από τότε, κινδύνευαν να τιναχτούν όλα στον αέρα. Τελικά κάποιοι επιτήδειοι οικονομολόγοι μαγείρεψαν καταλλήλως τα μοντέλα και τους αριθμούς, δήλωσαν όλοι ικανοποιημένοι, το πρόγραμμα εγκρίθηκε, η χώρα σώθηκε για δεύτερη φορά από την άτακτη χρεοκοπία.

Σήμερα, πέντε χρόνια μετά τις τρομερές διαπραγματεύσεις για το 120% και την ουρά του, γνωρίζουμε ότι το 2020 το χρέος θα είναι κάπου 180% του ΑΕΠ. Και η κυβέρνηση εκλιπαρεί να βρεθεί λύση και να αποφανθεί το ΔΝΤ πως το χρέος είναι βιώσιμο –η συζήτηση αφορά πια πόσο θα είναι το χρέος το 2060 και αν θα πρέπει να επιμηκυνθεί ώς το 2080: μάκρυνε κατά 60 χρόνια η ουρά. Προφανώς τη μάκρυνε η ελληνική κυβέρνηση, που τα τίναξε όλα στον αέρα γιατί ήθελε κούρεμα του χρέους και φώναζε συνεχώς «το χρέος είναι μη βιώσιμο, το χρέος είναι μη βιώσιμο, ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΟ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΤΕ;». Οι προηγούμενες κυβερνήσεις που δεν το έλεγαν ήταν προδότες, τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια που έλαβαν ήταν αργύρια προδοσίας. Ε, το άκουσαν και είμαστε εδώ πού είμαστε.

Αλλά υπάρχουν και χειρότερα: γιατί η ριζοσπαστικά αριστερή κυβέρνησή μας εκλιπαρεί το επάρατο νεοφιλελεύθερο ΔΝΤ να δηλώσει ότι το χρέος είναι βιώσιμο; Μα για να βγει στις αγορές, να δανειστεί χρήματα από τους άθλιους τραπεζίτες –να τα κάνει διορισμούς και φιλοδωρήματα για να μαζέψει ψήφους. Ητοι, για μια ακόμα φορά, η κυβέρνηση για πάρτη του ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύεται, όχι για τη χώρα.

Τελευταία Νέα