Εξοντώνοντας φίλους

Το επιχείρημα όσων: α) ετοίμασαν την προσέγγιση Φώφης Γεννηματά – Γιώργου Παπανδρέου· β) διέρρηξαν τις σχέσεις με το Ποτάμι· γ) αντιμετώπισαν περιφρονητικά την Ωρα Αποφάσεων, δ) πραγματοποίησαν επαίσχυντες μεταγραφές –το επιχείρημα ήταν πως «αυτά θέλει ο λαός»: κάποιες δημοσκοπήσεις της εποχής έδειξαν τη Δημοκρατική Συμπαράταξη να ξεκολλά από το 5%-6%, να αντιπαλεύει με το ΚΚΕ για την 4^η θέση, με ελπίδες να φθάσει το 7% της Χρυσής Αυγής, να τείνει δηλαδή να γίνει η τρίτη πολιτική δύναμη, δημοσκοπικά τουλάχιστον. Και αφού αυτά θέλει ο λαός, κατήργησαν τα κομματικά όργανα και επιτέθηκαν στους διαφωνούντες.

Ας παραβλέψουμε το ότι δεν φτιάχνουν οι δημοσκοπήσεις τα κόμματα αλλά τα κόμματα τις δημοσκοπήσεις. Είναι πασίγνωστο ότι στη χώρα μας οι δημοσκοπήσεις διεκδικούν, στην καλύτερη περίπτωση, περιθώριο σφάλματος 1,5%. Αρα άνοδο από το 5,5% στο 7% θα πρέπει να την δούμε να επαναλαμβάνεται σε περισσότερες από μία μετρήσεις περισσοτέρων της μιας εταιρειών για να συμπεράνουμε ότι υπάρχει ανοδική τάση.

Εγινε το ακριβώς αντίθετο: επανειλημμένες δημοσκοπήσεις δείχνουν τη ΔΗΣΥ καθηλωμένη εκεί γύρω στο 5%-6%, στην 5^η θέση, μετά και το ΚΚΕ. Κατά κανένα τρόπο οι εκατοντάδες χιλιάδες κοψοχέρηδες του ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγνωρίζουν στη σύμπραξη Παπανδρέου – Γεννηματά κάτι που να τους θυμίζει το παλιό ΠΑΣΟΚ ή στις μεταγραφές κάτι που να τους δημιουργεί ελπίδα για το μέλλον. Και είναι λογικό όχι μόνο επειδή τα πρόσωπα και η πολιτεία τους είναι δεκαετίες γνωστά στο πανελλήνιο αλλά και επειδή υπάρχει απόλυτη σύγχυση ως προς το ποιοι είναι οι στόχοι της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ: άλλα ψηφίζονται στα συνέδρια, άλλα γίνονται –και μετά από λίγο καιρό απογίνονται. Δεν βλέπει κανείς καμιά πολιτική στρατηγική, κανένα νόημα σε όλες αυτές τις κινήσεις και το αυθόρμητο συμπέρασμα είναι «για τις καρέκλες γίνονται»: η κυρία Γεννηματά και οι περί αυτήν κάνουν κάθε φορά την κίνηση που θεωρούν ότι φέρνει σε δύσκολη θέση τους αντιπάλους τους, είτε εσωκομματικοί είναι αυτοί, είτε εξωκομματικοί.

Στην ουσία, στρατηγική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ δεν είναι η ενότητα αλλά η εξόντωση των συγγενικών πολιτικών σχημάτων και προσώπων που θεωρεί ανταγωνιστικά. Αποδυναμώνει συνολικά τον χώρο της Κεντροαριστεράς για να ενισχυθεί η ίδια. Πρόκειται για σοφή επιλογή επιβίωσης αφού το 5,5% που δίνουν στη ΔΗΣΥ οι τελευταίες δημοσκοπήσεις εξασφαλίζει ότι, πάνω-κάτω, όλοι όσοι είναι σήμερα βουλευτές θα επανεκλεγούν. Αλλά αυτό ενδιαφέρει μόνο τους ίδιους, τους φίλους, και τους συγγενείς τους –τους βιολογικούς, γιατί οι πολιτικοί θα έχουν γίνει αντίπαλοί τους.