H Bρετανία έχει τα τελευταία αρκετά χρόνια ένα πρόβλημα με την ποιότητα των ηγετών της. Ακόμη και ο Τόνι Μπλερ, που έμεινε δέκα χρόνια στην εξουσία και άλλαξε την εικόνα της χώρας, εξευτελίστηκε όταν έγινε το «σκυλάκι» του υιού Μπους στο Ιράκ. Στο τιμόνι του ίδιου κόμματος βρίσκεται σήμερα ένας πολιτικός που μοιάζει να ζει σε μια άλλη εποχή, έχει αποδοκιμαστεί από το 80% της κοινοβουλευτικής του ομάδας, καθυστέρησε δραματικά να πάρει θέση για το Brexit και παραδέχεται ότι πολλές από τις θέσεις του όπως η εθνικοποίηση των τραπεζών και η κατάργηση των πυραύλων Trident δεν περιλαμβάνονται στο προεκλογικό του μανιφέστο επειδή «δεν είναι δικτάτορας».
Κι όμως, αυτός ο πολιτικός, ο Τζέρεμι Κόρμπιν, απειλεί να στερήσει τουλάχιστον την κοινοβουλευτική πλειοψηφία από τους Τόρις στις εκλογές της ερχόμενης Πέμπτης. Η πρωθυπουργός Τερίζα Μέι –όπως και ο προκάτοχός της Ντέιβιντ Κάμερον –αποδείχθηκε μικρή για το αξίωμά της. Προκήρυξε εκλογές αντίθετα με τις υποσχέσεις της, κρατά σκληρή στάση στο Brexit με το οποίο ήταν αντίθετη, υποστηρίζει θέσεις που θα ζήλευε κι η Λεπέν και κατασκευάζει καθημερινά εχθρούς για να κρύψει τη δική της ανεπάρκεια. «Μια φανφαρόνα που το βάζει στα πόδια με τον πρώτο κρότο» όπως τη χαρακτήρισε ο συντονιστής του πρώτου ντιμπέιτ.
Ολα θα κριθούν από το πόσο μαζικά θα προσέλθουν στις κάλπες οι νέοι και φτωχοί ψηφοφόροι. Ισως να θέλουν πολύ να αποδοκιμάσουν την «πλαστική Θάτσερ». Αλλά πώς να πιστέψουν κι εκείνον που τους υπόσχεται τους καρπούς από ένα μαγικό λεφτόδεντρο;
