Τον ρόλο του έντιμου διαμεσολαβητή φαίνεται πως επιδιώκει να αναλάβει η Αθήνα μπροστά στον διπλωματικό πόλεμο που κήρυξαν στο Κατάρ οι χώρες του Κόλπου και η Αίγυπτος σε μια προσπάθεια να ενισχύσει το προφίλ της ως παράγων σταθερότητας και εξισορρόπησης στην ευρύτερη περιοχή.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η ανάληψη της διπλωματικής εκπροσώπησης της Αιγύπτου από την πρεσβεία της Ελλάδας στην Ντόχα έπειτα από σχετικό αίτημα που υπέβαλε το Κάιρο και στο οποίο ο Νίκος Κοτζιάς έτεινε, όπως αναμενόταν, ευήκοα ώτα.
Η ανταπόκριση της ελληνικής διπλωματίας δεν προκάλεσε έκπληξη, αφού είναι γνωστό ότι ο υπουργός Εξωτερικών διατηρεί ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις με την κυβέρνηση του Αλ Σίσι και έχει ταχθεί ανοιχτά υπέρ πρωτοβουλιών για την πολιτική σταθερότητα στη Αύγυπτο. Το βασικό επιχείρημα του Κοτζιά είναι ότι μέσω της διασφάλισης συνθηκών ομαλότητας στην Αίγυπτο εμπεδώνεται παράλληλα και η ασφάλεια στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ενωσης η οποία κάθε άλλο παρά δεδομένη είναι σήμερα.
Είναι εξίσου γνωστό ότι ο υπουργός Εξωτερικών έχει αναπτύξει πολλές φορές τη σχετική επιχειρηματολογία του και σε ευρωπαίους ομολόγους και αξιωματούχους –στα Συμβούλια Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στις Βρυξέλλες –και έχει επιδιώξει να καλλιεργήσει τη θετική ατζέντα στις σχέσεις της μεγάλης αραβικής χώρας με τα κράτη-μέλη της ΕΕ.
Εσωκομματικές αντιδράσεις. Εξ αυτού του λόγου η απόφαση της Αθήνας να συναινέσει στο αίτημα που διατυπώθηκε από το Κάιρο ήρθε ως λογική και μάλλον προβλέψιμη εξέλιξη για τα διπλωματικά τεκταινόμενα. Ωστόσο η διάθεση που επιδεικνύει ο Νίκος Κοτζιάς να λειτουργήσει σε ρόλο διαιτητή –γενικά ο τρόπος με τον οποίο χαράσσει τα διπλωματικά του μονοπάτια και πιο ειδικά στην περίπτωση της Αιγύπτου –φαίνεται ότι προκαλεί αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν φωνές στο κυβερνών κόμμα που δεν βλέπουν με καλό μάτι τη στάση Κοτζιά να πλασάρεται ως ο πρόθυμος υπασπιστής ιδίως για συμφέροντα χωρών που δεν φημίζονται για τα δημοκρατικά τους ιδεώδη. Σε αυτές τις φωνές, πάντως, οι παροικούντες στο νεοκλασικό της Βασιλίσσης Σοφίας κλείνουν τα αφτιά τους και απαντούν με πρωτοβουλίες που κάθε άλλο παρά διάθεση υποχώρησης δείχνουν.
Ετσι, την εβδομάδα που προηγήθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών καταγράφηκε μεγάλη κινητικότητα, οι διπλωματικές Αρχές βρίσκονται σε επαφή τόσο με εκπροσώπους των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων όσο και με αντιπροσωπεία του Κατάρ, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες ενημερώθηκε αναλυτικά για τις κινήσεις της Αθήνας και φάνηκε να επιδεικνύει κατανόηση.
Σε κάθε περίπτωση, η Αθήνα εκτιμά ότι τώρα είναι η καλύτερη στιγμή να υψώσει το διπλωματικό της ανάστημα, καλλιεργώντας σχέσεις που θα εστιάζουν στη θετική ατζέντα, χωρίς να χρειαστεί να ταχθεί στο πλευρό του ενός ή του άλλου, αλλά πάντα σε πλαίσιο ουδετερότητας να περάσει το μήνυμα «είμαστε εδώ για όποιον θέλει βοήθεια».
Τα τρία δέλτα. Από το υπουργείο Εξωτερικών εκτιμούν ότι η πολιτική των τριών δέλτα «διαμεσολάβηση, διαιτησία, διαπραγμάτευση» θα αναβαθμίσει τη χώρα και θα αποδειχθεί υπέρ της όταν χρειαστεί να εξελιχθούν άλλης φύσεως διπλωματικά αλισβερίσια, όπως η οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ Ελλάδας – Αιγύπτου, στην οποία εμπλέκεται και ο τουρκικός παράγοντας.
Για αυτό τον λόγο, ο Ταγίπ Ερντογάν δεν φαίνεται να βλέπει με καθόλου καλό μάτι τη διάθεση της Αθήνας να βγει μπροστά ως παράγων σταθερότητας στο εξαιρετικά ρευστό γεωπολιτικό σκηνικό. Οι αντιδράσεις της Αγκυρας, αλλά και των ΗΠΑ, παραμένουν σταθερά στο μικροσκόπιο της ελληνικής διπλωματίας, εκπρόσωποι της οποίας εκτιμούν –χωρίς ωστόσο να διακινδυνεύουν πρόβλεψη –ότι το διπλωματικό εμπάργκο και ο νέος κύκλος αναταραχής στη Μέση Ανατολή αργά ή γρήγορα θα εκτονωθούν με τη δημιουργία μιας κατάστασης win-win, πίσω από την οποία θα υπάρχουν αμοιβαίες υποχωρήσεις και κυρίως στρατηγικά συμφέροντα.