Αναζήτηση
Το καλοκαίρι προσφέρεται για περισσότερη κίνηση σε υπαίθριους χώρους, αλλά οι ασθενείς με νόσο Πάρκινσον πρέπει να ακολουθούν ορισμένους βασικούς κανόνες προφύλαξης για να είναι ασφαλείς.
Οι ιδιαιτερότητες της πάθησής τους, τους καθιστούν επιρρεπείς σε προβλήματα όπως η έντονη εφίδρωση, η δυσανεξία στη ζέστη και η υπόταση, ενώ τα κινητικά προβλήματά τους μπορεί να καταστήσουν επικίνδυνη την κολύμβηση.
«Το καλοκαίρι είναι πολύ καλή εποχή για τους ασθενείς διότι μειώνεται η κατάθλιψη του χειμώνα και έχουν περισσότερες ευκαιρίες να γυμναστούν» λέει ο νευρολόγος Παναγιώτης Ζήκος, υπεύθυνος του Ιατρείου Νόσου Πάρκινσον στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας και πρόεδρος του Συλλόγου Επίκουρος Κίνηση.
«Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η αυξημένη φυσική δραστηριότητα μπορεί να τους ωφελήσει ψυχικά και σωματικά, επιβραδύνοντας ενδεχομένως την εξέλιξη της νόσου τους. Ωστόσο συνιστώνται ορισμένες προφυλάξεις, διότι ελλοχεύουν αρκετοί κίνδυνοι».
Ο πρώτος είναι η έντονη εφίδρωση και η δυσανεξία στη ζέστη. Η αυξημένη παραγωγή ιδρώτα (υπεριδρωσία) είναι αρκετά συνηθισμένο σύμπτωμα της νόσου και οφείλεται στη διαταραχή του κέντρου ρύθμισης της παραγωγής ιδρώτα στον εγκέφαλο. Η υπεριδρωσία όμως έχει ως επακόλουθο να χάνει ο οργανισμός νερό, ηλεκτρολύτες (νάτριο, κάλιο), με συνέπεια την αφυδάτωση.
«Αν αφυδατωθεί ο ασθενής, μπορεί να έχει περισσότερες παραισθήσεις, δηλαδή να παραμιλάει, να βλέπει οράματα ή ότι κάποιος είναι μαζί του στο δωμάτιο» λέει ο δρ Ζήκος.
«Αυτό είναι κάτι που παρατηρούμε συχνά το καλοκαίρι σε όσους δεν πίνουν αρκετά υγρά ούτε αναπληρώνουν το αλάτι που χάνουν με τον ιδρώτα. Επομένως, αν ένας ασθενής με Πάρκινσον παρουσιάσει ξαφνικά αυξημένες παραισθήσεις, πρέπει να κάνει εξέταση αίματος στην οποία θα ελεγχθούν οι ηλεκτρολύτες του, για να δει αν είναι αφυδατωμένος».
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνουν οι ασθενείς και στην αρτηριακή πίεσή τους, διότι τα φάρμακα για Πάρκινσον τη μειώνουν. «Το καλοκαίρι είτε πρέπει να γίνει προσαρμογή της θεραπείας είτε να προσέξουν περισσότερο οι ασθενείς τη διατροφή τους, πίνοντας λ.χ. άφθονο νερό, τρώγοντας περισσότερα φρούτα, βάζοντας ενδεχομένως λίγο αλάτι παραπάνω στο φαγητό» συνεχίζει ο ειδικός.
«Πρέπει επίσης να αποφεύγουν τη φυσική δραστηριότητα τις ζεστές ώρες της ημέρας, διότι η αυξημένη εφίδρωση μπορεί να προκαλέσει υπόταση, η οποία είναι συχνή αιτία πτώσεων».
Προσοχή στο κολύμπι
Οι ασθενείς πρέπει επίσης να προσέξουν το κολύμπι. Παρότι είναι πολύ καλή άσκηση γι’ αυτούς, είναι συχνό φαινόμενο οι παρ’ ολίγον πνιγμοί ασθενών οι οποίοι κινδύνεψαν διότι δεν συντονιζόταν η μία πλευρά του σώματός τους με την άλλη, προειδοποιεί ο δρ Ζήκος.
«Οι ασθενείς με Πάρκινσον οπωσδήποτε πρέπει να κολυμπούν το καλοκαίρι, αλλά ποτέ μόνοι τους και κανονικά φορώντας σωσίβιο γιλέκο» τονίζει. «Επειδή όμως αυτό δεν τους διευκολύνει, συνήθως τους δίνουμε δύο μακρόστενα σωσίβια που τοποθετούνται κάτω από τις μασχάλες. Αυτά είναι γνωστά ως “μακαρόνια” επίπλευσης και τους επιτρέπουν να κολυμπούν πολύ καλά. Πάντοτε όμως με παρέα, ποτέ μόνοι».
Το περπάτημα βοηθά
Πολύ σημαντικό είναι επίσης το περπάτημα σε υπαίθριους χώρους νωρίς το πρωί ή λίγο πριν αρχίσει η δύση του ηλίου, διότι όχι μόνο συμβάλλει στη βελτίωση της φυσικής κατάστασή τους, αλλά επιτρέπει την έκθεση του δέρματος στον ήλιο και τη σύνθεση βιταμίνης D, στην οποία οι περισσότεροι έχουν σοβαρή έλλειψη.
Η επαρκής βιταμίνη D συμβάλλει στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης, από την οποία συχνά πάσχουν εξαιτίας της μειωμένης κινητικότητας, τονίζει ο δρ Ζήκος.
Επειδή όμως έχουν ευαίσθητο δέρμα, δεν πρέπει να βγαίνουν στον ήλιο όταν αυτός «καίει» πολύ, διότι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν μελάνωμα (οι πιθανότητές τους είναι περίπου 4% έναντι 2% για τον γενικό πληθυσμό).
Οσοι, τέλος, χρησιμοποιούν αυτοκόλλητα φαρμακευτικά δερματικά επιθέματα, πρέπει να φροντίζουν να μην εκτίθενται απευθείας στον ήλιο (να τα τοποθετούν σε σημείο του δέρματος που καλύπτεται συνεχώς από τα ρούχα τους).
