Αν ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, η καθημερινότητα προδίδει την ανεπάρκεια της σημερινής κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Κι αυτό αφού όλο το διάστημα που η υποτιθέμενη διαπραγμάτευση τρέχει, η χώρα μοιάζει να μην κυβερνάται και να πηγαίνει με τον αυτόματο πιλότο.
Τα δύο πρόσφατα γεγονότα –η κατολίσθηση στο Αμύνταιο της Φλώρινας και η τραγωδία στο Μενίδι που ανέδειξε την ανομία και το άβατο της παραβατικότητας –επιβεβαίωσαν πως η κυβέρνηση, κρυπτόμενη στο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης και στην καταστροφική τακτική της, σαν να ξέχασε πως οι πολίτες και η καθημερινότητά τους δεν είναι κάτι αμελητέο. Πολύ περισσότερο, αφού εδώ δοκιμάζεται ο πυρήνας και η στρατηγική της διακυβέρνησης μιας πολιτικής δύναμης.
Ας μην ξεχνάμε πως οι φυσικές καταστροφές δεν είναι μια έκτακτη συνθήκη, αλλά ένα συχνό φαινόμενο που πάντα αντιμετωπίζεται δραστικά με πολιτικό και επιχειρησιακό τρόπο. Το ίδιο και η ανομία, η οποία δεν αποτελεί φυσική καταστροφή, αλλά κοινωνικό φαινόμενο που επίσης αντιμετωπίζεται με πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα. Είδατε τίποτε από τα παραπάνω στα δύο πρόσφτα παραδείγματα σε Αμύνταιο και Μενίδι; Κατηγορηματικά όχι.
Κι όμως η διαπραγμάτευση, υπόθεση πολιτική, έδωσε το άλλοθι για να αποκαλυφθεί με πολλούς τρόπους πως η πρώτη φορά Αριστερά πιάστηκε απροετοίμαστη και ανέτοιμη. Κανενός είδους πρόγραμμα δεν προχωράει επίσης στα πιο καθημερινά ζητήματα. Ο πολίτης και οι ανάγκες του επαφίενται στον αυτοματισμό του κράτους ή στον αυτοσχεδιασμό και την αυτοθυσία υπηρεσιών. Αυτό όμως δεν είναι χώρα που κυβερνάται.
