Αναζήτηση
Τον γύρο του κόσμου κάνει τις τελευταίες ημέρες η είδηση ότι ένα 4χρονο αγόρι έχασε τη ζωή του από «ξηρό πνιγμό» στο Τέξας.
Ο μικρούλης Φράνκι Ντελγκάντο πέθανε αιφνιδίως πέντε ημέρες μετά από μία εκδρομή στην παραλία με τους γονείς του.
«Ξαφνικά ξύπνησε, είπε ένα “αα” και σταμάτησε να αναπνέει», δήλωσε ο πατέρας του Φρανκ Ντελγκάντο ο πρεσβύτερος.
Αν και τα αποτελέσματα της νεκροψίας δεν έχουν βγει ακόμα, οι γιατροί πιστεύουν ότι ο μικρούλης πέθανε από «ξηρό πνιγμό», κατά τον οποίο το θύμα χάνει τη ζωή του από υγρό «παγιδευμένο» στο αναπνευστικό σύστημα μέσα σε ένα 24ωρο από τη στιγμή που βγαίνει από το νερό.
Ωστόσο το να συμβεί αυτό έπειτα από τόσο πολλές ημέρες είναι εξαιρετικά σπάνιο.
Σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου & Προλήψεως των Ασθενειών (CDC) των ΗΠΑ, οι πνιγμοί αποτελούν μία από τις κύριες αιτίες θανάτου των παιδιών.
Στο 1% έως 2% των περιπτώσεων είναι άτυποι πνιγμοί, που αδόκιμα αποκαλούνται ως «ξηροί» και «δευτερεύοντες» πνιγμοί επειδή συμβαίνουν αρκετή ώρα/ώρες μετά από την έξοδο του θύματος από το νερό έπειτα από ένα επεισόδιο παρ’ ολίγον πνιγμού που φαινομενικά είχε αίσια έκβαση.
Το επεισόδιο αυτό μπορεί να έχει συμβεί οπουδήποτε, ακόμα και μέσα σε μία μπανιέρα.
Παρότι ο «ξηρός πνιγμός» είναι εξαιρετικά σπάνιος, οι ειδικοί λένε πως πρέπει οι γονείς να μάθουν να ξεχωρίζουν τα συμπτώματά τους διότι είναι πολύ ύπουλος και μόλις αρχίσει, ο χρόνος κυλά αντίστροφα.
«Η κατάσταση εκδηλώνεται με δύο τρόπους», λέει η δρ Κριστίν Αλεξάντερ, επικεφαλής του Τμήματος Οικογενειακής Ιατρικής του νοσηλευτικού οργανισμού MetroHealth System στο Κλήβελαντ. «Ο πρώτος είναι όταν το παιδί βρίσκεται κάτω από το νερό και μπει νερό στο πίσω μέρος του λαιμού, στην περιοχή των φωνητικών χορδών, όπου αρχίζει να προκαλεί σπασμό.
»Ο σπασμός αυτός δημιουργεί πρόβλημα στην αναπνοή και το παιδί μπορεί αμέσως να αρχίσει να βήχει ή/και να δυσκολεύεται να αναπνεύσει».
Μπορεί επίσης να μπει με την εισπνοή νερό στους πνεύμονες το οποίο, ακόμα κι αν είναι λίγο, θα ενεργοποιήσει μία αλληλουχία χημικών διεργασιών η οποία μπορεί να εκδηλωθεί αργότερα με αναπνευστικά συμπτώματα, όπως πιο γρήγορη ή/και δύσκολη αναπνοή.
Ύποπτο είναι επίσης όταν το παιδί που κόντεψε να πνιγεί ή βούλιαξε στο νερό αρχίσει ξαφνικά να κάνει εμέτους, όπως συνέβη στην περίπτωση του Φράνκι.
Άλλες ύποπτες ενδείξεις είναι ο πόνος στο στήθος, η έντονη κόπωση και η ευερεθιστότητα.
Η δρ Αλεξάντερ τονίζει πως οποιοδήποτε μικρό παιδί βουλιάξει κατά λάθος στο νερό ή πέσει θύμα παρ’ ολίγον πνιγμού, πρέπει να αξιολογείται αμέσως από έναν γιατρό.
Ακόμα κι αν στην πρώτη εξέταση φανεί πως είναι καλά, αν εκδηλώσει οποιοδήποτε από τα προαναφερθέντα συμπτώματα πρέπει να μεταφερθεί αμέσως στον γιατρό ή στο νοσοκομείο για έλεγχο, διότι η έγκαιρη διάγνωση είναι καθοριστική για την επιβίωσή του.
«Καλύτερα είναι να ανησυχήσει αδίκως ο γονιός, παρά να εφησυχάσει νομίζοντας λ.χ. ότι πρόκειται για μια γαστρεντερίτιδα, διότι χωρίς θεραπεία τα περισσότερα παιδιά πεθαίνουν», προειδοποιεί η δρ Αλεξάντερ.
Και καταλήγει: «Οι γονείς πρέπει να εμπιστεύονται το ένστικτό τους όταν τους λέει ότι αυτό που συμβαίνει δεν μοιάζει φυσιολογικό. Και, βεβαίως, να πηγαίνουν τα παιδιά τους για μαθήματα κολυμβήσεως από πολύ μικρή ηλικία διότι όσο καλύτερο κολύμπι ξέρουν, τόσο πιο δύσκολο είναι να εισπνεύσουν νερό».
