Η περσινή φεστιβαλική «Μητρόπολη» που είδαμε στη Μικρή Επίδαυρο, σε σκηνοθεσία Αργύρη Πανταζάρα, προσαρμόζεται φέτος για τον κλειστό χώρο του Σύγχρονου Θεάτρου. Εκεί όπου οι αγγελιαφόροι αρχαίων ελληνικών τραγωδιών συναντιούνται επί σκηνής και μέσα από τον μύθο και την ιστορία δομούν τη δική τους «Μητρόπολη» που βασίζεται σε αποσπάσματα των τραγωδιών «Αντιγόνη»,«Οιδίπους τύραννος», «Βάκχες», «Μήδεια»,«Ηρακλήςμαινόμενος». «Είναι η εξέλιξή μας: είμαστε οι ίδιοι συνεργάτες έναν χρόνο μετά, πιο ώριμοι, και οι ιδέες που βρίσκονταν στον πυρήνα της παράστασης πολλαπλασιάζονται. Αλλαγή αισθητικής, σκηνικού, κοστουμιών και παιξίματος» λέει ο σκηνοθέτης. «Είναι μια ενέργεια ξεριζωμού, ζούμε σε μια εποχή στην οποία ξεριζώνονται λαοί, η χώρα των οποίων δεν έχει όνομα και η σημαία τους χρώμα. Είναι πέρα από τον Σύρο, τον Αφγανό ή τον Σομαλό. Η δουλειά μας ως καλλιτεχνών είναι να αποκωδικοποιούμε και να αφηγούμαστε αυτές τις σκέψεις και τις δυνάμεις. Κάτι που είναι πέρα από οποιοδήποτε σενάριο. Γι’ αυτό και εγώ κατά κάποιο τρόπο επιλέγω συνειδητά να μείνω στα λόγια του Χορού που σπάνια ακούγονται στις παραστάσεις μας και σπάνια γίνονται κατανοητά από τους θεατές».
ΟΙ ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΙ. Φυγή, άφιξη, μνήμη, λήθη: έννοιες που οδηγούν πλήθος ανθρώπων σε αναζήτηση νέου τόπου. Αυτές υπενθυμίζουν οι χαρακτήρες της παράστασης, δηλαδή οι αγγελιαφόροι. «Ο Χορός έχει καταλήξει να είναι απλώς ένας γραφικός λόγος τσιτάτων. Δίνει τη λύση με μια παροιμία στο τέλος, ενώ δεν πρόκειται για παροιμία. Είναι θέση, είναι σκέψη, είναι γόνιμος διάλογος και αντίλογος ταυτόχρονα. Ο Χορός είναι δραματοποιός και οι άγγελοι κατά κάποιο τρόπο πυροδοτούν το δράμα. Το θέμα δεν είναι η οικογενειακή ιστορία του κάθε έργου ή ενός θεού ή ενός άρχοντα, αλλά οι άνθρωποι που παρακολουθούν επί σκηνής το δράμα και η θέση που παίρνουν απέναντι σε αυτό. Οπότε εμείς ξεριζώνουμε τις ιστορίες και φέρνουμε επί σκηνής αυτά τα άτομα τα οποία πραγματικά δεν έχουν να πατήσουν πουθενά. Φτιάχνουμε και ανασυνθέτουμε μια πόλη με τις ιστορίες μας. Υπάρχει ένα αισιόδοξο μήνυμα καθώς μέσα από τα χορικά φτιάχνουμε έναν δρόμο. Οι αγγελιαφόροι παίρνουν μια θέση απέναντι στο “εκεί θέλω να ανήκω” ή “έτσι θέλω να ζω”. Δεν είναι μόνο τα ερωτήματα που πρέπει να θέτει η τέχνη, πρέπει να παίρνει και θέση και να λέει “αυτό θέλω και αυτό όχι, αυτό μου κάνει ή αυτό δεν μου κάνει”. Υπάρχει αυτό το κλισέ που λέμε, ότι η τέχνη πρέπει να θέτει ερωτήματα –ε, λοιπόν, ας δώσει και καμία απάντηση. Και ας πάρουν οι καλλιτέχνες θέση. Δεν μπορούμε να λειτουργούμε απρόσωπα σε εποχές κατά τις οποίες η έλλειψη εμπλοκής μάς εξυπηρετεί. Χωρίς να θέλω να ακουστεί περίεργο, πατρίδα είναι οι άνθρωποί μας, η έγνοια για τον συνάνθρωπό μας. Ας έρθουμε λοιπόν πιο κοντά στους ανθρώπους και ας φτιάξουμε την καινούργια μας πατρίδα, τη δική μας πατρίδα. Αυτό είναι μητρόπολη».
INFO
Σύλληψη – σκηνοθεσία: Αργύρης Πανταζάρας. Μουσική: Γιώργος Πούλιος. Με τους: Χαρά Μάτα Γιαννάτου, Μελισσάνθη Μάχουτ, Πέπη Κώνστα, Γιώργο Κατσή, Αγησίλαο Μικελάτο, Κωνσταντίνο Πλεμμένο, Αργύρη Πανταζάρα. Σύγχρονο Θέατρο (Ευμολπιδών 45, Γκάζι, τηλ. 210-3464.380). Εως Κυριακή 11/6, πλην Τετάρτης 7/6, στις 21.00
