Αυτά που καταγράφονται καθημερινά ως «κατά συρροήν τουρκικές προκλήσεις» στις αιγαιωτικές παραμέτρους των ελληνικών εθνικών ορίων αποβαίνουν τελικά εκείνο ακριβώς που φοβόμαστε: Εν δυνάμει δηλαδή γεωπολιτικό τετελεσμένο! Που εφόσον δεν ανακόπτεται, αποκτά εν πολλοίς μη αναστρέψιμη δυναμική. Κι αυτός ακριβώς είναι ο μείζων κίνδυνος πίσω από τις εσκεμμένες παραβάσεις και ταυτοχρόνως πειρατικές παραβιάσεις. Με συχνότητα που παύουν πλέον ν’ αποτελούν είδηση. Κι αυτό προάγει τον εθισμό. Που με τη σειρά του μεταφράζεται σε οιονεί κεκτημένο!

Κι άλλωστε αυτά δεν ενόχλησαν ούτε ενοχλούν ποτέ τους τρίτους. Ισως γιατί κι εμείς δεν τους οχλούμε, σε βαθμό που οι διαμαρτυρίες μας να διαβιβάζουν ανησυχίες ως προς τη δική τους ησυχία. Κι αυτό είναι ευκρινές μήνυμα για την ανάγκη αποφασιστικότερης διαχειρίσεως όσων εξελίσσονται. Και που δημιουργούν συνθήκες έως και κρίσιμων υποτροπών. Καθώς εγκυμονούν προοπτικές κατά συρροήν αποσταθεροποιήσεων μέσα στο εύθραυστο ευρωπαϊκό σύστημα.

Οσο και αν το τουρκικό πολιτικό σύστημα συμπεριφέρεται με αλαζονική επιθετικότητα και προκλητικό υψαυχενισμό προς κάθε κατεύθυνση, δεν ενεργεί αφελώς. Προάγει έωλες στρατηγικές, με σταθερή μεθοδικότητα, εκμεταλλευόμενο πλεονεκτήματα που διαθέτει. Αυτό συνιστά την τομή, με την οποία ως Ελληνισμός βρισκόμαστε αντιμέτωποι. Αφενός ως πάγια και μεγεθυνόμενη απειλή. Και αφετέρου ως όμορη δύναμη, με την οποία είμεθα υποχρεωμένοι (κατ’ ακρίβειαν καταδικασμένοι) να βρούμε το προσφορότερο modus vivendi. Εάν αυτό δεν καταστεί δυνατό, τότε οι προοπτικές προεξοφλούνται ζοφερές. Και το κόστος θα εξαρτηθεί και από τη σώφρονα (ή μη) διαχείριση αφενός. Και από την αποτελεσματική (ταυτοχρόνως) αποφασιστικότητα της πολιτικής μας αφετέρου. Κάτι που συνάπτεται τόσο προς την αυτονόητη ετοιμότητα όσο και προς την ουσιαστική ισχύ. Που είναι τελικά και το κλειδί.

Το κακό είναι ότι: Αυτά τα δυσοίωνα μας βρίσκουν συγκυριακά σε ώρες αδυσώπητων αδυναμιών και βαναύσων ολισθήσεων. Και όταν ακόμη, πέραν της «εξ Ανατολών» απειλής, επανεμφανίζονται και οι «από Βορράν» κίνδυνοι. Με χειρότερο εκείνον της αλβανικής εκδοχής τους. Σιτιζόμενος (και υποκινούμενος) από την Αγκυρα ως μοχλός περισπασμού. Αυτά λοιπόν συνιστούν ευκρινή σήματα ως προς τα δρώμενα και τα επερχόμενα. Εάν δεν μας συνεφέρουν, θα είμαστε το λιγότερο άξιοι της τύχης μας. Ή μάλλον του νου μας…

Τελευταία Νέα