Την περασμένη Παρασκευή, η Βουλή συζητούσε και ψήφιζε τα προαπαιτούμενα της στοιχειωμένης αξιολόγησης. Χωρίς εκπλήξεις.
Ο Μητσοτάκης είπε στην κυβέρνηση ότι έχασε και πρέπει να φύγει. Κι ο Πρωθυπουργός (που δεν ήταν παρών) έβγαλε αργότερα ανακοίνωση ότι δεν φεύγει.
Εως εδώ, κανένα πρόβλημα.
Το πρόβλημα αρχίζει όταν στην ανακοίνωση του Πρωθυπουργού κι ενώ συζητούμε για προαπαιτούμενα και εκλογές προστίθεται το εξής αναπάντεχο:
«Μήπως ο Μητσοτάκης να απαντήσει επιτέλους στις καταγγελίες του Μαρτίνη στην Εξεταστική για τον ρόλο που διαδραμάτισαν στελέχη της ΝΔ και συνεργάτες του στο σκάνδαλο του Ερρίκος Ντυνάν;».
Μάλλον με το πρέσο που περνάει κλατάρισε ο άνθρωπος!
Να υπενθυμίσω ότι αναφέρεται σε έναν προφυλακισμενο με βαριές κατηγορίες πρώην πρόεδρο του Ερυθρού Σταυρού, τον οποίο έφεραν από τη φυλακή να καταθέσει στην Εξεταστική μια δική του εκδοχή των πραγμάτων. Δικαίωμά του –τα δικαστήρια θα κρίνουν.
Ο Πρωθυπουργός κι ο Μητσοτάκης όμως τι δουλειά έχουν με αυτά;
Πρώτον, αν υπάρχει ή δεν υπάρχει σκάνδαλο Ερρίκος Ντυνάν το αποφασίζει η Δικαιοσύνη. Κανείς από τους δυο.
Δεύτερον, αν υπάρχει σκάνδαλο κι εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα πάλι η Δικαιοσύνη το διαπιστώνει και το στέλνει για τα περαιτέρω στη Βουλή. Ούτε στο Μέγαρο Μαξίμου ούτε στην Πειραιώς.
Τρίτον, αν παρ’ όλα αυτά ο Πρωθυπουργός έχει απορίες για όσα είπε ο Μαρτίνης, γιατί δεν παίρνει τηλέφωνο τον Μαρτίνη στον Κορυδαλλό; Κανείς άλλος δεν είναι αρμόδιος να του δώσει απαντήσεις.
Αυτά είναι πράγματα αυτονόητα. Ενας πρωθυπουργός δεν είναι ανακριτής, ούτε εισαγγελέας, ούτε καν Νικολόπουλος χωρίς γραβάτα.
Δεν μπορεί τη μια να υποδύεται την πολιτική αγωγή στη Siemens και την άλλη να ψάχνει το πόθεν έσχες της συζύγου του αντιπάλου του. Υπάρχουν όργανα, Αρχές και διαδικασίες για όλα αυτά.
[Παρεμπιπτόντως. Εκείνη η προκαταρκτική εξέταση για το πόθεν έσχες Μητσοτάκη που έκοπτε τον Παπαγγελόπουλο και πανηγύριζαν οι κυβερνητικοί τι έγινε; Γαργάρα;]
Ο Πρωθυπουργός λοιπόν μιας δημοκρατικής πολιτείας δεν ανακατεύεται σε τέτοιες υποθέσεις για πολλούς λόγους.
Πρώτον, για λόγους δημοκρατικής τάξης και πολιτικού πολιτισμού. Θα προσέθετα: και προσωπικής αγωγής.
Δεύτερον, για λόγους στοιχειώδους προνοητικότητας. Σήμερα είναι αυτός Πρωθυπουργός, αύριο θα είναι ο Μητσοτάκης.
Κυρίως όμως ο Πρωθυπουργός μιας δημοκρατικής πολιτείας δεν κάνει δουλειές τύπου «Documento» διότι οφείλει εκ της θέσεώς του να εκφράζει και να διασφαλίζει το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον, άρα και τη δυνατότητα συνεννόησης με την αντιπολίτευση. Εστω τη θεωρητική δυνατότητα.
Κι όποιος κόβει τις γέφυρες είναι τελικά ο πρώτος που πέφτει στο ποτάμι.
