Βελιγράδι – Σαϊτάμα ένα μετάλλιο δρόμος

Ηταν η βραδιά που το ελληνικό μπάσκετ δεν επέστρεψε απλώς στον ευρωπαϊκό χάρτη, για την ακρίβεια εκτοξεύτηκε και πέρασε στις μεγάλες δυνάμεις. Τα χρόνια που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν ότι η Ελλάδα άξιζε να είναι στην ελίτ και ο θρίαμβος του Ευρωμπάσκετ της Αθήνας δεν ήταν πυροτέχνημα. Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης και η υπόλοιπη παρέα έδειξαν τον δρόμο στις επόμενες γενιές, που ανταποκρίθηκαν με επιτυχία φέρνοντας την Εθνική ξανά και ξανά στην κορυφή. Μάλιστα το 2006, στο Παγκόσμιο της Ιαπωνίας, το «χτύπημα» έκανε περισσότερη αίσθηση. Ηταν η νίκη επί των ΗΠΑ. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό για όσα έζησα με την Εθνική Μπάσκετ. Είκοσι χρόνια, ήμουν παρών σχεδόν σε όλες τις μεγάλες στιγμές, αλλά και στις άσχημες, όπως εκείνο το Προολυμπιακό του 1992 στη Μούρθια.

Στις 14 Ιουνίου 1987 η Εθνική Ελλάδας έκανε την έκπληξη και κατέκτησε το τρόπαιο, κόντρα στην πανίσχυρη τότε Σοβιετική Ενωση του Αλεξάντερ Γκομέλσκι. Μια ομάδα που δεν είχε προκριθεί στην τελική φάση της προηγούμενης διοργάνωσης!

Πριν από τον τελικό ήμουν στα αποδυτήρια, μετά τη λήξη του αγώνα κατάταξης Ιταλίας – Δυτικής Γερμανίας. «Για εμάς η 5η θέση δεν σημαίνει απολύτως τίποτα» μου είπε ο σπουδαίος ιταλός γκαρντ Αντονέλο Ρίβα. Η Ιταλία είχε πάρει το χάλκινο μετάλλιο το ’85 και το χρυσό το ’83 στη Ναντ. Το ’87 είχε μόνο μία ήττα. Από την ελληνική ομάδα στον προημιτελικό! Τον ρώτησα αν η Εθνική είχε πιθανότητες στον τελικό που θα ακολουθούσε. «Γιατί όχι; Είναι πολύ καλή ομάδα» απάντησε.

Αρχισα να συνειδητοποιώ τι είχε πετύχει η Εθνική σε αυτή τη διοργάνωση. Η ομάδα του Κώστα Πολίτη είχε καταφέρει να αφήσει πίσω μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ όπως η Ιταλία, η Γιουγκοσλαβία, η Γαλλία. Δύο ώρες αργότερα, με τις βολές του Αργύρη Καμπούρη έριχνε στο κανναβάτσο και τη Ρωσική Αρκούδα, ανεβαίνοντας στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου. Φανταζόταν κανείς εκείνο το βράδυ πως κάτι τέτοιο μπορούσε να επαναληφθεί;

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΖΑΓΚΡΕΜΠ. Κι όμως! Δύο χρόνια αργότερα, στο Ζάγκρεμπ, με τον Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου στον πάγκο, η Εθνική καταφέρνει να νικήσει και πάλι τη Σοβιετική Ενωση –αυτή τη φορά στον ημιτελικό 81-80 –με το τρίποντο του Φάνη Χριστοδούλου στα τελευταία δευτερόλεπτα. Ηταν το τελευταίο παιχνίδι της Σοβιετικής Ενωσης σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Η ελληνική ομάδα έφυγε από το Ζάγκρεμπ με το ασημένιο μετάλλιο, καθώς ηττήθηκε στον τελικό από την πανίσχυρη Γιουγκοσλαβία του Ντράζεν Πέτροβιτς.

Το ίδιο βράδυ, στο ξενοδοχείο Ιντερκοντινένταλ, σε ένα πηγαδάκι με τον Νίκο Γκάλη, ο «γκάνγκστερ» παραδεχόταν ότι οι Πλάβι ήταν πανίσχυροι αυτή τη φορά. «Κι αυτό που πετύχαμε, να επιστρέψουμε στην Αθήνα με μετάλλιο, είναι τεράστια επιτυχία». Το πιο χαριτωμένο αυτής της διοργάνωσης αφορούσε τη Σοβιετική Ενωση: στον πάγκο δεν ήταν πλέον ο Γκομέλσκι, αλλά ο Βλάντας Γκαράστας. Ο Στρατηγός όμως έκανε κουμάντο από την εξέδρα, στέλνοντας κάθε τόσο τον γιο του Κύριλλο να μεταφέρει οδηγίες στον Γκαράστας!

Ο αρχηγός εκείνης της Εθνικής, Παναγιώτης Γιαννάκης, ενέπνευσε και την ομάδα που άρχισε την πορεία της το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Ως προπονητής πλέον και με τον Νίκο Φιλίππου σε ρόλο μάνατζερ και τον μακαρίτη Γιώργο Κολοκυθά υπεύθυνο της ομάδας. Το ελληνικό μπάσκετ ζει έναν νέο θρίαμβο το 2005 με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στο Βελιγράδι.

ΤΑ «ΠΑΙΔΙΑ» ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΚΗ. Ο τότε αρχηγός, Μιχάλης Κακιούζης, είχε υποσχεθεί το χρυσό από την Αθήνα και οι συμπαίκτες του έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μην τον βγάλουν ψεύτη. Ο Παπαλουκάς κάνει ένα καταπληκτικό παιχνίδι στον προημιτελικό με τη Ρωσία και γίνεται ο αγαπημένος παίκτης των Σέρβων. Μόλις αναφέρεις το όνομά του… ανοίγουν όλες οι πόρτες. Μιλώντας μαζί του το ίδιο βράδυ για τον ημιτελικό που ακολουθούσε με τη Γαλλία, ήταν απόλυτος. Η Εθνική θα έφευγε από το Βελιγράδι με μετάλλιο. Στο ματς με τη Γαλλία «καθάρισε» ο Δημήτρης Διαμαντίδης με το τρίποντο στα τέσσερα δευτερόλεπτα. Επειτα από αυτό, ο τελικός με τη Γερμανία έμοιαζε εύκολη υπόθεση. Το χρυσό μετάλλιο ήταν γεγονός. Ωστόσο, αυτό που θα μείνει στην ιστορία είναι το τρίποντο του Διαμαντίδη. «Σιγά μην το έχανε» ήταν η ατάκα του Παναγιώτη Γιαννάκη, που έφυγε δύο ώρες μετά το τέλος του ματς από το γήπεδο. Ο τεχνικός της Εθνικής δεν άφησε τηλεοπτικό κανάλι στο οποίο να μη μιλήσει. Δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς άλλωστε, καθώς τον έψαχναν όλοι. Από την κόρη του Κέλι, μέχρι τον Γιώργο Νταλάρα. Πάντως εκείνος που τον πέτυχε εκείνες τις στιγμές ήταν ο Παναγιώτης Φασούλας (στο κινητό).

Στο ξενοδοχείο μετά τον τελικό, ο Κακιούζης με την κούπα στα χέρια δεν χαλούσε χατίρι. Φωτογραφίες με όλους και στο τέλος έγινε… απαιτητικός: «Θα χρεώνω τρία ευρώ τη φωτογραφία».