Η έκδοση διαζυγίου ύστερα από 44 χρόνια γάμου δεν είναι ασφαλώς μια εύκολη υπόθεση. Πόσω μάλιστα όταν δεν είναι συναινετικό, εμπλέκονται φίλοι και συγγενείς και αφορά κινητή και ακίνητη περιουσία. Τούτων δοθέντων οι Βρυξέλλες ετοιμάζονται για σκληρές διαβουλεύσεις και ώς έναν βαθμό αδιαφορούν ως προς το αν το δικηγορικό γραφείο που θα αναλάβει από το Λονδίνο την προάσπιση των συμφερόντων της Γηραιάς Αλβιώνας θα πρόσκειται στους Συντηρητικούς ή στους Εργατικούς. Οι κοινοτικοί ιθύνοντες γνωρίζουν πως οι απενταξιακές διαπραγματεύσεις με το Ηνωμένο Βασίλειο θα είναι ούτως ή άλλως σκληρές, δεδομένου ότι τα λεφτά είναι πολλά. Πόσα; Αγνωστο προς το παρόν, αν και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ έκανε λόγο για 40 με 50, ίσως και 60 δισεκατομμύρια. Στερλίνες ή ευρώ; Ακόμα και αυτό αποτελεί αντικείμενο διαπραγματεύσεων.
Εν αρχή, λοιπόν, ην το χάος. Κάτι που δημιουργεί απόγνωση σε εκατομμύρια ανθρώπους και συγκεκριμένα σε πάνω από τρία εκατομμύρια Ευρωπαίους που κατοικούν στη Βρετανία και σε περίπου ένα εκατομμύριο Βρετανούς που κατοικούν στην Ευρώπη. Η έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ θα σημάνει την κατάργηση, τόσο για τους μεν όσο και για τους δε, των τεσσάρων «βασικών ελευθεριών που χαρακτηρίζουν την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά, ήτοι τις ελευθερίες κίνησης κεφαλαίων, προϊόντων, υπηρεσιών και βεβαίως ανθρώπων. Τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι ενδέχεται σε περίπου δυο χρόνια να εγκαταλείψουν τους τόπους κατοικίας τους και να επιστρέψουν, θέλοντας και μη, στις πατρογονικές εστίες τους. Πρόκειται για μια σοβαρή μετακίνηση πληθυσμών, αδιανόητη ώς σήμερα στην ενωμένη Ευρώπη.
Ορισμένους από αυτούς τους ανθρώπους φιλοδοξούν όμως να απορροφήσουν ουκ ολίγες πόλεις της Γηραιάς Ηπείρου, με πρώτη τη Φρανκφούρτη, την οποία ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε όχι μόνο ονειρεύεται, αλλά και προετοιμάζει για χρηματοπιστωτική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Ηδη ανακοίνωσε ότι εντός του 2018 θα αναθεωρηθεί το γερμανικό εργατικό Δίκαιο, ούτως ώστε να απελευθερωθούν, μεταξύ άλλων, οι απολύσεις διευθυντικών στελεχών, δηλαδή αυτών που οι μηνιαίες απολαβές τους υπολογίζονται σε δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Επιχειρήσεις και οργανισμοί όπως οι Goldman Sachs, Citi, Bank of America, JP Morgan, Μorgan Stanley κ.ά. έχουν ήδη ανακοινώσει ότι, ενόψει του Brexit που λίγο – πολύ θα τους στερήσει το «διαβατήριο» για ελεύθερες business στην Ευρώπη, ενα τμήμα των δραστηριοτήτων τους δεν θα γίνεται πλέον μέσω του Τάμεση, αλλά μέσω της Φρανκφούρτης, όπου άλλωστε είναι η έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των εποπτικών υπηρεσίων της. Το ενδεχόμενο μετακόμισης από το Ηνωμένο Βασίλειο μελετούν, εξάλλου, και πλήθος άλλων επιχειρήσεων, όπως για παράδειγμα η EasyJet, που εκ του ασφαλούς αναρωτιέται αν ο ενιαίος ευρωπαϊκός ουρανός, ο οποίος σήμερα της δίνει το δικαίωμα διασύνδεσης οποιωνδήποτε πόλεων στην Ευρώπη, θα συμπεριλαμβάνει στο μέλλον και τον βρετανικό ουρανό.
Εν τω μεταξύ στις Βρυξέλλες, ενόψει της επίσημης έναρξης των διαπραγματεύσεων, οι αρμόδιες για την εκτέλεση των κοινοτικών προϋπολογισμών υπηρεσίες δουλεύουν νυχθημερόν προσπαθώντας να υπολογίσουν τα συν και τα πλην του Brexit. Το Ηνωμένο Βασίλειο αντιπροσωπεύει περίπου το 14% των κοινοτικών δαπανών και προγραμμάτων, ενώ στην πράξη δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει τη συνεισφορά του για την κάλυψη των δαπανών του κοινοτικού προϋπολογισμού του 2017. Για το 2018 η Επιτροπή ανακοίνωσε ότι λόγω του επικείμενου Brexit τής λείπουν περί τα 700 εκατ. ευρώ, ενώ το Ινστιτούτο Ντελόρ υπολόγισε προσφάτως ότι η αποχώρηση του Ηνωμένου Βασίλειου θα επιφέρει ένα ετήσιο έλλειμμα στους κοινοτικούς προϋπολογισμούς που κατά πάσα πιθανότητα θα υπερβαίνει τα 10 δισ. ευρώ. Πώς μπορούν να καλυφθούν αυτά τα κενά; Με ποικίλους τρόπους, λένε οι ευρωκράτες λογιστές, οι οποίοι θεωρούν ότι, για παράδειγμα, οι συντάξεις των βρετανών άλλοτε ευρωυπαλλήλων δεν υπάρχει πλέον κανένας λόγος να πληρώνονται από τις Βρυξέλλες. Οι ομόλογοί τους στο Λονδίνο προβάλλουν το επιχείρημα ότι ένα τμήμα των ακινήτων που χρησιμοποιεί η ΕΕ ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο. «Δεν έχουν ακριβώς έτσι τα πράγματα» εξηγούσε ωστόσο προ ημερών στις Βρυξέλλες ανώτατος ευρωπαϊκός παράγοντας, προβάλλοντας το very british επιχείρημα ότι «όταν αποχωρείς με δική σου απόφαση από μια λέσχη του γκολφ, δεν σημαίνει πως έχεις το δικαίωμα να διεκδικείς κάποια εκτάρια από το γήπεδό του».
