Αναζήτηση
Την είδηση την είχε η δημόσια ραδιοτηλεόραση και πρέπει να την επαναλάβουμε διότι δεν τη βλέπουν πολλοί για να μαθαίνουν.
Υπάρχει, λέει, κάτι που λέγεται «Μέτωπο του Νότου». Το οποίο, λέει, έχει πάρει τον Σόιμπλε από τα μούτρα κι ούτε ψύλλος στον κόρφο του. Κι εμείς, λέει, είμαστε με το «Μέτωπο του Νότου» που είναι λεβέντες άντρες.
Μη με ρωτήσετε περισσότερα, αλλά αυτά κουβεντιάζουν κάθε απόγευμα στην ΕΡΤ και παίρνουν κουράγιο.
Κανένα πρόβλημα. Και στην Αλβανία η Σοφία Βέμπο τραγουδούσε το «Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του…», κανείς δεν κάθησε να μετρήσει πόσα φτερά είχε η σκούφια.
Διότι η υπόθεση θέλει κουράγιο. Οταν παρακαλάς να δεχτείς στις 15 Ιουνίου την πρόταση που απέρριψες στις 22 Μαΐου θέλει πολύ κουράγιο για να το καταπιούν όσοι σε ακούν.
Παρεμπιπτόντως –και ξαναρωτώ για πολλοστή φορά διότι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
Τι έγινε με εκείνη τη διαβεβαίωση που ζητούσαν οι δανειστές από την κυβέρνηση ότι τα μέτρα δεν πρόκειται να κριθούν αντισυνταγματικά; Την απέσυραν; Τη ζητούν ακόμη; Την έδωσε ή δεν την έδωσε η κυβέρνηση; Κι αν την έδωσε, με ποια αρμοδιότητα την έδωσε;
Διότι την τελευταία φορά που χρειάστηκε να κριθεί η συνταγματικότητα ενός νόμου, ακόμη χωρίς σακάκι κυκλοφορεί ο Παππάς!
Ξέρετε όμως γιατί τα σημειώνω αυτά; Για έναν απλό λόγο. Επειδή η κυβέρνηση είναι όσο πιο στριμωγμένη γίνεται.
Κι όταν μια κυβέρνηση είναι τόσο στριμωγμένη ξέρει ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει. Αρα, ούτε να μείνει με τα χέρια σταυρωμένα και να μετράει τις καρπαζιές. Κάτι πρέπει να κάνει.
Είτε λοιπόν θα παραιτηθεί –δεν το βλέπω.
Είτε θα αναζητήσει κάποια άλλη οδό διαφυγής.
Ποια μπορεί να είναι αυτή; Η υποστήριξη της αντιπολίτευσης; Δεν νομίζω ότι υπάρχουν υποψήφιοι –τελείωσε το καλαμπούρι, παρά την ηρωική προσπάθεια κάποιων στη Δεξιά…
Ο ανασχηματισμός; Υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα θα λύσει.
Κάποια άλλη πολιτική πρωτοβουλία που δεν μπορώ να φανταστώ; Μακάρι να τη βρουν.
Διότι αν νομίζουν ότι θα τη βγάλουν καθαρή με τον Παπαντωνίου ή με τη συνταγματική αναθεώρηση, τότε το έργο αρχίζει να γυρίζει σε φαρσοκωμωδία.
Απόψε «Ο Πολάκης και το Μέτωπο του Νότου». Γέλια μέχρι δακρύων.
Γι’ αυτό σε όσους με ρωτούν αν βάζω στοίχημα για τις εκλογές θυμίζω μια παλιά βελγική παροιμία που λέει ότι κάθε στοίχημα έχει ένα κορόιδο και έναν κλέφτη.
Δεν είμαι το πρώτο. Και δεν φιλοδοξώ να γίνω το δεύτερο.
