Χρειάστηκαν μόλις 13 λεπτά από τη δημοσίευση του πρώτου έξιτ πολ, με το που έκλεισαν οι κάλπες στη Βρετανία, για να καταγράψει η στερλίνα πτώση 1,5%. «Πέφτει πιο γρήγορα από όσο μπορώ να πληκτρολογήσω. Η πτώση έφτασε το 2%», έγραφε στο live της «Guardian» η Τζιλ Τρίνορ. Οι αγορές περίμεναν πως η απερχόμενη συντηρητική πρωθυπουργός Τερίσα Μέι θα εξασφάλιζε σημαντική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, με τουλάχιστον 50, ίσως ακόμη και 100 έδρες περισσότερες από το όριο των 326 εδρών, η οποία θα ενίσχυε τη θέση της στις διαπραγματεύσεις για το Brexit –που αρχίζουν κανονικά στις 19 Ιουνίου. Αλλά οι τίτλοι που τύπωσαν βιαστικά, ελέω πίεσης χρόνου, στα πρωτοσέλιδά τους οι βρετανικές εφημερίδες ήταν χαρακτηριστικοί της ατμόσφαιρας: «Εξιτ πολ – σοκ για τη Μέι» η «Guardian». «Η Μέι χάνει το μεγάλο στοίχημά της» οι «Times». «Σοκ για τη Μέι, καθώς τα έξιτ πολ δείχνουν μετέωρο Κοινοβούλιο» η «Daily Telegraph». «Η Βρετανία στην κόψη του ξυραφιού», η «Daily Mail».
Στις εκλογές του 2015 οι Τόρις είχαν αποσπάσει 330 έδρες. Στο απερχόμενο Κοινοβούλιο ήλεγχαν 343 έδρες. Η Τερίζα Μέι προκήρυξε στις 17 Απριλίου πρόωρες εκλογές, παρότι προηγουμένως το είχε αποκλείσει, με τη βεβαιότητα που της έδιναν οι δημοσκοπήσεις πως θα ενίσχυε την πλειοψηφία της κατά τουλάχιστον 30 έδρες. Αλλά το έξιτ πολ έδωσε μια τελείως διαφορετική εικόνα: 314 έδρες στους Συντηρητικούς, 266 έδρες στους Εργατικούς, από 232 που είχαν εξασφαλίσει στις εκλογές του 2015, 34 έδρες στο Εθνικό Κόμμα Σκωτίας, από 56 έδρες το 2015, 14 έδρες στους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, από 8 το 2015, 3 έδρες στο Plaid Chymru, το Κόμμα της Ουαλίας, 1 στους Πράσινους, ένα στρογγυλό μηδενικό για το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου, που ξεφούσκωσε και οδεύει θριαμβευτικά προς την αφάνεια μετά τη νίκη του Brexit και την αποχώρηση του Νάιτζελ Φάρατζ και 138 έδρες μοιρασμένες ανάμεσα στα υπόλοιπα κόμματα.
«Προειδοποίηση υγείας για το έξιτ πολ: και το 2015 και το 1992 είχαν υποτιμήσει τη στήριξη στους Συντηρητικούς» προειδοποιούσε μέσω twitter ο σερ Ντέβιντ Μπάτλερ, «πατέρας της σύγχρονης ψηφολογίας». Ομως οι αγορές δεν περίμεναν την εξέλιξη της βραδιάς, τα επίσημα αποτελέσματα που έρχονταν σταδιακά, προκειμένου να αντιδράσουν. Οπως δεν περίμεναν και κάποιοι πολιτικοί προκειμένου να ζητήσουν την κεφαλή της Τερίσα Μέι επί πινάκι: «Συνεργάστηκα πολύ καλά με την Τερίζα Μέι και νομίζω πως διαθέτει ευφυΐα και ακεραιότητα» δήλωσε ο Συντηρητικός πρώην υπουργός Οικονομικών Τζoρτζ Oζμπορν. «Είναι σαφές όμως πως αν πάρει ένα αποτέλεσμα χειρότερο από το 2015, που σημαίνει ότι θα είναι σχεδόν αδύνατο να σχηματίσει κυβέρνηση, αμφιβάλλω αν θα μπορέσει να επιβιώσει μακροπρόθεσμα ως ηγέτης των Συντηρητικών». «Νομίζω πως η Μέι δύσκολα θα μπορέσει να κρατήσει τη θέση της» σχολίαζε από την πλευρά του ο Τζον Μακντόνελ, σκιώδης υπουργός Οικονομικών των Εργατικών. «Αυτό που θα μπορούσε να τη σώσει προσωρινά –υπό την προϋπόθεση να μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση», προσυπέγραφε η «Guardian», είναι το γεγονός ότι οι συνομιλίες για το Brexit πρόκειται κανονικά να αρχίσουν σε λιγότερο από δύο εβδομάδες».
Η Μέι πραγματοποίησε κατά γενική ομολογία μια κακή προεκλογική εκστρατεία, και οι δύο τρομοκρατικές επιθέσεις που σημειώθηκαν μέσα σε ισάριθμες εβδομάδες στη Βρετανία ήρθαν να αναδείξουν επιπλέον τις περικοπές που είχε επιβάλει ως υπουργός Εσωτερικών στους ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους της αστυνομίας. Οσο όμως η καρέκλα της έδειχνε να τρίζει, τόσο πιο σταθερή έμοιαζε ξαφνικά η καρέκλα του Τζέρεμι Κόρμπιν, του ηγέτη των Εργατικών, που μόλις το περασμένο καλοκαίρι, αμέσως μετά το Brexit, αντιμετώπισε μια πρωτοφανή εσωκομματική ανταρσία από την κεντροδεξιά πτέρυγα του κόμματός του. Οι Εργατικοί αύξησαν, σύμφωνα με τα έξιτ πολ, τις έδρες τους κατά 34. Και τα μετεκλογικά σενάρια δεν αποκλείουν μια κυβέρνηση συνασπισμού με επικεφαλής τον Κόρμπιν. Ο ίδιος είχε διαβεβαιώσει τους εσωκομματικούς του αντιπάλους πως δεν επρόκειτο να παραιτηθεί ακόμη και αν έχανε. Πληροφορίες ήθελαν την κεντροδεξιά πτέρυγα των Εργατικών έτοιμη να «αποσχιστεί» στο Κοινοβούλιο, συγκροτώντας μια νέα ομάδα. Με το αριστερό του πρόγραμμα ωστόσο, τη μεγάλη απήχησή του μεταξύ των νέων, και τη σαφώς καλύτερη δημόσια παρουσία του στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο Κόρμπιν κατάφερε να επιτύχει ένα τουλάχιστον αξιοπρεπές, ίσως και πολύ καλύτερο από αυτό, αποτέλεσμα: οι «αντάρτες» των Εργατικών θα πρέπει να τον υπομείνουν. Την αβεβαιότητα που προμηνύεται θα πρέπει να υπομείνει και η ΕΕ, η οποία ήλπιζε, αν μη τι άλλο, πως δώδεκα ατελείωτους μήνες μετά τη νίκη του Brexit, θα μάθαινε χθες ποιος θα κρατάει τα ηνία των διαπραγματεύσεων: η Τερίζα Μέι, υπέρμαχος της θέσης πως «μια μη συμφωνία είναι καλύτερη από μια κακή συμφωνία», ή ο Τζέρεμι Κόρμπιν, που θεωρείται μάλλον αναξιόπιστος όσον αφορά το Brexit και την Ευρώπη;
