Πριν από ενάμιση μήνα, η Ευρώπη καρδιοχτυπούσε φοβούμενη μήπως δει μια Ακροδεξιά, τη Μαρίν Λεπέν, να εκλέγεται πρόεδρος ενός ιδρυτικού κράτους-μέλους της. Μεταξύ πρώτου και δεύτερου προεδρικού γύρου, το Εθνικό Μέτωπο εκτιμούσε πως στις κοινοβουλευτικές εκλογές του Ιουνίου θα έφτανε άνετα το όριο των 100 βουλευτών. Ακόμα και όταν ηττήθηκε η Λεπέν από τον Εμανουέλ Μακρόν, με το απογοητευτικό για την ίδια ποσοστό του 33,9%, τα μεγαλοστελέχη του FN δήλωναν βέβαια πως το κόμμα μπορούσε να κερδίσει καμιά σαρανταριά περιφέρειες, όλες εκείνες όπου η Λεπέν είχε ξεπεράσει στον δεύτερο προεδρικό γύρο το 45% των ψήφων. Και εντούτοις, οι προβλέψεις δίνουν στο Εθνικό Μέτωπο το πολύ 5 έδρες, πολύ λιγότερες από τις 15 που χρειάζεται για να σχηματίσει Kοινοβουλευτική Oμάδα.
Τρεις ημέρες πριν από τον πρώτο κοινοβουλευτικό γύρο, στη διάρκεια προεκλογικής συγκέντρωσης στο Καλαί, η ηγέτις της γαλλικής Ακροδεξιάς θεώρησε φρόνιμο να προετοιμάσει τους οπαδούς της για (ακόμα μία) απογοήτευση: αν το Εθνικό Μέτωπο δεν κατορθώσει να σχηματίσει Kοινοβουλευτική Oμάδα, δήλωσε, αυτό δεν θα είναι «πρόβλημα του FN αλλά της δημοκρατίας στη χώρα μας».
Για τη Λεπέν, η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα, που δεν της «πήγε» ποτέ καλά. «Δεν πρέπει να αυταπατόμαστε: η εκλογική απογοήτευση που πυροδότησαν οι προεδρικές εκλογές κάθε άλλο παρά κινητοποιεί τους ψηφοφόρους. Πολλοί ψηφοφόροι μάς λένε πως μπαίνουν στον πειρασμό της αποχής, υποκύπτοντας στην παραίτηση» αναγνώριζε παρ’ όλα αυτά ο Πασκάλ Γκανά, υποψήφιος του Εθνικού Μετώπου στην 3η Περιφέρεια της Σάρτης. «Ναι, η Μαρίν είναι κουρασμένη. Αλλά είναι πραγματικά κουραστικό να είσαι επικεφαλής της αντιπολίτευσης» επέμενε από την πλευρά του ο Μπερνάρ Μονό, ευρωβουλευτής του κόμματος. Στην πραγματικότητα, η απογοήτευση την οποία έφερε ο δεύτερος προεδρικός γύρος ώθησε με βίαιο τρόπο στην επιφάνεια όλες τις προσωπικές και πολιτικές διαμάχες που –όπως επισημαίνει η «Monde» –παρέμεναν μέχρι τότε «περιορισμένες, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κάτω από το καπάκι της χύτρας του Εθνικού Μετώπου». Και στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, το FN φαινόταν να ενδιαφέρεται περισσότερο για τους εσωτερικούς διχασμούς του και το κομματικό συνέδριο που αναμένεται να διεξαχθεί τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο του 2018, παρά για να πείσει τους ψηφοφόρους του. «Αν είχαμε κάνει σωστά τα πράγματα, θα εξασφαλίζαμε 80-90 βουλευτές» γκρινιάζει ένας περιφερειακός σύμβουλος.
Το «αν είχαμε κάνει σωστά τα πράγματα» σημαίνει, για πολλούς, αν είχε περιοριστεί η επιρροή του Φλοριάν Φιλιπό, Νο 2 του κόμματος. Μόλις δύο ημέρες μετά τον δεύτερο προεδρικό γύρο, η ανιψιά της Μαρίν Λεπέν, Μαριόν Μαρεσάλ Λεπέν, προκάλεσε έναν μίνι σεισμό ανακοινώνοντας την απόφασή της να αποσυρθεί προσωρινά από την πολιτική: «προσωπικούς και πολιτικούς λόγους» επικαλέστηκε αλλά ήταν διαβόητες οι πολιτικές της διαφωνίες και με τη θεία της και με τον Φιλιπό. Λίγες ημέρες αργότερα, ο τελευταίος προειδοποίησε πως θα αποχωρούσε από το Εθνικό Μέτωπο αν αυτό εγκατέλειπε την πρότασή του περί κατάργησης του ενιαίου νομίσματος. Την ίδια ημέρα η εφημερίδα «Λε Παριζιέν» απέδιδε στον Ζιλμπέρ Κολάρ, τον έναν από τους δύο βουλευτές που διέθετε το Εθνικό Μέτωπο μαζί με τη Μαριόν Μαρεσάλ Λεπέν, το εξής σχόλιο: «Για εμάς, το θέμα του ευρώ έχει τελειώσει, ο λαός έκανε το δημοψήφισμά του την περασμένη Κυριακή. Η Μαρίν πρέπει να ακούσει αυτό το μήνυμα». Ο πόλεμος είχε ήδη ξεσπάσει. «Είτε βγούμε είτε όχι από το ευρώ, αν ο Φιλιπό φύγει, θα έχουμε τουλάχιστον μία έξοδο» ειρωνεύτηκε ο Κολάρ. Κι έπειτα ο Φιλιπό ανακοίνωσε την ίδρυση ενός νέου συλλόγου, με τον ευφάνταστο τίτλο «Οι Πατριώτες». «Ο Φιλιπό θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, δεν συνειδητοποιεί πως δεν είναι πολύ δημοφιλής στους κόλπους του Εθνικού Μετώπου» εξανέστη ο Ζαν-Ρισάρ Σουλζέρ, οικονομικός σύμβουλος της Λεπέν.
Η ίδια, πάλι, σπεύδει να καθησυχάσει το δεξί της χέρι: το συνέδριο του Εθνικού Κόμματος δεν θα είναι μια ευκαιρία να αμφισβητηθεί η αρχή της «νομισματικής εθνικής κυριαρχίας» –αλλά μόνο να επαναπροσδιοριστεί ο τρόπος με τον οποίο θα κάνει το κόμμα αυτόν τον στόχο πραγματικότητα. «Το ευρώ θα πεθάνει» διαβεβαίωνε πρόσφατα στη «Monde». Λεπέν και Φιλιπό συμφωνούν επίσης πως το Εθνικό Μέτωπο πρέπει να αλλάξει ονομασία –εντάσσεται και αυτό στην προσπάθεια αποδαιμονοποίησης που με τόση επιτυχία ξεκίνησε η Λεπέν το 2011, μέχρι που προσέκρουσε στον κομήτη Μακρόν. Καλύτερα (και πιο σουρεαλιστικά) από όλους το έθεσε ο Μπερνάρ Μονό: «Τα γεγονότα δεν συνάδουν ακόμα με την ψυχολογία των Γάλλων».
