Η οικογένεια Μητσοτάκη, με επιστολή της στον υπουργό Εσωτερικών Πάνο Σκουρλέτη εξέφρασε την επιθυμία να μην τελεστεί δημοσία δαπάνη η κηδεία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Ο πρώην πρωθυπουργός που κηδεύεται σήμερα, με τιμές Πρωθυπουργού εν ενεργεία στη Μητρόπολη Αθηνών, θα ταφεί, αύριο, Πέμπτη, στο νεκροταφείο του Αργουλιδέ, στα Χανιά, δίπλα στη Μαρίκα Μητσοτάκη. Από νωρίς η σορός του θα έχει τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα. Παράκληση της οικογένειας του εκλιπόντος είναι, αντί στεφάνων, να δοθούν δωρεές για δενδροφύτευση στα Λευκά Ορη. Ηταν κάτι που το ήθελε ο ίδιος. Η Κρήτη άλλωστε ζούσε πάντα μέσα του.
Είναι απολύτως λογικό και αναμενόμενο η κυβέρνηση να προτείνει τη δημοσία δαπάνη, σε ένδειξη τιμής στον πολιτικό άνδρα που τίμησε την πατρίδα του, στον δημόσιο άνδρα και στην εθνική προσφορά του. Το ίδιο ισχύει και για την κήρυξη τριήμερου πένθους. Αλίμονο αν δεν είχε τηρηθεί το απαιτούμενο εθιμοτυπικό. Αλίμονο αν η κυβέρνηση δεν είχε κινηθεί μέσα στα δεδομένα της περίστασης. Αντιστοίχως, το άνοιγμα του βιβλίου για τα συλλυπητήρια, μια πρωτοβουλία της Νέας Δημοκρατίας, που επιτρέπει στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα, να αφήσει μια σκέψη στο χαρτί.
Διαχρονικά οι κηδείες των ξεχωριστών ανθρώπων, οι κηδείες των προσωπικοτήτων γίνονται με αυτόν τον τρόπο. Και όχι βέβαια για οικονομικούς λόγους. Αλλά για καθαρά τιμητικούς. Και συνήθως, οι οικογένειες των περισσοτέρων, το αποδέχονται. Και πολύ καλά κάνουν. Οπως εξίσου καλά κάνει και η οικογένεια Μητσοτάκη που δεν το αποδέχεται. Είναι μια κίνηση, μια χειρονομία, μέσα σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που εκπέμπει ένα σήμα, έναν συμβολισμό.
Αλλωστε, από αρχαιοτάτων χρόνων η κηδεία και η ταφή είναι πρωτίστως μια προσωπική υπόθεση –ακόμα και αν αφορά δημόσιους άνδρες. Το πένθος είναι πάνω απ’ όλα μέσα μας. Ωστόσο κάθε κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της ξέρει πώς να τιμά τους νεκρούς της, ακολουθώντας τους κανόνες. Τουλάχιστον.