Ανασφάλιστο ήταν το ορυχείο του Αμυνταίου, όπως άλλωστε ισχύει και για τα υπόλοιπα ορυχεία καθώς και τις μονάδες της ΔΕΗ. Μπορεί να σας ακούγεται περίεργο, αλλά πρόκειται για μια πάγια διαχρονική πρακτική όλων των διοικήσεων της ΔΕΗ, με το σκεπτικό ότι το υψηλό κόστος της ασφάλισής τους είναι ασύμφορο σε σχέση με το κόστος για την αποκατάσταση των ζημιών. «Και τι γίνεται αν συμβεί ατύχημα;» ρώτησα. «Τα πληρώνει όλα η ΔΕΗ από την τσέπη της» ήταν η απάντηση!
Δεν ξέρω αν συμβαίνει το ίδιο σε άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες ενέργειας –δεν το νομίζω -, αλλά στη ΔΕΗ, πλην των μεγάλων πληροφορικών συστημάτων της, όλα τα υπόλοιπα πάγια περιουσιακά στοιχεία της Επιχείρησης (ορυχεία, μονάδες, εκσκαπτικά μηχανήματα) δεν έχουν καμία ασφαλιστική κάλυψη έναντι των συνήθων κινδύνων, όπως φυσικές καταστροφές, σεισμοί, πυρκαγιές, απεργίες. Κι ας ενέχει η πρακτική αυτή τον κίνδυνο, ανάλογα με το ύψος της ζημιάς, να προκαλέσει μεγάλη απώλεια εσόδων, αύξηση του λειτουργικού κόστους, πολύ δε περισσότερο να κληθεί η Επιχείρηση να καταβάλει υψηλές αποζημιώσεις σε τρίτους σε περίπτωση ατυχήματος…
