Η εικόνα της Ελλάδας ως αποτυχημένου κράτους εδραιώνεται. Ψηφίδες που συνθέτουν την εικόνα αυτή προσφέρονται από την κοινωνία μας αφειδώς: από τους εγχώριους ταλιμπάν που επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον πρώην πρωθυπουργό στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο λεηλατούν μέρα παρά μέρα, μέχρι τη ρεμβάζουσα κυβερνητική πλειοψηφία που λαφυραγωγεί το κράτος, παραβιάζοντας κατ’ εξακολούθηση το Σύνταγμα, η Ελλάδα δείχνει, ολοένα και περισσότερο, ότι είναι μια χώρα με εγγενές πρόβλημα διακυβέρνησης.

Ηδη, από το πρώτο Μνημόνιο, η αποδοχή, και κυρίως η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, προχωρούσε «με το χειρόφρενο». Συνεχείς καθυστερήσεις και αναβλητικότητα μαζί μ’ ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα που συντηρούσε η αντιμνημονιακή ρητορική οδήγησαν στην πεποίθηση των εταίρων ότι οι κυβερνήσεις, με κορυφαία την κυβέρνηση Τσίπρα, δεν έχουν την «ιδιοκτησία» τους, δηλαδή δεν πιστεύουν ότι οι μεταρρυθμίσεις μπορεί να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα.

Η πλειοψηφία των υπουργών και των στελεχών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πιστεύει ότι οι δικές τους δοξασίες και πεποιθήσεις είναι αρκετές όχι μόνο για να αντιπαρατεθούν στις «νεοφιλελεύθερες» μεταρρυθμίσεις, αλλά και να μας οδηγήσουν στην έξοδο από την κρίση. Οταν δεν ξιφουλκούν ανοιχτά εναντίον των μεταρρυθμίσεων που έχουν ήδη ψηφίσει, προσποιούνται με την underdog αισθητική τους ότι τους τις επιβάλλουν οι κακοί ξένοι.

Κι ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει να αναζητά εχθρούς στον πλανήτη, η συνεχιζόμενη άρνησή της να υιοθετήσει τις θεσμικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα επιτρέψουν στην ελληνική οικονομία να γίνει ανταγωνιστική, στη Δικαιοσύνη να παρέξει ασφάλεια δικαίου στους εγχώριους και αλλοδαπούς επενδυτές και στη δημόσια γραφειοκρατία να μετατραπεί από βραχνάς σε αρωγό των προσπαθειών της οικονομίας να ανακάμψει, φοβούμαι ότι μας οδηγεί στην επόμενη σκηνή του δράματος.

Το έλλειμμα διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μπορεί να καταλήξει σ’ ένα επόμενο Μνημόνιο, που θα έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη επιτροπεία της χώρας. Εννοούμε μ’ αυτό την επέκταση του έλεγχου και στα υπόλοιπα, πλην των οικονομικών, πεδία πολιτικής. Η πορεία προς αυτό το μη δημοσιονομικό Μνημόνιο συντελείται ήδη, την ώρα που η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί στην κοινωνία την προσδοκία της εξόδου μας από τα Μνημόνια.

Σήμερα επείγει η άμεση αλλαγή πλεύσης της κυβερνητικής πολιτικής, ώστε να δημιουργεί συναινέσεις αντί για διχασμούς, να παραμερίζει και όχι να θέτει εμπόδια στην επιχειρηματικότητα, να αξιοποιεί τις δυνάμεις των νέων επιστημόνων αντί να τους ωθεί στην αναζήτηση τύχης στο εξωτερικό.

Χρέος των δυνάμεων που εμφορούνται από τις αξίες της ανοιχτής κοινωνίας είναι να προτείνουν το σχέδιο αυτών των αλλαγών (κι όχι απλώς να δηλώνουν ότι το έχουν), προσπαθώντας να προσελκύσουν όσο το δυνατόν περισσότερους, συμπεριλαμβανόμενων των απογοητευμένων και παραιτημένων Ελλήνων που πίστεψαν στις ιδεοληψίες και στα μυθεύματα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Εμείς πρέπει να προχωρήσουμε με γνώση και τόλμη αφήνοντας τον κ. Τσίπρα να προετοιμάζει ως άλλος μπρεχτικός κύριος Κόινερ το επόμενο λάθος του με πάθος.

Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης είναι εμπειρογνώμων Δημόσιας Διοίκησης και πρώην βουλευτής με Το Ποτάμι

Τελευταία Νέα