Αναζήτηση
Δύο από τις πιο ιστορικές και πιο δημοφιλείς ομάδες στον κόσμο διεκδικούν το βράδυ του Σαββάτου το τρόπαιο του Champions League (21:45, ΕΡΤ, Cosmote TV), στο Κάρντιφ, στην Ουαλία. Η Γιουβέντους και η Ρεάλ Μαδρίτης «κουβαλάνε» μαζί τους την κληρονομιά των 22 τελικών στους οποίους έχουν συμμετάσχει, με τη «βασίλισσα» να είναι πιο αξιόπιστη με 11 κατακτήσεις (ρεκόρ) σε 14 εμφανίσεις. Η «Γιούβε» έχει φτάσει στην πηγή οκτώ φορές, αλλά ήπιε… νερό μόλις δύο (1985, 1996).
Πράγματι, ο τελικός που θα γίνει στο «Μιλένιουμ» του Κάρντιφ έχει φαβορί, τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ομως, η κυριαρχία, η εμπειρία και το «know how» των Ισπανών, αντισταθμίζεται από τη δίψα της καλύτερης Γιουβέντους του 21ου αιώνα. Η ομάδα του Μαξ Αλέγκρι έχει κατακτήσει τρία διαδοχικά νταμπλ, ενώ πριν από δύο χρόνια έφτασε κοντά στο Champions League, αλλά ηττήθηκε από τη Μπαρτσελόνα στον τελικό του Μονάχου.
Η Ρεάλ αναζητούσε επί 12 χρόνια το «decima», τον δέκατο τίτλο της, που πήρε το 2014, ενώ έφτασε τους 11 στην περσινή διοργάνωση. Κοινό χαρακτηριστικό, όμως, είναι ότι σε αμφότερους τους τελικούς αντιμετώπισε την Ατλέτικο, τη συμπολίτισσά της που γνωρίζει καλά και τής έχει πάρει τον «αέρα». Αρα μπορούμε να πούμε ότι έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε που η «Βασίλισσα» κατέκτησε τον τίτλο εναντίον ομάδας από άλλη χώρα.
Ηταν το 2002 με αντίπαλο τη Λεβερκούζεν και ο τελικός έμεινε στην ιστορία για το απίθανο βολ-πλανέ του Ζινεντίν Ζιντάν. Ο «Ζιζού» επιδιώκει να γίνει ο πρώτος προπονητής μετά τον Αρίγκο Σάκι και μετά από 27 χρόνια, που διατηρεί στην κατοχή του το πολυτιμότερο τρόπαιο σε συλλογικό επίπεδο. Θα είναι, μάλιστα, η πρώτη φορά στα χρονικά του Champions League που υφίσταται από το 1992, ενώ ο Σάκι με τη Μίλαν το είχε πετύχει τη διετία 1989-1990.
Πριν το «Μιλένιουμ» -είτε το εκλάβουμε ως το όνομα του σταδίου, είτε ως χρονικό προσδιορισμό για την απαρχή του 21ου αιώνα- οι δύο ομάδες είχαν τεθεί αντιμέτωπες στον τελικό του 1988. O Πέτζα Μιγιάτοβιτς έδωσε τη νίκη 1-0 στη Ρεάλ, η οποία επέστρεψε στον ευρωπαϊκό θρόνο μετά από 32 χρόνια! Κάτι αντίστοιχο επιδιώκει τώρα η Γιουβέντους που πανηγύρισε το τελευταίο της τρόπαιο το 1996, δηλαδή μία εικοσαετία πριν.
Δεν έχει την… πολυτέλεια να φτάσει τα 32 χρόνια αναμονής. Δεν θα είναι δίκαιο για τον αρχηγό της, Τζίτζι Μπουφόν. Ο 39χρονος γκολκίπερ αποτελεί τον βασικό λόγο για τον οποίο η πλειοψηφία των ουδέτερων φιλάθλων παγκοσμίως, υποστηρίζει τη Γιουβέντους. Είναι το μοναδικό τρόπαιο που λείπει από τη συλλογή του και όλα δείχνουν πως αν είναι γραφτό να το κατακτήσει, θα γίνει αύριο στο Κάρντιφ…
ΟΙ «ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ» ΤΩΝ ΠΑΓΚΩΝ
ΜΑΣΙΜΙΛΙΑΝΟ ΑΛΕΓΚΡΙ
Η αξιοπιστία προσωποποιημένη! Στα 49 του ο Μαξ Αλέγκρι έχει καταγράψει πολλές μεγάλες επιτυχίες και… βιάζεται να ολοκληρώσει το έργο του, γιατί έχει δηλώσει ότι δεν πρόκειται να συνεχίσει μετά τα 55. «Η δουλειά του προπονητή έχει πολύ άγχος. Δεν θέλω να το ζήσω για περισσότερα χρόνια». Εγινε γνωστός το 2008 όταν οδήγησε τη Σασουόλο για πρώτη φορά στην ιστορία στη στη Serie Β και κέρδισε το πρώτο του «παράσημο» ως ο κορυφαίος προπονητής της Γ΄ εθνικής.
Αναβαθμίστηκε σε κορυφαίος της Serie A έναν χρόνο μετά, όταν αξιοποίησε την ευκαιρία που τού έδωσε η Κάλιαρι και την οδήγησε στην 9η θέση της βαθμολογίας. Η ανοδική του πορεία συνεχίστηκε στη Μίλαν όπου πανηγύρισε το πρώτο πρωτάθλημα της καριέρας του (2010) και μετά από 3,5 χρόνια στο Μιλάνο, ανέλαβε αντικαταστάτης του Αντόνιο Κόντε στη Γιουβέντους.
Η επιτυχία ήταν δεδομένη. Το μέγεθός της, απροσδόκητο. Σε τρία χρόνια στο Τορίνο πανηγύρισε ισάριθμα νταμπλ και τώρα κυνηγάει για δεύτερη φορά το τρεμπλ μετά από έναν χαμένο τελικό (2015).
ΖΙΝΕΝΤΙΝ ΖΙΝΤΑΝ
Γεννήθηκε στη Μασσαλία στις 23 Ιουνίου 1972, γιος Αλγερινών μεταναστών. Ξεκίνησε από τις Κάννες, έγινε γνωστός στην Μπορντό και μεγαλούργησε στη Γιουβέντους και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Πρωταθλητής κόσμου (1998) και Ευρώπης (2000) με την Εθνική Γαλλίας, θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής της γενιάς του.
Η φήμη του δεν αμαυρώθηκε ούτε στο ελάχιστο από την… αξέχαστη κεφαλιά στον Μάρκο Ματεράτσι στον τελικό του Μουντιάλ 2006, όπου αντίκρισε την κόκκινη κάρτα στην παράταση και η ομάδα του ηττήθηκε στα πέναλτι από την Ιταλία.
Γνωρίστηκε με τη σύζυγό του, Βερονίκ, σε ηλικία 17 ετών. Απέκτησαν τέσσερις γιους, που όλοι αγωνίζονται στις ακαδημίες της Ρεάλ! Εκεί βρισκόταν και ο πατέρας τους (στην K20), πριν κληθεί να αντικαταστήσει τον Ράφα Μπενίτεθ στις 4 Ιανουαρίου 2016. Η επιτυχία του ήταν απροσδόκητα μεγάλη. Μέσα σε 17 μήνες οδήγησε την ομάδα σε δύο τελικούς Champions League και στον πρώτο τίτλο της Πριμέρα Ντιβιζιόν (2017) μετά από πέντε χρόνια.
Ο «ΑΡΧΟΝΤΑΣ» ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ – ΦΕΛΙΞ ΜΠΡΙΧ
Η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα του Φέλιξ Μπριχ θα είναι ο τελικός του Κάρντιφ. Ο Γερμανός κάτοχος διδακτορικού στη νομική, προήχθη στη Μπουντεσλίγκα το 2004 πριν ακόμα κλείσει τα 30 (ημερ. γεν. 3/8/1975) και το 2007 έγινε διεθνείς. Ο πρώτος αγώνας που σφύριξε στα κύπελλα Ευρώπης ήταν το Παναθηναϊκός-Ρέιντζερς 1-1 για το κύπελλο UEFA τον Φεβρουάριο του 2008. Τα τελευταία χρόνια περιλαμβάνεται στους κορυφαίους διαιτητές του κόσμου. Σφύριξε τον τελικό του Europa League 2014 Σεβίλη-Μπενφίκα και ήταν στους «επίλεκτους» του EURO 2016 όπου διηύθυνε τον προημιτελικό Πορτογαλία-Πολωνία.
Η διαιτητική ομάδα του τελικού:
Διαιτητής: Φέλιξ Μπριχ
Βοηθοί: Μαρκ Μπορς και Στέφαν Λουπ (Γερμανία)
Επιπρόσθετοι: Μπάστιαν Ντάνκερτ και Μάρκο Φριτς (Γερμανία)
Τέταρτος: Μίλοραντ Μάζιτς (Σερβία)
Αναπληρωματικός: Ράφαελ Φόλτιν (Γερμανία)
