Τουλάχιστον δεν είναι αφελείς. Γιατί θα ήταν αφέλεια, γράφουν οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ, να πιστέψει κανείς ότι η κίνηση του προέδρου των ΗΠΑ είναι τυχαία. Καθόλου τυχαία, τίποτε δεν είναι τυχαίο. Ο πρόεδρος ξέρει ότι η κλιματική αλλαγή είναι ένα «κατασκεύασμα» πίσω από το οποίο κρύβονται «μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα» που ονειρεύονται το τέλος της εποχής των ορυκτών καυσίμων. Αλλιώς, θα μπορούσε ποτέ μια υπερδύναμη όπως οι ΗΠΑ να είναι τόσο «αναίσθητη» και να αδιαφορεί για κάτι «δήθεν τόσο τραγικό»; Αλίμονο, δεν είναι αφελείς.
Η αλήθεια είναι ότι μόνο για σανοφαγία δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς. Οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ είναι τόσο περπατημένοι ώστε να μη διστάζουν να καταφύγουν ακόμη και στη συνωμοσιολογία για να προστατεύσουν αυτό που θεωρούν εδώ και χρόνια μαγαζάκι τους –σπλάγχνα από τα σπλάγχνα τους είναι ο σημερινός πρόεδρος της εταιρείας. Είναι τέτοιο το έρεισμα ώστε δεν έχουν κανένα πρόβλημα να υποδυθούν ακόμη και τις εγχώριες εκδοχές του Ντόναλντ Τραμπ και να υιοθετήσουν τη ρητορική ενός ανθρώπου που, χειρότερα κι από εκείνον τον γερουσιαστή για τον οποίο η απόδειξη του μύθου της υπερθέρμανσης ήταν μια χιονόμπαλα, ερμηνεύει το πρόβλημα ως συνωμοσία των Κινέζων.
Η αλήθεια είναι ότι δεν διαφέρουν και πολύ –πρέπει να υποφέρει κανείς από βαθύ ναρκισσισμό για να δηλώνει στο τέλος μιας τέτοιας ανακοίνωσης περιβαλλοντικά ευαίσθητος. Κι εδώ είναι το πρόβλημα. Γιατί οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ δεν υπέγραψαν με την ανακοίνωσή τους μόνο τη χρεοκοπία του συνδικαλιστικού τους υποδείγματος. Παράλληλα, απέδειξαν πόσο αφελείς ήταν τελικά εκείνοι που εμπιστεύτηκαν την τύχη του ενεργειακού κολοσσού της χώρας στα χέρια τους. Που μόνο από τον λιγνίτη δεν είναι μαύρα.
