«Θέμα Παιδείας» ήταν το θέμα της Athens Gay Parade, που πραγματοποιήθηκε προχθές Σάββατο στο κέντρο της πρωτεύουσας. Με τα χρώματα του ουράνιου τόξου, με πανό, πλακάτ, μουσικές συναυλίες και ομιλίες, η μεγάλη γιορτή ολοκληρώθηκε θέλοντας να περάσει το μήνυμα της αποδοχής.
Ο άνθρωπος και όχι το φύλο του, ο άνδρας, η γυναίκα, το κορίτσι, το αγόρι, και όχι η σεξουαλική του προτίμηση βρέθηκαν για μια ακόμα φορά στο επίκεντρο. Γονείς, φοιτητές, κομματικές νεολαίες, πολιτικοί και εκπρόσωποι των δήμων, κοινωνικοί φορείς, αστυνομικοί, καλλιτέχνες, συμμετείχαν σ’ αυτή την πολύχρωμη παρέλαση.
Κάποιοι που δεν πήγαν εξέφρασαν τη στήριξή τους μέσω των social media, αναρτώντας κείμενα και φωτογραφίες, με σήμα το ουράνιο τόξο. Και οι άλλοι, όσοι στέκονται αρνητικά απέναντι όχι στην γιορτή αλλά στην αποδοχή του διαφορετικού, έγραψαν τα δικά τους –έβρισαν, κάγχασαν, ειρωνεύτηκαν.
Η γιορτή όμως τέλειωσε. Τα φώτα έσβησαν. Τα χρωματιστά πανό γύρισαν στις αποθήκες. Και τώρα τι;
Ο καθένας μας μπορεί να έχει άποψη για όλα αυτά, να συμφωνεί, να διαφωνεί, να γράφει, να σχολιάζει. Με σεβασμό, πρωτίστως με σεβασμό. Κι αν το μήνυμα και το νόημα κάθε παρόμοιας πρωτοβουλίας είναι να ευαισθητοποιήσει την κοινωνία, τότε δεν φτάνει ούτε μία ούτε χίλιες μέρες.
Η ουσία βρίσκεται στην καθημερινότητα, στον τρόπο που ζούμε, που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, που εκφράζουμε την ελευθερία μας και απαιτούμε να μας σέβονται. Στα βήματα που πρέπει να κάνουμε για να καταλάβουμε τον άλλον, αλλά και σε εκείνα που πρέπει να κάνει ο άλλος. Οχι σαν αντίπαλοι…
Είναι πράγματι «θέμα παιδείας». Μιας παιδείας που θα μπορούσε να γίνει αντικείμενο διδασκαλίας, μέσα σε ένα ευρύτερο «μάθημα» σεβασμού του «άλλου», του «διαφορετικού». Και οι καιροί απαιτούν τέτοια ανοίγματα. Κυρίως όμως είναι ζήτημα εσωτερικής, προσωπικής παιδείας και προσπάθειας. Κι αυτό μπορούμε να το καταφέρουμε όλοι μαζί. Γιατί όλοι θέλουμε να δούμε το ουράνιο τόξο μετά τη βροχή…