Προσέλευση

Το κλίμα στην Πειραιώς ήταν αυτές τις μέρες φορτισμένο. «Είναι», λέγανε στελέχη του κόμματος, «μια πολύ ιδιαίτερη, πολύ συναισθηματική στιγμή για όλους μας». Στα κεντρικά της ΝΔ υπήρχε διαρκώς κίνηση. Κόσμος έμπαινε κι έβγαινε. Πολλοί, επώνυμοι και μη, πήγαν μέχρι το Μοσχάτο για να γράψουν στο βιβλίο συλλυπητηρίων που έχει ανοίξει από τη Δευτέρα για τον πρώην πρωθυπουργό. Δεν είναι λίγοι οι νεοδημοκράτες που περιμένουν σήμερα στην εξόδιο ακολουθία στη Μητρόπολη Αθηνών και στο λαϊκό προσκύνημα, που θα προηγηθεί, να υπάρχει σημαντική προσέλευση. Τονίζουν, μάλιστα, ότι θα είναι μεγάλος και ο αριθμός των ανθρώπων που θα ταξιδέψουν αύριο για Χανιά, όπου θα γίνει η κηδεία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Οσο για το αίτημα της οικογένειας προς τον αρμόδιο υπουργό Πάνο Σκουρλέτη να μη γίνει δημοσία δαπάνη η κηδεία του, ήταν –όπως λένε συνεργάτες του προέδρου –μια απόφαση που ελήφθη αποκλειστικά από τα μέλη της οικογένειας Μητσοτάκη. Δεν έγινε, δηλαδή, καμία κουβέντα στο κόμμα.

Ο Νίκος Ξυδάκης ξαναχτύπησε. Την ώρα που Μαξίμου και Τσακαλώτος προσπαθούσαν να διαψεύσουν όσα έγραφαν «Bild» και «Handesblatt», ο πάλαι ποτέ υπουργός, που τον περιόρισαν στα καθήκοντα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, έβγαινε στον Real FM και ξεδίπλωνε –για πολλοστή φορά –το επαναστατικό του σχέδιο, απειλώντας την Εσπερία με ρήξη. Το εν λόγω σχέδιο περιγράφεται και ως θα κρατήσουμε την αναπνοή μας μέχρι να μας δώσετε κάτι για το χρέος, γιατί «κάπως θα πρέπει να επιβιώσει και ο λαός και το κοινωνικό του πλαίσιο». Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που εμφανίζεται εκτός επίσημης γραμμής. Από τη σπουδή με την οποία φορά το αμπέχονο ο Ξυδάκης, από τότε που βρέθηκε εκτός Υπουργικού Συμβουλίου, συμπεραίνει κανείς πως μάλλον δεν είναι «λαγός», όπως υποστηρίζουν ορισμένοι. Δεν αναλαμβάνει, δηλαδή, να αναφέρει ένα σενάριο προκειμένου να τεστάρει η κυβέρνηση τις αντιδράσεις σε αυτό. Είναι απλά αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν loose cannon. Εμείς θα τον λέγαμε διαρκή πηγή θορύβου.

Κι ενώ ο Ξυδάκης φώναζε venceremos από τα ερτζιανά, ο Δημήτρης Παπαδημούλης καλούσε την αντιπολίτευση να βάλει «πραγματικά και όχι υποκριτικά» τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας. Κι έριχνε στην αγορά την ιδέα ενός συμβουλίου πολιτικών αρχηγών. «Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης σηκώσει το τηλέφωνο και μιλήσει με τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, με τους ηγέτες των κρατών – μελών της ευρωζώνης που κινούνται στον ίδιο πολιτικό χώρο», είπε στο Ραδιόφωνο 24/7, «στηρίζοντας την εθνική γραμμή για το χρέος, τότε νομίζω ότι μπορεί να προετοιμαστεί με τους κατάλληλους διαύλους επικοινωνίας ακόμα και μια σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, που θα μπορούσε να επικυρώσει αυτή την εθνική γραμμή». Βέβαια, για να αποδίδουμε τα Καίσαρος Καίσαρι, ήρθε δεύτερος και καταϊδρωμένος. Ο Βασίλης Λεβέντης, τρεις μέρες πριν, ήταν ο πρώτος που σχολίασε δημοσίως τις φήμες που κυκλοφορούσαν περί συμβουλίου αρχηγών. Και για την ιστορία, απέρριψε την ιδέα για σύγκλησή του στην παρούσα φάση. «Δεν έχει καμία ουσία να πάμε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης και να στηρίξουμε την κυβέρνηση στην υπόθεση του δημόσιου χρέους» δήλωσε ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων στον Σκάι. Ε, άμα μέχρι κι ο Λεβέντης –που πέταγε τη σκούφια του για να βρεθεί στο Προεδρικό ως αρχηγός κόμματος –λέει όχι, το Μαξίμου δεν θα άδειαζε τον αντιπρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου; Παρότι εκείνος παίζει τόσο πρόθυμα τον ρόλο του «λαγού».

Είναι κάπως παλιό, αλλά σχολιάστηκε δεόντως στους διαδρόμους των Βρυξελλών, γι’ αυτό και το μεταφέρω. Την προηγούμενη Πέμπτη ο γάλλος πρόεδρος έκανε την πρώτη του επίσκεψη στην έδρα της Ενωμένης Ευρώπης. Και όπως επεσήμανε ο ίδιος ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο Μακρόν τον εξέπληξε. Γιατί; Επειδή, όπως δήλωσε ο πρόεδρος της Κομισιόν κατά τη διάρκεια της κοινής τους συνέντευξης Τύπου, ήταν ο πρώτος αρχηγός που του έθεσε ως νούμερο ένα στην ατζέντα της συνάντησής τους το ζήτημα των κοινωνικών πολιτικών της Ενωσης. «Είναι», είπε ο Γιούνκερ, «η πρώτη φορά που ένας αρχηγός κράτους ή κυβέρνησης ξεκινά με την εξέταση ενός τέτοιου θέματος όταν μιλάει μαζί μου». Οπως μπορεί να φανταστεί κανείς, τα σχόλια των ελλήνων διαδρομιστών συνοψίζονται στην πικρόχολη και ρητορική ερώτηση: «Μπα; Δεν ήταν ο Αλέξης Τσίπρας ο πρώτος;».