Η Τσέλσι Μάνινγκ είναι, επιτέλους, ελεύθερη να μιλήσει. Εχοντας εκτίσει 7 από τα 35 χρόνια της ποινής της για τη μεγαλύτερη διαρροή απόρρητων πληροφοριών στην αμερικανική Ιστορία, ο πρώην στρατιώτης που υποβλήθηκε σε εγχείρηση αλλαγής φύλου βγήκε από τις στρατιωτικές φυλακές του Φορτ Λίβενγουορθ στο Κάνσας, στις 17 Μαΐου. Ο Μπαράκ Ομπάμα τής έδωσε χάρη λίγες ημέρες πριν ολοκληρωθεί η θητεία του.
Στην πρώτη της συνέντευξη μετά την αποφυλάκισή της, στο περιοδικό των «New York Times», η Μάνινγκ περιγράφει την δική της πλευρά της ιστορίας, καθώς της είχε απαγορευθεί να μιλήσει σε δημοσιογράφους ενόσω βρισκόταν πίσω από τα κάγκελα. Τα τελευταία χρόνια έχει παρουσιαστεί και ως ηρωίδα και ως προδότρια, όπως όμως, λέει σχετικά με τις πληροφορίες που διέρρευσαν στο Wikileaks το 2010, η αλήθεια είναι πολύ πιο περίπλοκη. «Ημουν τόσο απασχολημένη προσπαθώντας να επιβιώσω τα τελευταία 7 χρόνια ώστε δεν έδωσα καθόλου προσοχή σε αυτό», απαντά όταν ο δημοσιογράφος Μάθιου Σάερ την ρωτά τι έμαθε από τις πράξεις της και από τις επιπτώσεις τους σε θέματα όπως η ασφάλεια, η διαφάνεια και οι διεθνείς σχέσεις.
Η Μάνινγκ μεγάλωσε στο Κρέσεντ της Οκλαχόμα και λέει πως γνώριζε από μικρή ηλικία ότι ήταν διαφορετική. Σε ηλικία 5 ετών ο Μπράντλεϊ Μάνινγκ είπε στον πατέρα του ότι ήθελε να κάνει «κοριτσίστικα πράγματα». Στο σχολείο ήταν συνεχώς θύμα εκφοβισμού από νταήδες. Οι γονείς του χώρισαν και έμεινε κάποια χρόνια μαζί με την αδελφή του έως το 2006 οπότε μετακόμισε μαζί με μια θεία του στην Ουάσιγκτον. Ενα χρόνο αργότερα κατατάχθηκε στο στρατό ελπίζοντας ότι «θα αντρέψει». Το 2008 εντάχθηκε στον τομέα πληροφοριών –ήταν τότε που άκουσε πρώτη φορά για τα Wikileaks. Λίγο αργότερα ανέλαβε το καθήκον να βλέπει φακέλους, φωτογραφίες και βίντεο γνωστά ως «SigActs», δηλαδή σημαντικές δράσεις, που περιείχαν λεπτομερείς περιγραφές για τις εμπλοκές του αμερικανικού στρατού στο εξωτερικό.
Ομως μόνο όταν πήγε στο Ιράκ τον Οκτώβριο του 2008 συνειδητοποίησε τον φόρο αίματος. «Κάποια στιγμή, σταμάτησα να βλέπω αρχεία και άρχισα να βλέπω ανθρώπους», περιγράφει. Αρχισε να σκέπτεται πώς θα μπορούσε να δημοσιοποιήσει αυτές τις απόρρητες πληροφορίες. «Υπάρχουν πολλά πράγματα που έπρεπε να παραμείνουν μυστικά», αφηγήθηκε. «Ας προστατεύσουμε ευαίσθητες πηγές. Κινήσεις στρατευμάτων. Πληροφορίες για τα πυρηνικά. Ας μην κρύψουμε τις λάθος αποφάσεις. Ας μην κρύψουμε τις λανθασμένες πολιτικές. Ας μην κρύψουμε την Ιστορία. Ας μην κρύψουμε ποιοι είμαστε και τι κάνουμε».
Λίγο πριν επιστρέψει για 15νθήμερη άδεια στις ΗΠΑ, φόρτωσε σε CD όλες τις σημαντικές αναφορές για το Ιράκ και το Αφγανιστάν και μετά πέρασε το περιεχόμενο στο προσωπικό της υπολογιστή. Στην αρχή ήθελε να δώσει τα στοιχεία στους «New York Times» ή στην «Washington Post» –δεν πήρε απάντηση. Ετσι στις 3 Φεβρουαρίου 2010 τα έστειλε στο Wikileaks.
Η αλληλογραφία της με τον πρώην χάκερ Αντριαν Λάμο, όπου είχε γράψει «ζώντας τόσο αδιαφανή ζωή, αναγκάστηκα να μη θεωρώ δεδομένη τη διαφάνεια και την ειλικρίνεια», οδήγησε τελικά τις Αρχές στα ίχνη της τον Μάιο εκείνης της χρονιάς. Αντιμετώπισε 22 κατηγορίες, μεταξύ των οποίων και «υποβοήθηση του εχθρού» που θα μπορούσε να την οδηγήσει στη θανατική καταδίκη. Αυτό δεν συνέβη, όμως, όπως λέει, «ακόμα ανησυχώ πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτή η κατηγορία εναντίον μου».
Αν και είχε αρχικά αποφασίσει να μην αποκαλυφθεί ως τραβεστί στη διάρκεια του στρατοδικείου, τελικά άλλαξε γνώμη. «Είχα κουρασθεί να προσποιούμαι», λέει. Και διάλεξε το όνομα Τσέλσι. Εκανε δύο απόπειρες αυτοκτονίας στη διάρκεια της 7χρονης φυλάκισής της. Λίγο μετά τη δεύτερη την έκλεισαν στην απομόνωση. «Εκεί αρχίζεις να ξεχνάς τον έξω κόσμο. Δεν βρίσκεις καμία σχέση με αυτόν πια. Το πιο σκοτεινό κομμάτι της απομόνωσης είναι ότι αρχίζεις να ξεχνάς τα αυτοκίνητα και τις δουλειές και τις οικογένειες και τον καιρό και τους πολιτικούς και όλα τα πράγματα που αποτελούν την κοινωνία».
Οι δικηγόροι της Μάνινγκ έκαναν αίτηση για μείωση της ποινής τον Νοέμβριο του 2016, όμως λέει ότι δεν ήθελε να ελπίζει επειδή «μου ήταν πάρα πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσω την πιθανότητα να απορριφθεί». Στις 17 Φεβρουαρίου 2017, ελάχιστες ημέρες πριν το τέλος της προεδρίας Ομπάμα, βρισκόταν στο ξυλουργείο της φυλακής όταν μπήκαν μέσα δεσμοφύλακες και ζήτησαν να τους ακολουθήσει. Νόμιζε ότι θα επιστρέψει στην απομόνωση, όμως καθώς την πήγαιναν στο γραφείο του διευθυντή πέρασε δίπλα από μια ανοιχτή τηλεόραση που έπαιζε CNN και είδε τον τίτλο: «Μειώνεται η ποινή της Μάνινγκ».
Αυτό τον καιρό γράφει την αυτοβιογραφία της. Τι σκέφτεται; «Το μόνο που ξέρω είναι πως τις αρχές μου δεν θα τις άλλαζα. Τα πράγματα που με νοιάζουν παραμένουν τα ίδια» σημειώνει.
Τελευταία Νέα