Ο θάνατος του 11χρονου μαθητή στο Μενίδι ήταν αποτέλεσμα μιας «στραβής» (Γιάννης Μπαλάφας). Το τραγικό δυστύχημα με την Πόρσε στην Εθνική Οδό εμπεριείχε το ταξικό στοιχείο (Νίκος Μανιός). Η εγκατάσταση νέων διοδίων στην Εγνατία είναι μνημονιακή υποχρέωση, αλλά οι σταθμοί θα «ξηλωθούν» μόλις μπει σε λειτουργία το αναλογικό σύστημα (Κώστας Μορφίδης). «Ενδεχομένως στις ολλανδικές εκλογές, αν έβγαινε ο ακροδεξιός θα τους ταρακουνούσε, πιστεύω, τους Ευρωπαίους να κλείσουν την αξιολόγηση» (Στέλιος Κούλογλου). Είναι όλες πρόσφατες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, με τις οποίες προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Εδώ και καιρό το newspeak του κυβερνώντος κόμματος ταυτίζεται με την εργαλειοποίηση των τσιτάτων. Με την πλάτη στον τοίχο, οι κυβερνητικοί βουλευτές και ευρωβουλευτές αφουγκράζονται τις κουβέντες του καφενείου για να ρίξουν στην ημερήσια διάταξη του Διαδικτύου την επόμενη ατάκα. Με ημερομηνία λήξης μιας ή δύο ημερών το σλόγκαν θα κάνει το θαύμα του: θα ανακατέψει αληθινά περιστατικά με ψευδαισθήσεις για να καταλήξει σε ένα νεφέλωμα.
Με τσιτάτα και σλόγκαν, όμως, το μόνο που καταφέρνουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αρνούνται την πραγματικότητα. Ακόμη χειρότερα: να την παραλλάσσουν τεχνηέντως αφήνοντας τον αγαπημένο τους λαό σε μια μεγάλη αναταραχή, άρα θαυμάσια κατάσταση. Πίσω από την έλλειψη ορθολογισμού κρύβονται η αυτοπαγίδευση, ο πανικός και η μάσκα του τρόμου. Ακόμη και σήμερα «διαβάζουν» ένα προμνημονιακό ανάγνωσμα χωρίς την ελάχιστη αυτοκριτική γι’ αυτό που κατοχυρώνεται τα δυόμισι τελευταία χρόνια. Εδώ μόλις χθες ο Παύλος Πολάκης σε ανάρτηση του facebook έκανε λόγο για «καλοσχεδιασμένη επιχείρηση δολοφονίας χαρακτήρα» του από «συστημικά μέσα ενημέρωσης». Συγγνώμη με την ευκαιρία, αλλά αυτή η επιχείρηση του ΣΥΡΙΖΑ να κατεδαφίσει την παλιά διαπλοκή δεν ολοκληρώθηκε; Ή ολοκληρώθηκε, αλλά τα λεγόμενα «συστημικά» ΜΜΕ επιβίωσαν; Συστημικός θεωρείσαι επειδή στην εξουσία βρίσκεται αυτός που αυτοχρίζεται αντισυστημικός;
