«Το τραγικό δεν απέχει από μια αλαζονική μοναξιά, κυρίως αν είναι παγιωμένο». Το πιστεύει και το υποστηρίζει θεατρικά η δραστήρια Ψυχοθεραπευτική Ομάδα Αnima vita με τη νέα της παράσταση (έως 30 Ιουνίου στην Ψυχοθεραπευτική Σκηνή Αnima vita, στην οδό Υψηλάντου στον Πειραιά), που θα παιχτεί στις 26 Ιουλίου στο Αρχαίο Στάδιο Ασκληπιείου Επιδαύρου και στις 18-19 Αυγούστου στην Ανεμοκοίτη του Ταρσανά, στον Κόλπο του Θορικού (Λαύριο). Πώς και γιατί; «Ανήμπορος να καθορίσει την ύπαρξή του στην πορεία τη ζωής του, τον Κύκλωπα βαρύνει όχι μόνο η πρωτόγονη φύση του, αλλά και η υποταγή στη Μοίρα, η οποία και μπορεί να καθορίζει το μέλλον του», απαντάει η ομάδα. «Ο Κύκλωπας, χωρίς ελπίδα, ανερμάτιστος, δεν μπορεί να απαλλαγεί από το πεπρωμένο του, το ουσιαστικό δράμα της μοίρας του, την απόλυτη απουσία ελέους, αδελφοσύνης και οποιουδήποτε ανθρώπινου συναισθήματος. Ομως στον ευριπίδειο Κύκλωπα ο λόγος του άλλου μεταμορφώνει το κτήνος σε άνθρωπο: συντρίβεται, πονά, θρηνεί, εκφράζει αισθήματα, αποζητά τη βοήθεια ή τη συμπόνια άλλων, ταπεινώνεται και συνειδητοποιεί την ήττα του. Ετσι, η ιστορία αυτή στο νησί του Κύκλωπα είναι η ζωή του καθενός μας». Οπως οι συμβολισμοί που ανακάλυψε πίσω από το – εντυπωσιακά φωτισμένο στην παράστασή του – κείμενο στον «Αίαντα» του Σοφοκλή (μόλις τελείωσε, για φέτος μόνον ελπίζουμε, στο Θησείον) ο Χρήστος Σουγάρης [βοηθός και του Στάθη Λιβαθινού στον «Βασιλιά Ληρ» και δημιουργός ενός εξαιρετικού – φωτισμένου εντυπωσιακά ως προς το κείμενο – πανκ «Δον Ζουάν» του Μολιέρου στο Faust (από τις καλύτερες παραστάσεις της περυσινής σεζόν, κατά τον γράφοντα)]: «Ο εχθρός δεν κρύβεται πίσω από τείχη. Κοιμάται δίπλα μας. Η βρώμα που αναδίδεται από το αίμα των σκοτωμένων – από τον Αίαντα – ζώων, σηματοδοτεί τη στοιχειώδη έλλειψη ευγνωμοσύνης του συνόλου απέναντι στο άτομο», υποδηλώνοντας «τον σπαραγμό και τη σήψη της κοινωνίας, αλλά και την αδυναμία του ατόμου να ενεργήσει για το καλό του συνόλου». Μαθήματα από τους τραγικούς για το δεινό σήμερα… Μαζί με μια εξαιρετική ερμηνεία στον «Αίαντα», που κρατάω: του Ιωσήφ Ιωσηφίδη, που έσκισε τέσσερις σεζόν και στο Vault με το βραβευμένο «Μάρτυς μου ο θεός» του Μάκη Τσίτα.
Κι από Αύγουστο κυκλώνας
Με «Ικέτιδες» τουΑισχύλουκαι τα «Θέατρα» κατάΟλιβιέ Πιτη γνωρίσαμε στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης την νεότατη –κατά κόσμον –Λουίζα Κωστούλαή επί σκηνήςViolet Louise. «Μια ηλεκτρισμένη ψυχή», όπως την έχουν χαρακτηρίσει, που εργάζεται για τα προς το ζην σε Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών, αλλά φορτίζεται θεατρικά με κείμενα και έννοιες όπως –τώρα –ο «Αύγουστος», η νέα (2017) ποιητική συλλογή τουΓιώργου Βέλτσου. Την οποία δραματοποιεί στο Bios από 28 Ιουνίου. Μια συλλογή που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Αγρα και δεν συμπεριελήφθηκε στον β’ τόμο των «Απάντων»Βέλτσου(2006-2016), που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Περισπωμένη. ΗViolet Louise«πατάει» σε ποιήματα, όπως «Στο τέλος και αυτής της ημέρας, το μεγάλο παγοθραυστικό της Ησυχίας από το παράθυρο τoυ Βοριά με τον θλιμμένο ιπτάμενο. Εισβάλλει. Σπάει τη ζέστη», τα σωματοποιεί εκφραστικά, αυτοσχεδιάζοντας παράλληλα από το πιάνο, με φόντο κινηματογραφημένα στοιχεία σε βίντεο. Φέρνοντας τον «Αύγουστο» στα… πόδια του θεατή.
Κόβοντας τα… καλώδια
Καλοκαιρινό (με συχνές καταιγίδες) κουίζ για καλούς λύτες: Ποιος δημόσιος καλλιτεχνικός οργανισμός, ύστερα από πρόστιμο 100.000 ευρώ για ανασφάλιστη εργασία, εγγράφει στο… ενεργητικό του κλοπή της τάξης των 70.000 ευρώ, με ξήλωμα καλωδίων που διήρκεσε πάνω από εβδομάδα – δίχως αντίδραση από αρμοδίους! – και κινδυνεύει να χάσει τη δημόσια παρουσία του εξαιτίας κινητοποιήσεων, επειδή ενάμιση χρόνο τώρα δεν έχει υπογραφεί σύμβαση εργασίας; Οι ευρόντες ας πορεύονται εν ειρήνη…
