Αναζήτηση
Ξεκίνησα να κάνω θέατρο γιατί ήθελα να παίζω σ’ όλες τις εκδηλώσεις του σχολείου μου (Εθνικές Εορτές και μη). Όταν κατάλαβα ότι κάτι μπορεί να σημαίνει αυτό, βρέθηκα στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης να δίνω εξετάσεις με τον μονόλογο της Άλμα απ’ το «Καλοκαίρι και Καταχνιά» του Τενεσί Ουίλιαμς, που μόνη μου τον είχα μάθει και το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ «Χιονίζει μέσα στη νύχτα» με άσπρο φαρδύ φόρεμα και γυαλιά μυωπίας.
Η πρώτη παράσταση που είδα ήταν οι «Δέκα μικροί νέγροι» της Αγκάθα Κρίστι, στην επαρχία στα Γιαννιτσά. Εκεί μεγάλωσα μέχρι 10 ετών. Οι γονείς μου ήταν διορισμένοι δάσκαλοι και πήγαμε στο θέατρο που είχε επισκεφτεί την πόλη μας. Στο τέλος ήθελα να ανέβω στη σκηνή και να χαϊδέψω το σκηνικό.
Ο πρώτος μου ρόλος ήταν η «Τρελή του Σαγιό» στο Κ.Θ.Β.Ε. σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά. Είχα κάνει ακρόαση για το ρόλο της Ίρμα, που ήταν κοπελίτσα, και με επέλεξε για να κάνω την Γκάμπριελ, που η σκηνική της ηλικία είναι πάνω από 70!!! Ήμουν 20 ετών.
Αν δεν έκανα θέατρο, μάλλον θα έκανα αρχιτεκτονική ή κάτι που θα είχε σχέση με τα ζώα.
Μια συμβουλή που θυμάμαι από τον δάσκαλό μου είναι «Στηρίξου στη βάση σου, αλλιώς δεν μπορείς να γίνεις ηθοποιός». Αργότερα κατάλαβα ότι εννοούσε όχι μόνο ηθοποιός, αλλά και άνθρωπος. Ότι δηλαδή δεν εννοούσε μόνο τη σωματική βάση, αλλά και κάτι άλλο…
Πάνω στη σκηνή νιώθω στην αρχή της παράστασης «Τι κάνω εγώ εδώ;». Στο τέλος «κουρασμένη, αλλά σαν να μπορώ να κάνω άλλες τρεις» και στη διάρκεια της παράστασης «πραγματικά, δεν ξέρω».
Το πιο περίεργο πράγμα που μου έχει συμβεί στο θέατρο είναι ένας τραυματισμός κατά τη διάρκεια της παράστασης «Η Γυναίκα της Ζάκυνθος». Κομμένος μυς – Ήτανε σαν να μου έφευγε το αίμα, αλλά το ξαναμάζεψα και συνέχισα. Το ίδιο κάνω από τότε όταν κάτι συμβαίνει, ξαναμαζεύω και συνεχίζω.
Η παράσταση που πάντα θα θυμάμαι είναι Αυτή που είναι, συνδεδεμένη με κάτι που συμβαίνει στην προσωπική μου ζωή και δεν είναι ούτε σπάνιο αυτό, ούτε τυχαίο: «Η μητέρα του σκύλου» του Παύλου Μάτεσι.
Το θέατρο για μένα είναι Ψάχνω – ψάχνω – την προσωπική μου αλήθεια (που δεν είναι μία).
Ονειρεύομαι να ταξιδεύω συνέχεια, να γνωρίζω κάτι που δεν ξέρω, κάτι πέρα απ’ το κλειστό κύκλωμα του εγώ μου.
Info
• Η Δήμητρα Χατούπη ερμηνεύει το ρόλο της Μάρθας στην παράσταση του έργου «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ» του Έντουαρντ Άλμπυ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη. Μαζί της ο Άκις Βλουτής, Σαράντος Γεωγλερής και Τζωρτζίνα Λιώση. Από Μηχανής Θέατρο (Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο, τηλ. 210-5231.131) Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 19.00. Έως 11/6/2017.
