«Δεν υποχωρείς, δεν ανακαλείς, δεν παραδέχεσαι τα λάθη σου». Θα μπορούσε να αποτελεί το τρίπτυχο της επιτυχίας οποιουδήποτε προέδρου αθλητικού συλλόγου σε οποιαδήποτε χώρα. Αφορά ωστόσο τους πολιτικούς και την πολιτική όπως τους αντιλαμβανόταν ο Μέγας Ναπολέων.
Ο αθλητισμός ερμηνεύεται ως μια απελπισμένη συγκατάβαση στην άσκηση πολιτικής.
Μπορεί η τελευταία να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τη δύναμη που εκπέμπουν οι φαραωνικές αθλητικές εκδηλώσεις, η αντίδραση ωστόσο δεν είναι αμελητέα.
Ο συμβολισμός της ομόφωνης απόφασης των παικτών των Γουόριορς να παραβούν το πρωτόκολλο που θέλει τους πρωταθλητές του ΝΒΑ να επισκέπτονται τον Λευκό Οίκο είναι το ίδιο ισχυρός με την πρόταση του νοτιοκορεάτη προέδρου Μουν Γιάε Ιν να συνδιοργανώσει η χώρα του μαζί με τη Βόρεια Κορέα, την Κίνα και την Ιαπωνία το Μουντιάλ του 2030.
Αυτό το ιδιότυπο παιχνίδι επιτραπέζιας πολιτικο-αθλητικής αντισφαίρισης εκμεταλλεύεται και η Πιονγκγιάνγκ με τις επισκέψεις του ιδιόρρυθμου άλλοτε αστέρα του ΝΒΑ Ντένις Ρόντμαν στον ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν.
Στα χέρια των πολιτικών ο αθλητισμός μπορεί να γίνει επικίνδυνο παιχνίδι, αφού μια πορτοκαλί ή ασπρόμαυρη μπάλα ποδηγετεί πιο εύκολα τις μάζες από τη σημαντικότερη πολιτική πράξη.
Οι υπερασπιστές της εξουσίας στα απολυταρχικά καθεστώτα φρόντιζαν να διαθέτουν επιτυχημένες ομάδες σε λαοφιλή αθλήματα για να κατευνάζουν τα πάθη. Οι εποχές βέβαια άλλαξαν, αλλά οι λύκοι που φορούν προβιές συνεχίζουν να αναζητούν θύματα.