Αλλά το ερώτημα παραμένει

Εμοιαζε με απόπειρα χιούμορ, αλλά μπορεί και να μην ήταν ακριβώς. Σε κάθε περίπτωση, ο Νίκος Κοτζιάς είχε αποδώσει τότε στην Ντόρα Μπακογιάννη διαφορετική πρόθεση από αυτήν που είχε: «Εχετε απωθημένο έρωτα μαζί μου, έχετε καταπιεσμένο έρωτα για μένα», της είπε όταν εκείνη επέμενε να μάθει στη Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Αμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων εάν όντως κατείχε τους ακαδημαϊκούς τίτλους που περιελάμβανε στο βιογραφικό του.

Σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών δεν κάνει χιούμορ, το εννοεί: η πρόθεση όσων εγκαλούν το υπουργείο που διευθύνει σχετικά με τις παράνομες επαναπροωθήσεις των τούρκων πολιτών στην Τουρκία είναι να πλήξουν το διαπραγματευτικό του οπλοστάσιο. Ο Νίκος Κοτζιάς καταφεύγει στο ίδιο τέχνασμα της δίκης προθέσεων είτε πρόκειται για δημοσιογράφους που κάνουν τη δουλειά τους είτε για βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που κάνουν τη δική τους. Μόνο που τώρα τη θέση της ερωτικής φαντασίωσης έχει πάρει το σκοτεινό σχέδιο. Τότε ήταν ο ανομολόγητος πόθος, τώρα είναι η αντεθνική συνωμοσία. Από την περιοχή του ροζ ο υπουργός εκτόξευσε την ερμηνεία που δίνει στα γεγονότα στα ερέβη του μαύρου.

Αν οι δημοσιογράφοι είναι υποχείρια των «γνωστών κυκλωμάτων που στοχεύουν στην αποδυνάμωση των ελληνικών θέσεων σε σειρά επικείμενων διεθνών διαπραγματεύσεων», όπως είχε δηλώσει ο εκπρόσωπος του Κοτζιά με αφορμή τα «συκοφαντικά» δημοσιεύματα, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τον «προσβάλλουν» με τις ερωτήσεις τους επειδή δεν είναι ο ίδιος μέλος του κόμματος. Η υπουργική αντίδραση εμπλουτίστηκε από ένα σύνδρομο πολιτικής καταδίωξης. Δεν πειράζει, ο υπουργός μπορεί να κάνει όσες δίκες προθέσεων νομίζει, να φαντάζεται ό,τι θέλει. Κι όλοι οι υπόλοιποι να συνεχίσουμε να ρωτάμε: Ποιος παρέδωσε στους μασκοφόρους τον Μουράτ Τσαπάν;