Αναζήτηση
«Να πιστεύεις στα όνειρα, γιατί σε αυτά είναι κρυμμένη η πύλη της αιωνιότητας». Το έπος του Ευρωμπάσκετ 1987 συνιστά όντως ένα ταξίδι στην αιωνιότητα. Οσα χρόνια κι αν περάσουν. Τριάντα, σαράντα, ένας αιώνας! Είναι η ασύγκριτη γλύκα της πρώτης φοράς. Ο ορισμός της υπέρβασης. «Ο θρίαμβος μιας χώρας 8,5 εκατομμυρίων επί ενός κολοσσού 251 εκατομμυρίων», όπως τον είχε ορίσει στις 14 Ιουνίου 1987 ο αείμνηστος Φίλιππος Συρίγος. Είναι όμως και ο Νίκος Γκάλης, ο άνθρωπος που το είχε πιστέψει εξ αρχής και μέσα από τη συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» εξομολογείται ότι το τόνιζε στους συμπαίκτες του: «Εδώ έχουμε την ευκαιρία να πάμε για το χρυσό!».
«Σε κάθε επάγγελμα, αν θες να είσαι στην κορυφή, πρέπει να αντέχεις την πίεση. Την πίεση από στόχους, από προβλήματα, από κριτικές, από δυσαρέσκειες, από υπονομεύσεις, από απαιτήσεις» έγραψε ο συγγραφέας Μανώλης Δουκίδης. Αυτός ακριβώς είναι ο Γκάλης. Ενας άνθρωπος που άντεχε πολλαπλές πιέσεις και εκείνα τα οκτώ ιστορικά βράδια στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας εκπλήρωσε εκατομμύρια όνειρα, απογείωσε την Εθνική Ελλάδος ώς την κορυφή του ευρωπαϊκού Εβερεστ και εκτόξευσε, με τον Γιαννάκη, τον Φασούλα, τον Φάνη, τον Φιλίππου και τα άλλα παιδιά, ένα άθλημα, που καλά καλά οι Ελληνες δεν γνώριζαν ούτε τους κανονισμούς!
«Ακόμη και αν είχες στενοχωρηθεί που δεν αγωνίστηκες στο ΝΒΑ», ρωτάμε τον Νίκο Γκάλη, «δεν θεωρείς τεράστια ευλογία το γεγονός ότι μεγαλούργησες στην Ευρώπη και ότι το έπος του 1987 μνημονεύεται με την ίδια λαχτάρα τριάντα χρόνια αργότερα;» ήταν η απορία που διατυπώσαμε, αλλά η απάντηση ήταν ακαριαία: «Δεν στενοχωρήθηκα ποτέ! Προτίμησα να ζήσω αυτά που έζησα στην Ελλάδα και ειλικρινά, αν έμπαινα στη μηχανή του χρόνου και έκανα το ταξίδι από την αρχή, πάλι το ίδιο θα επέλεγα. Η ευχαρίστηση που αισθάνομαι και εγώ και τα άλλα παιδιά συστήνοντας ένα νέο άθλημα στον κόσμο είναι ασύγκριτη και δεν σου κρύβω ότι καταλαβαίνω απόλυτα τον Γιάννη Αντετοκούνμπο που προτιμά ένα μετάλλιο με την Εθνική από ένα πρωτάθλημα στο ΝΒΑ. Το συναίσθημα δεν συγκρίνεται».
«Ηταν το πιο μεγάλο μπαμ! Το πρώτο πολύ σημαντικό κατόρθωμα σε εθνικό επίπεδο. Μετά ήλθαν και άλλες επιτυχίες, αλλά εκείνη ήταν η πρώτη φορά, για αυτό θα το θυμόμαστε και θα το μνημονεύουμε όσα χρόνια και αν περάσουν. Τρεις δεκαετίες μετά και μου φαίνεται σαν χθες!» ήταν οι λέξεις που έβγαιναν μέσα από την καρδιά του για τον θρίαμβο του 1987. Σε εκείνα τα οκτώ ματς, ο Γκάλης έκανε ολόκληρη την Ευρώπη να υποκλιθεί στο μεγαλείο του: 44, 44, 35, 31, 34, 38, 30, 40. Δεν είναι οι αριθμοί του ΛΟΤΤΟ, αλλά οι πόντοι του μεγαλύτερου Γκάνγκστερ των ευρωπαϊκών παρκέ από το πρώτο τζάμπολ με τη Ρουμανία ώς τον ημιτελικό με την ενωμένη Γιουγκοσλαβία και τον τελικό με τη Σοβιετική Ενωση.
