Kremlino

Σε έναν πολυχώρο ονόματι kremlino έγινε η εκδήλωση της νομαρχιακής του κυβερνώντος κόμματος στον Πειραιά προχθές αργά το απόγευμα, με τον τίτλο «Οι προκλήσεις για την κυβέρνηση της Αριστεράς» και κεντρικό ομιλητή τον Πάνο Σκουρλέτη. Εκεί, παραδέχθηκε πως ζουν «σε συνθήκες μιας διαρκούς πολιτικής ήττας», πως είναι «αναγκασμένοι διαρκώς» να κάνουν «συμβιβασμούς». Αλλά για να μην τους πάρει από κάτω τους συντρόφους, τους διαβεβαίωσε ότι «μπορεί να υπoστήκαμε μια πολιτική ήττα, αλλά η μεγαλύτερη πολιτική ήττα είναι όταν υιοθετείς τις προτάσεις του αντιπάλου σου. Και αυτό δεν θα το κάνουμε ποτέ». Μεταφρασμένο από τα συριζαϊκά στα ελληνικά, ψηφίζουμε Μνημόνια αλλά η ψυχούλα μας είναι αντιμνημονιακή.

Δήλωσε επίσης ο υπουργός Εσωτερικών ότι «ο κόσμος καταλαβαίνει τα ζόρια της κυβέρνησης, γνωρίζει ότι δεν είμαστε εμείς οι οποίοι αποτελούν την αυθεντική έκφραση αυτών των πολιτικών που εφαρμόζονται. Και το χαίρεται αυτό. Προτιμάει αυτούς που παλεύουν να λειάνουν τις επιπτώσεις μιας αντικοινωνικής πολιτικής από αυτούς που την καθαγιάζουν». Ενδιαφέρουσα εκτίμηση. Παραβλέπει, βέβαια, τη σημασία των υλικών αγαθών έναντι των «αγαθών» προθέσεων στις τελικές αποφάσεις των ψηφοφόρων μέσα στο παραβάν.

Για να το περιγράψω και σε σοβιετικό φόντο –που τόσο αρέσει στους συριζαίους –θα παραθέσω ένα απόσπασμα από μαρτυρία, που περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Το τέλος του κόκκινου ανθρώπου», της βραβευμένης με Νομπέλ Σβετλάνα Αλεξίεβιτς: «Συνάντησα τη γειτόνισσα: “Ντρέπομαι που χαίρομαι με τη γερμανική καφετιέρα… Αλλά είμαι ευτυχισμένη!” Αυτή που κάποτε περίμενε όλη νύχτα στην ουρά για ένα βιβλιαράκι της Αχμάτοβα τώρα τρελαίνεται με την καφετιέρα».

Τελικά, τα τελευταία προαπαιτούμενα έρχονται σήμερα στη Βουλή ως τροπολογίες σε νομοσχέδιο για την Αλιεία. Γιατί όχι; Δεν είναι δα και Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Με τις ΠΝΠ είχε πρόβλημα ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε που ενημέρωνε το πανελλήνιο ότι θα είναι κάθε λέξη του Συντάγματος, όχι με τις τροπολογίες. Προς Θεού. Η αντιπολίτευση, βέβαια, αντέδρασε στη Διάσκεψη των Προέδρων και είπε να έρθουν τουλάχιστον τη Δευτέρα στο Κοινοβούλιο. Ωστόσο, υπάρχουν και πηγές –όχι κυβερνητικές, από την αντιπολίτευση –που υποστηρίζουν ότι η ένταση μέσα στη Διάσκεψη δεν ήταν και τόσο μεγάλη όσο διέρρευσε. Ο Βούτσης, αναφέρουν, είπε στα κόμματα της αντιπολίτευσης πως θα προσπαθήσει να μεταθέσει χρονικά την ψήφιση για την επόμενη εβδομάδα. Η κυβέρνηση του απάντησε, όμως, ότι μέχρι τη Δευτέρα πρέπει να είναι ψηφισμένα. Για τα τεχνικά κλιμάκια. Κι έτσι έληξε. «Ησύχως» συμπληρώνουν ελαφρώς σκωπτικά οι εν λόγω πηγές, που περιγράφουν το κλίμα ως «συγκαταβατικό».

Εδωσε χθες συνέντευξη στον Βήμα FM o Σπύρος Λυκούδης και πάνω στη συζήτηση αναφέρθηκε το όνομα του Παύλου Πολάκη, που αποκαλεί τους πολιτικούς του αντιπάλους «γκεσταμπίτες». Τι σχολίασε επ’ αυτού ο ποταμικός; «Αυτός έχει πει και κάτι άλλα “βαστασοϊμπλέδες” κ.λπ. Είναι σαν να τους έλεγα εγώ “οχιναιναίδες”. Αυτούς που ήταν με το Οχι και πήγαν στο Ναι τρέχοντας. Μπορώ να μιλήσω εγώ με αυτό τον τρόπο; Δεν μπορώ». Δεν μπορεί, αλλά την έπλασε τη λέξη.

Παρεμπιπτόντως, ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Παναγιώτης Κουρουμπλής, χθες στα ερτζιανά των Παραπολιτικών δήλωσε: «Πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη, αν κάποιοι κατηγόρησαν και ονόμασαν κάποιους γερμανοτσολιάδες». Πώς το έλεγε ο Εμίλ Ζολά; «Η συγγνώμη έρχεται μετά την αδιαφορία».

«Εχω την εντύπωση ότι το 2060 δεν θα ζουν και αυτοί. Επομένως, δεν είναι δυνατόν να γίνεται συζήτηση επιστημονική στη βάση ορισμένων επιστημονικών δομών, που ισχύουν στη συνύπαρξη μεταξύ συστημάτων ισχύος, με το τι θα γίνει το 2060. Μπορεί να πέσει ένα κομήτης του Χάλεϊ στο κεφάλι του Διεθνές Νομισματικού Ταμείου και να μην υπάρχει Νέα Υόρκη». Κώστας Ζουράρις, Real FM, περί δανειστών και χρέους.

Και για όποιους δεν κατάλαβαν τον ζουραρικό συλλογισμό –που συνήθως δεν είναι λίγοι αυτοί: «Οι δανειστές επιμένουν να μιλούν επί αβέβαιων πραγμάτων για το μέλλον, το οποίο δεν ισχύει ακόμα. Δηλαδή, η καφετζού είναι επιστημονικά ισχυρότερη από αυτή τη συζήτηση. Ανακυκλώνουμε ακριβώς τις υποθέσεις αυτές, οι οποίες λένε, παραδείγματος χάρη, θα νικήσουν στο Στάλινγκραντ οι Ρώσοι ή οι Γερμανοί; Τρέχα γύρευε». Τα έχει ξαναπεί ο υφυπουργός Παιδείας όλα αυτά, τον Φεβρουάριο. Πιο λακωνικά. Με τη φράση «ποιος ζει, ποιος πεθαίνει μετά το 2019». Μόνο που τώρα οι απόψεις του μοιάζουν να έχουν γίνει mainstream σε Μαξίμου και Κουμουνδούρου. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάθει Ζουράρι.