«Βγαίνει ο Ρέμος και τα ρεμάκια του… Δεν έχω τίποτα με το παλικάρι αλλά κακά τα ψέματα. Ούτε καλός τραγουδιστής είναι, τίποτα δεν είναι. Λέω ότι δεν είναι καλός τραγουδιστής, δεν λέω ότι δεν είναι καλός άνθρωπος». Η Ελένη Βιτάλη, τα ‘βαλε με τον Αντώνη Ρέμο, ξεκινώντας από το γεγονός ότι δεν της αρέσει καθόλου η ελληνική λαϊκή μουσική σήμερα. Γιατί, όπως είπε, δεν έχει να κάνει καθόλου με τις ρίζες μας, αλλά με την εκάστοτε μόδα, απ’ όπου κι αν έρχεται από τη Δύση.

Είναι φυσικά δικαίωμά της να μην της αρέσει η λαϊκή μουσική όπως ακούγεται στις μέρες μας, όπως είναι δικαίωμά της να μην της αρέσει ο Ρέμος, η φωνή του, τα τραγούδια του. Οπως επίσης είναι δικαίωμά της να τον θεωρεί «τίποτα». Από τη στιγμή όμως που αισθάνεται την ανάγκη αυτό το «τίποτα δεν είναι ο Ρέμος» να το δημοσιοποιήσει, αρχίζει να φαίνεται το πρόβλημα. Οχι του Ρέμου φυσικά, αλλά το δικό της.

Δύσκολο πράγμα να διαχειριστεί κανείς την επωνυμία του, την επιτυχία του, αυτό που πιστεύει ότι είναι αλλά κι αυτό που πιστεύει ότι έχει δικαίωμα να λέει, επειδή είναι αυτό που είναι. Η Ελένη Βιτάλη, μια γνήσια λαϊκή φωνή, που χρόνια τώρα διαγράφει την πορεία της στο ελληνικό πεντάγραμμο, έχασε το μέτρο. Πέρασε στην απέναντι όχθη: Για να δηλώσει την αξία της, μπήκε στη διαδικασία να μειώσει και να προσβάλει τον άλλον –εν προκειμένω τον Αντώνη Ρέμο. Ξεχνώντας ότι μόνον τον εαυτό της εξέθεσε. Και πολύ άσχημα μάλιστα.

Εγκλωβισμένη στο εγώ της, ανήμπορη να σταθεί με αξιοπρέπεια απέναντι στον άλλον, αδύναμη, προφανώς να αποδεχθεί τον χρόνο που περνά ή την επιτυχία που ενδεχομένως μετριάζεται, πέρασε στην αντεπίθεση. Με μικρότητες, με χαρακτηρισμούς που πρώτα από όλα μειώνουν την ίδια. Κι αυτό το «τίποτα» βαραίνει πιο πολύ τη ζυγαριά. Γιατί άλλο το ταλέντο στη φωνή κι άλλο το ταλέντο στη ζωή…

Τελευταία Νέα